Σάββατο 23 Μαΐου 2009

το σύνδρομο του baader meinhof – το τέλος


μέρος 4ο
Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει μια άλλη περίοδος. Με το σύνθημα «άνθρωπος ή γουρούνι», τόσο η Μάινχοφ όσο και τα άλλα τρία μέλη του ηγετικού κουαρτέτου της RAF, ο Αντρέας Μπάαντερ, η Γκούντρουν Ενσλιν και ο Γιαν-Καρλ Ράσπε, συνέχισαν να παλεύουν και μέσα στη φυλακή για την «τελική νίκη». Ή τουλάχιστον έδειχναν ότι «παλεύουν». Σε καμία περίπτωση πάντως δεν αρνούνται τις ιδέες τους ή τις πράξεις τους. Στις φυλακές του Σταμχάιμ οι τρομοκράτες κρατούνται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στα γνωστά Λεύκα Κελιά. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν απεργία πεινάς διαμαρτυρόμενοι για της συνθήκες απομόνωσης και φυλάκισης. Ο Χόλγκερ Μέινς  δεν τα καταφέρνει και χάνει την μάχη με την ζωή. Η διεθνή κοινότητα διαμαρτύρεται για τα Λευκά Κελιά. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ τους επισκέπτεται στην φυλακή.
 Η Ουλρίκε Μάινχοφ, θα βρεθεί κρεμασμένη στο κελί της στις 11 Μαϊου 1976. Αυτοκτονία διέγνωσαν οι αρμόδιοι, όμως μια σειρά στοιχείων μαρτυρούσαν για το αντίθετο.
Η δεύτερη γενιά της οργάνωσης, μετά από τις δίκες των ιδρυτικών μελών της που χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ως παρωδίες, απαγάγουν στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 τον πρόεδρο των γερμανών βιομηχάνων Χανς-Μάρτιν Σχλέιερ. Ζητούν την απελευθέρωση των φυλακισμένων μελών τις οργάνωσης. Η κυβέρνηση αποφασίζει να θυσιάσει τον Schleyer (όπως ακριβώς θα κάνει μερικά χρόνια αργότερα η Ιταλική κυβερνήσει με τον Άλντο Μόρο).
Στις 13 Οκτωβρίου 1977 παλαιστίνιοι κομάντος κάνουν αεροπειρατεία σε αεροσκάφος της Λουφτχάνσα και απαιτούν την απελευθέρωση 11 μελών της ΡΑΦ και δύο Παλαιστινίων που κρατούνται στην Τουρκία. Ένας από τους πιλότους δολοφονείται. Το αεροπλάνο προσγειώνεται τελικά στο Μογκαντίσου. Στις 17 Οκτωβρίου οι γερμανικές ειδικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις GSG 9 εισβάλλουν στο αεροπλάνο, σκοτώνουν τρεις τρομοκράτες και απελευθερώνουν 86 ομήρους. Το επόμενο πρωί βρίσκονται νεκροί στα κελιά τους οι Αντρέας Μπάαντερ, Γκούντρουν Ενσλιν και Γιαν-Καρλ Ράσπε. Οι αρχές βεβαιώνουν πάλι ότι πρόκειται για αυτοκτονία, οι «συνοδοιπόροι» της RAF μιλούν για εκτέλεση.
Από τότε πολλά είναι τα ερωτηματικά για αυτές στις «αυτοκτονίες». Που βρέθηκαν τα όπλα στα κελιά μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας; Πως ο Αντρέας Μπάαντερ κατάφερε να πυροβοληθεί από πίσω και σε απόσταση 40 εκατοστών στον αυχένα; Πως η Ίρμγκαρντ Μέλερ κατάφερε να δώσει 4 μαχαιριές στον στήθος της; Και τελικά, γιατί βρέθηκε άμμος στα παπούτσια τους; Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι κρατούμενοι βρέθηκαν στο Μαγκαντίσου που η κυβέρνηση τους είχε πάει για να διαπραγματευτεί με τους αεροπειρατές. Τελικά μαζί με τους αεροπειρατές σκότωσαν και αυτούς και μετέφεραν τα πτώματα τους στις φυλακές του Στονχάιμ.
συνεχίζεται...

1 σχόλιο:

panagos είπε...

αυτά και πολλά περισσότερα στοιχεία μπορεί κάποιος να βρει στην ιστοσελίδα του Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα (www.tvxs.gr – κυρίως στο ντοκιμαντέρ: Τα χρόνια του μολυβιού), στην ιστοσελίδα του Άρη Χατζηστεφάνου (infowar - http://www.skai.gr/master_avod.php?id=100614&cid=47659&bc=47659&lsc=2), στην ιστοσελίδα www.baader-meinhof.com, στο άρθρο του Ν. Χειλά στο Βήμα ‘Τι απέμεινε από τους αντάρτες της RAF’ (http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=75&artid=145285&dt=08/09/2002) και φυσικά στην wikipedia.