Τα άλμπουμ που έλιωσα το 2019:Deaf Radio - Modern Panic

Τέλος του χρόνου και όλοι καταρτίζουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο που φέτος τελειώνει κι η δεκαετία οπότε οι λίστες είναι δύο . Εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της πρακτικής δηλαδή να κατατάσσω τα άλμπουμ σε κάποια σειρά αναλόγως του πόσο μου άρεσε η όχι κάποιο άλμπουμ , αν θα είναι δέκα ,είκοσι ή μόνο πέντε . Αλλά έτσι για το καλό θα γράψω για τα άλμπουμ που « έλιωσα» τη χρονιά που μας πέρασε , όσα είναι αυτά και με τυχαία σειρά.

Τελευταίο για εφέτος και η μαζί με αυτό τελειώνει κι η ταλαιπωρία σας , και σας αφήνω στην ησυχία σας.
Σχετικά πρόσφατο άλμπουμ και δεν μπορώ να πω ότι το έλιωσα οπότε κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι στη λίστα αλλά βλέπω πραγματικά βελτίωση σε αυτή τη μπάντα και λέω πρέπει να το αναφέρω ρε γαμωτο! Κάποιοι μπορεί να ανακαλύψουν κάτι που θα γουστάρουν πολύ!
Η αρχική εντύπωση κι εδώ δεν ήταν η καλύτερη. Είχα διακρίνει κάνα δυο καλά τραγούδια αλλά το σύνολο του δίσκου δεν με εντυπωσίασε πέρα από την εμφανή βελτίωση της μπάντας και την καλή παραγωγή του άλμπουμ. Όσο το άκουγα όμως έβρισκα κι άλλα θετικά. Όχι δεν έγινε σούπερ άλμπουμ αλλά αρκετά αξιόλογο για να αναφερθεί.
Οι επιρροές από τους Queens Of The Stone Age είναι εμφανείς και εδώ! Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αλλά πρακτικά αυτός είναι ο ήχος της μπάντας. Δεν είναι αντίγραφο έχουν κι άλλα στοιχεία στον ήχο τους και είναι αρκετά ικανοί. Από εκεί και πέρα είναι στη δική σας κρίση .

Τέλος πάντων εδώ τελειώνω για εφέτος κι ελπίζω του χρόνου να έχω περισσότερο και καλύτερο υλικό για σχολιασμό!
Παρεμπιπτόντως τελικό σκορ Ελλάδα 3 Σουηδία 2 Καναδάς 1. Δεν ξέρω αν λέει τίποτα αυτό. Το αφήνω στην κρίση σας.
Τα λέμε του χρόνου!

Τα άλμπουμ που έλιωσα το 2019:Refused - War Music

Τέλος του χρόνου και όλοι καταρτίζουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο που φέτος τελειώνει κι η δεκαετία οπότε οι λίστες είναι δύο . Εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της πρακτικής δηλαδή να κατατάσσω τα άλμπουμ σε κάποια σειρά αναλόγως του πόσο μου άρεσε η όχι κάποιο άλμπουμ , αν θα είναι δέκα ,είκοσι ή μόνο πέντε . Αλλά έτσι για το καλό θα γράψω για τα άλμπουμ που « έλιωσα» τη χρονιά που μας πέρασε , όσα είναι αυτά και με τυχαία σειρά.

Προσθήκη τελευταίας στιγμής αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ! Το έχω ακούσει εδώ και αρκετό καιρό αλλά με τις πρώτες ακροάσεις δεν το εκτίμησα όσο του άξιζε. Ίσως γιατί είχα αρκετό υλικό και το άφησα στην άκρη. Σχετικά πρόσφατα έβαλα να το ξανακούσω και απόρησα! Γιατί δεν του είχα δώσει τόση σημασία ?
Δεν είναι το πιο εύκολο άλμπουμ που θα ακούσεις αλλά δεν είναι και τοοοοσο περίεργο! Ειδικά αν το συγκρίνω με το « the shape of punk to come» , το άλμπουμ που τους στοιχειώνει και μάλλον θα συνεχίσει να τους στοιχειώνει, είναι πολύ στρωτό ,χωρίς πολλούς πειραματισμούς. Ωστόσο το war music μένει πιστό στον ηχο που δημιούργησαν με το the shape….
Δυνατό και θορυβώδες με ωραία δουλειά στις κιθάρες , έντονα πολιτικό με έναν τραγουδιστή να γκαρίζει μήπως βρει το δίκιο του ,μελωδικό σε αρκετά σημεία ,τα συνεχή  κοψίματα και οι αλλαγές Ρυθμού είναι μέρος της δομής των τραγουδιών , πότε punk- ιζει πότε hardcore- ιζει πότε metal-ιζει.
Τα έχει όλα και ωραία τραγούδια έχει . Οπότε το σκέφτηκα το ξανασκέφτηκα και ειπα πρέπει να μπει! Και μπήκε!

Τα άλμπουμ που έλιωσα το 2019:The Agonist - Orphans

Τέλος του χρόνου και όλοι καταρτίζουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο που φέτος τελειώνει κι η δεκαετία οπότε οι λίστες είναι δύο . Εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της πρακτικής δηλαδή να κατατάσσω τα άλμπουμ σε κάποια σειρά αναλόγως του πόσο μου άρεσε η όχι κάποιο άλμπουμ , αν θα είναι δέκα ,είκοσι ή μόνο πέντε . Αλλά έτσι για το καλό θα γράψω για τα άλμπουμ που « έλιωσα» τη χρονιά που μας πέρασε , όσα είναι αυτά και με τυχαία σειρά.

Επόμενη στάση ο Καναδάς αλλά με ελληνικό ενδιαφέρον καθώς η τραγουδίστρια των agonist είναι Ελληνίδα. Άβυσσος το internet αλλά προσφέρει ευκαιρίες! Κάπως έτσι την εντόπισαν στο youtube και την τσίμπησαν.
Τι παίζουν ? Κάτι σε τεχνικό ή μελωδικό death metal . Κι από ποτέ εγώ ακούω τέτοια πράγματα? Βασικά δεν ακούω αλλά έχω ένα ποσοστό καφρίλας που μπορώ να αντέξω ( αν και πάλι εντυπωσιάστηκα με τον εαυτό μου , δεν το περίμενα)
Ειδικά όταν το συνολικό πακέτο είναι καλό. Κι εδώ είναι . Μπορεί να είναι ακραίο κάποιες στιγμές αλλά μπορεί να είναι πολύ μελωδικό κάποιες άλλες. Τα γυναικεία γρυλίσματα διαδέχονται εξαιρετικά μελωδικά κομμάτια που ντύνονται από τα υπέροχα φωνητικά της Βικης!  Ωραία riffs και τεχνικά solos.
Δεδομένου ότι έχεις μια γυναίκα να γρυλίζει κι όχι κάποιον κρεμανταλά να ξερνάει στίχους μέσα από ένα βαθύ πηγάδι ναι είναι η καφρίλα που μπορώ να ακούσω και να ευχαριστήσω.
Να προσθέσω ότι γενικότερα τα τραγούδια τους επηρεάζονται από πολλά μουσικά ειδη? Ας το προσθέσω κι αυτό . Progressive , epic και δεν ξέρω τι άλλο κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρον το δίσκο.

Τα άλμπουμ που έλιωσα το 2019:The Dirty Saints - Aeon

Τέλος του χρόνου και όλοι καταρτίζουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο που φέτος τελειώνει κι η δεκαετία οπότε οι λίστες είναι δύο . Εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της πρακτικής δηλαδή να κατατάσσω τα άλμπουμ σε κάποια σειρά αναλόγως του πόσο μου άρεσε η όχι κάποιο άλμπουμ , αν θα είναι δέκα ,είκοσι ή μόνο πέντε . Αλλά έτσι για το καλό θα γράψω για τα άλμπουμ που « έλιωσα» τη χρονιά που μας πέρασε , όσα είναι αυτά και με τυχαία σειρά.

Λέω να μην φύγω ακόμα από τα Γιάννενα! Ξέρετε τώρα καφεδάκι στη λίμνη να χαζεύω τα καραβάκια που πηγαινοέρχονται στο νησάκι! Ή μήπως να γράψω για τη μεγάλη επιστροφή? Μάλλον αυτό θα κάνω!
Υπήρξε μια μπάντα που το πρώτο της άλμπουμ έκανε μεγάλη αίσθηση έδειξε ότι έχει δυνατότητες και δημιούργησε προσδοκίες και μετά… εξαφανίστηκε! Γιατί και πώς δεν γνωρίζω! Πριν από μερικά χρόνια κατά τη προσφιλή συνήθεια των τελευταίων χρόνων έκαναν ένα άκρως επιτυχημένο reunion που τελικά οδήγησε και σε ένα άλμπουμ. Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να κυκλοφορήσει αυτό το δεύτερο άλμπουμ έδωσε και το όνομα του σε αυτό ,  aeon!
Τα χρόνια πέρασαν οι ηλικίες άλλαξαν τα ακούσματα άλλαξαν ίσως να καταπιάστηκαν με αλλά πράγματα στον ' αιώνα ' που μεσολάβησε. Μπορεί να μην ακούσεις το γκαραζακι που θα άκουγες εκείνα τα χρόνια αλλά θα ακούσεις κάτι πολύ καλό. Όχι ότι λείπουν τα 60’s από το άλμπουμ αλλά θα συναντήσεις κι άλλα ακούσματα. Τελικά ήταν μια επιστροφή που άξιζε να γίνει!

Τα άλμπουμ που έλιωσα το 2019:Villagers Of Ioannina City - Age Of Aquarious

Τέλος του χρόνου και όλοι καταρτίζουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο που φέτος τελειώνει κι η δεκαετία οπότε οι λίστες είναι δύο . Εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της πρακτικής δηλαδή να κατατάσσω τα άλμπουμ σε κάποια σειρά αναλόγως του πόσο μου άρεσε η όχι κάποιο άλμπουμ , αν θα είναι δέκα ,είκοσι ή μόνο πέντε . Αλλά έτσι για το καλό θα γράψω για τα άλμπουμ που « έλιωσα» τη χρονιά που μας πέρασε , όσα είναι αυτά και με τυχαία σειρά.

Μετά από δεν ξέρω 5 χρόνια? Οι VIC  κυκλοφόρησαν επιτέλους το καινούριο άλμπουμ και έκαναν αυτό που δεν θεωρούσαν όλοι  αυτονόητο . Ναι μεν κράτησαν κάποια στοιχεία από την ελληνική παράδοση αλλά αυτά έμειναν στο background. Ο στίχος από ελληνικός έγινε αγγλικός και μάλλον αυτό δεν άρεσε σε αρκετούς από τους fans. Αλλά ήταν fans του συγκροτήματος ή απλά περαστικοί που είδαν φως και μπήκαν? Νομίζω ότι όσοι είχαν παρακολουθήσει λίγο τους VIC πέρα από το «ρίζα» είχαν διαπιστώσει τα ακούσματα τους, και για μένα κάνανε τη σωστότερη κίνηση. Δεν πιστεύω ότι ένα «ρίζα 2» θα προσέφερε πολλά , κάτι που επαναλαμβάνεται στο τέλος ξεθωριάζει. Άλλωστε οι καλλιτέχνες πρέπει συνεχώς να ψάχνονται και να πειραματίζονται. Παρόλα αυτά το άλμπουμ αυτό τους έδωσε τη δυνατότητα να φτιάξουν ένα πολύ προσεγμένο άλμπουμ , ακόμα και στην παραγωγή του και να το προωθήσουν ευκολότερα μέσα από το ίντερνετ.
Το age of aquarious είναι ένα concept άλμπουμ και είναι  πολύ καλό. Σκληρός ήχος ( heavy ή stoner όπως προτιμάτε) ψυχεδελικό και τα λίγα παραδοσιακά στοιχεία βάζουν την επιπλέον πινελιά που διαφοροποιεί και χρωματίζει τον ήχο τους. Μοναδική επιφύλαξη για το άλμπουμ ίσως η διάρκεια κάποιων τραγουδιών. Ο αγγλικός στίχος δεν με ενοχλεί ( σίγουρα δεν τον περνάς για Άγγλο) και θα έλεγα ότι είναι αξιοπρεπής στον τρόπο που τραγουδάει. Σίγουρα όλοι εκφραζόμαστε καλύτερα στη μητρική μας γλώσσα αλλά δεν είχαμε δείγμα ελληνικών στίχων γραμμένων από τους VIC για να πω ότι έγραφαν καταπληκτικούς στίχους και γυρίζοντας σε αγγλικούς έχασαν! Πόσο μάλλον όταν σου ανοίγονται πόρτες στο εξωτερικό. Και κάπως έτσι έσκασε η είδηση ότι υπέγραψαν με την Napalm records  περνώντας από την DIY φάση σε μια νέα πιο οργανωμένη που λογικά θα τους βοηθήσει περισσότερο, αν και το age of aquarious στο youtube έχει ήδη αποκτήσει οπαδούς.

Τα άλμπουμ που έλιωσα το 2019:The drippers - Action rock

Τέλος του χρόνου και όλοι καταρτίζουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο που φέτος τελειώνει κι η δεκαετία οπότε οι λίστες είναι δύο . Εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της πρακτικής δηλαδή να κατατάσσω τα άλμπουμ σε κάποια σειρά αναλόγως του πόσο μου άρεσε η όχι κάποιο άλμπουμ , αν θα είναι δέκα ,είκοσι ή μόνο πέντε . Αλλά έτσι για το καλό θα γράψω για τα άλμπουμ που « έλιωσα» τη χρονιά που μας πέρασε , όσα είναι αυτά και με τυχαία σειρά.

Μάλλον είναι το άλμπουμ που άκουσα περισσότερο αυτή τη χρονιά. Σε όρους βινυλίου θα έλεγα ότι το έλιωσα. Δεν είναι κάτι πρωτότυπο κάτι καινούριο αλλά είναι σκέτη απόλαυση ,το ακούς και σου φτιάχνει το κέφι, ξορκίζει τα Νεφελίμ που σου γαμάνε τη μέρα!
Τι θα ακούσεις? Το καταλαβαίνεις από το εξώφυλλο , το ψυλλιάζεσαι από τον τίτλο του άλμπουμ. Σαφείς αναφορές στο θρυλικό supershitty to the max των hellacopters (αμφότεροι Σουηδοί), όπως και στους motorhead. Δεν το κρύβουν, το δηλώνουν ευθαρσώς το χαίρονται και το κάνουν σωστά.
Δεν έχουν στόχο να σε προβληματίσουν, ούτε να επιδείξουν τις τεχνικές τους ικανότητες, ούτε να γράψουν τραγούδια σύνθετα και πολυεπίπεδα. Στόχος είναι να απολαύσεις αυτό που θα ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος, να μη σε κουράσει, να σου φτιάξει τη διάθεση.
Βαβουριάρικο πάνκικο σε ασταμάτητες, τρελές ταχύτητες, το rock n roll όπως το οραματίστηκε ο Lemmy!

Troubled Horse - Revolution on repeat

Επόμενος σταθμός η μεγάλη των Σουηδών σχολή! Από όλα έχει ο μπαχτσές σε αυτή τη σχολή αλλά σήμερα η μπίλια κάθισε στο heavy rock. ∆εύτερη κυκλοφορία για τους troubled horse άξια συνέχεια του step inside με ένα μειονέκτημα. Έχουν χάσει το στοιχείο της έκπληξης . Αυτό σημαίνει ότι συνεχίζουν στα ίδια μουσικά μονοπάτια παρά τη μεγάλη χρονική διαφορά ανάμεσα στις δυο κυκλοφορίες . Άρα όποιος έχει ακούσει το step inside ξέρει τι να περιμένει και στο revolution on repeat. Μπόλικη σεβεντιλα ολίγο από 60's πότε σκληρό πότε ήρεμο πότε πιο σκοτεινό, καθαρά κιθαριστικό με ωραία riff και εν τέλει διασκεδαστικό. Πραγματικά στην πρώτη ακρόαση η αντίδραση μου ήταν " πάλι τα ίδια;" . Οι επόμενες ακροάσεις όμως μου άλλαξαν τη γνώμη. Μήπως το step inside είχε μερικά πιο πιασαρικα τραγούδια? Παίζει! Ποια τραγούδια ξεχωρίζουν? Τι να σου πω μάνα μου! Αν ρωτήσω δέκα άτομα που τους άρεσε το άλμπουμ μάλλον θα μου πουν διαφορετικά τραγούδια ανάλογα τα γούστα του καθένα,  60's? 70's ? Heavy? folk? Από όλα έχει ο μπαχτσές λέμε!

Omega Ray (Ω-Ray)

Κυρίαρχο ρόλο στη μουσική και όχι μόνο παίζει η έμπνευση . Και αυτή δεν σου έρχεται όποτε θες εσύ , κάτι σαν το χέσιμο δηλαδή . Ούτε υπάρχει συνταγή για να γράφεις ωραία τραγούδια . Άρα δεν μπορείς να κάτσεις κάτω και να πεις θα γράψω ένα τραγούδι που θα είναι έτσι γιουβέτσι και θα αρέσει . Αν κάνεις κάτι τέτοιο πιθανότατα να γράψεις κάτι που να έχει όλες τις δυνατότητες για κάτι καλό αλλά....
Κι αν δεν έχεις έμπνευση , άσε μη γράφεις τίποτα. Το πιθανότερο είναι να βγάλεις καμία μαλακια. Αυτό που χρειάζεται η μουσική είναι ψυχή να κάνεις κάτι γιατί γουστάρεις χωρίς απαραίτητα να σκοπεύεις κάπου.
Γιατί έκανα όλη αυτή την εισαγωγή; Γιατί το omegaray είναι ένα άλμπουμ που

ξεκίνησε από ένα τζαμαρισμα. Μερικοί μουσικοί βρέθηκαν έπαιξαν παρέα χωρίς κάποιο στόχο γουσταρανε και με λίγες πρόβες ηχογράφησαν το άλμπουμ ζωντανά στο studio. Και το αποτέλεσμα δικαιώνει κι αυτούς και μένα για τα λεγόμενά μου στην εισαγωγή. Αυθορμητισμός αυτοσχεδιασμός και χημεία σε ένα psych rock άλμπουμ έκπληξη! ∆ράστης, ο γνωστός από τους last drive και όχι μόνο, Γιώργος Καρανικόλας. Σε ελληνικό στίχο αυτή τη φορά ,ο οποίος όχι μόνο η δεν ενοχλεί αλλά δένει ωραία με τη μουσική. Πέντε λοιπόν ωραία τραγούδια που αξίζει να ακούσετε, ακόμα και το 18λεπτο " κυκλικός χώρος".
∆εν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο. Μακάρι να έχουμε περισσότερα τέτοια άλμπουμ να γουστάρουμε κι εμείς! Καλή ακρόαση!

Body Count - Bloodlust

Το come back του come back,  manslaughter ( αυτό κι αν ήταν Come back). Yo! Ernie C take this mother fuckers  home! Και μας πήρε και μας σήκωσε! Οι κακεντρεχείς θα πουν μια από τα ίδια αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Το bloodlust ξεκινάει από εκεί που σταμάτησε το manslaughter αλλά είναι λίγο πιο ακραίο,  λίγο πιο σκοτεινό να το πω? Ναι να το πω,  γιατί όχι! Ειλικρινά δεν ξέρω πως πήγε εμπορικά το manslaughter,  αλλά για κάποιο λόγο ο ice t αποφάσισε να boost-αρει το Bloodlust,  με κάποιες guest εμφανίσεις. Έτσι,  έχουμε τον Mustaine να μας προσφέρει ένα ωραίο καθαριστικό solo στο "civil war" , έχουμε το φιλαράκι μου τον Max,  σε μια ανούσια παρουσία που απλά δίνει λίγη μυρωδιά Cavalera στο "all love is lost"  και τέλος τον Randy Blythe που προσφέρει απλόχερα την ζητούμενη καφρίλα στο "walk with me" !
Πάρα αυτά υπάρχει και το "this is why we ride"  που μας γυρίζει στους bodycount των 90s, αλλά και ο φόρος τιμής στους slayer "raining blood/post mortem".
Για τη θεματολογία τον τραγουδιών δεν χρειάζεται να σπατάλησω λέξεις. Όσοι γνωρίζουν τον ice t ξέρουν.
Στο ψαχνό τώρα, το bloodlust είναι ένα καλό άλμπουμ,  κατώτερο του manslaughter (πάντα κατά την άποψή μου), το οποίο ακούγεται ευχάριστα από την αρχή ως το τέλος.

A Place To Bury Strangers - Transfixiation

Προβλέπω ότι η υποδοχή που θα έχει το transfixiation θα είναι "μια από τα ίδια" και σίγουρα υπάρχει δόση αλήθειας. Οι a place to bury strangers κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά χωρίς εκπλήξεις. Μπορεί το transfixiation  να μην σου σκάει στη μάπα όπως το Exploding head ή για τους πιο σκληροπυρινικούς το ομότιτλο αλλά ακούγεται άνετα. Άλλωστε η μπάντα με το Strange moon είχε δείξει ότι είναι σε καλή κατάσταση και αυτό βγαίνει και στο transfixiation χωρίς όμως να μπορώ να το συγκρίνω με κάποια παλιότερη κυκλοφορία.

Villagers Of Ioannina City - Zvara/Karakolia EP

Οι χωριάτες έχουν πάρει φόρα για τα καλά και δεν σταματάνε πουθενά! Μετά το καταπληκτικό Riza,  τις επιτυχημένες συναυλίες και δυο εξαιρετικές κριτικές που πήραν προσφάτως από γερμανικά περιοδικά, αποφάσισαν να μας δώσουν δυο νέα τραγούδια. Εντάξει, τα τραγούδια δεν είναι τόσο νέα καθώς τα παίζουν καιρό τώρα στις συναυλίες τους, αλλά δεν είχαν μέχρι τώρα ηχογραφηθεί. Το "Καρακόλια" είναι το γνωστό ρεμπέτικο τραγούδι "Τούτοι οι μπάτσοι που ήρθαν τώρα". Η διασκευή γνωστή, μόνο που στη studio ηχογράφηση παραχώρησαν τον πρώτο ρόλο στα λαϊκά όργανα (μπουζούκι,τζούρας και μπαγλαμάς). Το "Ζβάρα" είναι ένα ακόμα τραγούδι με μυρωδιά Ηπείρου. Τα δυο αυτά τραγούδια διατίθενται για κατέβασμα από το site τους (http://vicband.bandcamp.com/album/zvara-karakolia-ep), ενώ μας προϊδεάζουν για την κυκλοφορία ενός ακόμα EP.

Philm - Fire From The Evening Sun

Πολλά τα ακούσματα τον τελευταίο καιρό και πραγματικά το σκεφτόμουν από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω. Τελικά αποφάσισα ότι το πιο σωστό και δίκαιο (και για όλο τον κόσμο λογικό) είναι να ξεκινήσω με αυτό που μου άρεσε περισσότερο. Όσο για τα υπόλοιπα , προσεύχομαι στον Όσιο Μαυρογουρούνιο να μου δώσει όρεξη και έμπνευση για να γράψω!
Για όσους δεν γνωρίζουν τους Philm να τους πω ότι είναι το παρεάκι που νταραβερίζεται τα τελευταία χρόνια ο Lombardo (ex Slayer). Το Fire From The Evening Sun είναι η δεύτερη κυκλοφορία τους μετά το Harmonic. Ηχητικά σίγουρα υπάρχει μια συνέχεια στο δεύτερο άλμπουμ μόνο που τώρα μπαίνουν σε πιο stoner και sludge μονοπάτια. Οι περίεργοι ψυχεδελικοί, jazz πειραματισμοί έχουν περιοριστεί κατά πολύ αλλά τα τραγούδια τους παραμένουν πολυδιάστατα. Αναφέρω ως παράδειγμα το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ το οποίο έχει τόσες αλλαγές που νομίζεις ότι διαρκεί δέκα λεπτά αντί για τεσσεράμισι που είναι η πραγματική του διάρκεια, αλλά και το Corner Girl το οποίο είναι ένα ήρεμο τραγουδάκι με πιάνο μακρυά από ότι έχεις ακούσει μέχρι εκείνη τη στιγμή που κάποια στιγμή γυρίζει σε latin ρυθμούς!
Η επιλογή τους να μην ηχογραφήσουν δεύτερη κιθάρα προσωπικά μου άρεσε. Πρώτον δεν θάβεται το εκπληκτικό rythm session (καθότι στα ντραμς και στο μπάσο δεν είναι τίποτα τυχαίοι) δεύτερον έχεις την πλήρη αίσθηση του τι θα ακούσεις στη συναυλία τους και τέλος αυξάνει την 70s αισθητική που αναπόφευκτα υπάρχει λόγω των stoner στοιχείων.
Στα αρνητικά σίγουρα είναι η όχι τόσο καλή παραγωγή και η φωνή του Nestler (αν και βελτιωμένη σε σχέση με το Harmonic).
Για να μην πλατειάζω το άλμπουμ είναι πολύ καλό και αν τους βγάλει ο δρόμος τους ξανά από τα μέρη μας δεν θα έλεγα όχι! (Αν θες να μάθεις για την πρώτη φορά που ήρθαν διάβασε εδώ)

Bodycount - Manslaughter

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από το πρώτο άλμπουμ τους που δήλωναν "bodycount 's in the house" δημιουργώντας τη δική τους αίσθηση στην τότε εναλλακτική metal σκηνή! Μετά από δύο μέτρια άλμπουμ ο Mr copkiller υποδύθηκε ένα κάρο έννομα πρόσωπα ( players,law and order) στην τηλεόραση, κάνανε κι ένα άλμπουμ που πέρασε και δεν ακούμπησε, οι περισσότεροι από το αρχικό σχήμα πέθαναν και τέλος πάντων δεν περίμενα ότι θα άκουγα κάτι για αυτούς ξανά. Κι όμως κάποια στιγμή πήρα πρέφα ότι κυκλοφόρησαν νέο άλμπουμ. Χαμογέλασα! Και δεν το ακούω λέω,  έτσι να θυμηθώ τα παλιά.Προσδοκίες δεν υπήρχαν.Κι όμως το manslaughter έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία!
Μπορεί το αρχικό σχήμα να μην υπάρχει αλλά υπάρχει η ψυχή της μπάντας. Ice t και Ernie c φτιάχνουν ένα άλμπουμ που είναι ότι καλύτερο έχουν κάνει μετά το ντεμπούτο τους. Στο manslaughter δεν θα βρείτε τις θεατρικές εισαγωγές του ice t τύπου smoked pork και τους κοινωνικούς σχολιασμούς του κατά τα άλλα κινείται στα στάνταρ του. Τα βάζει με όλους και με όλα, ραπαρει και βρίζει με την ψυχή του! Από την άλλη ο Ernie c πλαισιώνει τους στίχους του ice t με ωραίες μελωδίες και riff πετυχαίνοντας ο ήχος του να ακούγεται αρκετά metal (πότε nu πότε thrash) και σίγουρα αρκετά εντός εποχής.
Πέρα από τις συνθέσεις των Ice t και Ernie c υπάρχουν και δυο διασκευές. Το 99 problems του Jay z και το Institutionalized των Suicidal Tendencies. Αλλά όταν λέμε διασκευές εννοούμε διασκευές. Έχουν κρατήσει την μουσική και την κεντρική ιδέα του τραγουδιού άλλα οι στίχοι έχουν αλλαχθεί κι έχουν προσαρμοστεί σε τέτοιο βαθμό που πιο Ice t πεθαίνεις!
Για να μην πλατειάζω το Manslaughter αξίζει την προσοχή μας κι ειδικά όσων γουστάρουν τους Bodycount από παλιά.

Godsmack - 1000 Horsepower

Οι godsmack με το Oracle μπήκαν στην ώριμη περίοδο τους κι απέδειξαν ότι μπορούν να κάνουν καλά άλμπουμ. Όμως μετά το Oracle φαίνονταν ότι πήγαιναν για αναστολή εργασιών. Ο Sally Εrna ξεκίνησε σόλο καριέρα (έκανε ένα αξιόλογο άλμπουμ). Εντάξει είπαμε σειρά τώρα έχει ένα νέο άλμπουμ των godsmack! Μετά έκανε και ταινία ( τραγική και η ταινία κι ο κοντός) . Ωχ κάτι δεν πάει καλά! τελικά κάτι live ξεκίνησαν και τελικά μπήκαν στο στούντιο. Μετά από όλα αυτά φοβόμουν ότι δεν θα κάνουν κάτι καλό. Η πρώτη κρυάδα ήρθε με το single 1000 horsepower. Δεν με ενθουσίασε. Παρ' αυτά άκουσα το άλμπουμ με χαμηλές προσδοκίες αλλά όχι με προκατάληψη. 'Άλλωστε οι godsmack δεν είναι μπάντα που για κάποιο λόγο τους περιμένω στη γωνία για να τους τα χώσω αντίθετα ήταν ελπίδα να ακούσω κάτι καλό φέτος! Ο ήχος είναι ο γνωστός godsmack ήχος με ελάχιστες προσθήκες,  οι συνθέσεις είναι πιο μελωδικές πιο εύκολες και η πώρωση έχει περιοριστεί σχεδόν δεν υπάρχει αν και το άλμπουμ έχει δύναμη. Από τα τραγούδια δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιο,  όλα κινούνται λίγο πολύ στο ίδιο επίπεδο. Συνοψίζοντας για το άλμπουμ, για godsmack είναι ψιλοαπογοήτευση. Δεν είναι όμως τόσο τραγικό,  μπορείς να το ακούσεις ευχάριστα αλλά πιθανότατα σε κανά χρόνο δεν θα το θυμάσαι. Ούτε θα συμπεριλάβεις κάποιο τραγούδι στα Best of των godsmack. όσοι είσαστε fan ( ξέρεις εσύ ότι αναφέρομαι σε σένα)  να το ακούσετε, οι υπόλοιποι προτιμήστε το faceless!

Σύντομο δελτίο μουσικής

Σύντομο δελτίο ειδήσεων ( και για κωφάλαλους)  μουσικής.

Νέο άλμπουμ από τους Black pistol fire. Στο πρώτο είπαμε ουαου!  Στο δεύτερο ότι κράτησαν επίπεδο στο τρίτο...  σε οικοδομή να δούλευα λιγότερο θα κουραζόμουν!

Wolfmother. Μετά το πολύ καλό παρθενικό τους άλμπουμ κάνανε κάτι πιο εύπεπτο για να έρθουν να κουράσουν με το τρίτο τους! Κοινώς καλύτερα να έριχνα τσιμέντα.

Πρόταση του φίλου sivert ( και αυτός νέο άλμπουμ που εκκρεμεί η ακρόαση του αλλά δεν ελπίζω σε τίποτα)  οι get your gun. Βαρύ ατμοσφαιρικό, μελαγχολικό , λίγο από folk και ολίγη από stoner. Δεν με χάλασε αλλά δεν με έφτιαξε! Το EP άξιζε περισσότερο!

Δάσκαλε έχεις δίκιο για τους nothing πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ που αξίζει τη προσοχή μας! Ακούστε το!

Swans,μεγάλο κεφάλαιο προέρχονται από μεγάλη επιτυχία ( ομολογώ ότι εγώ δεν την είδα) αλλά πολύ μπλέξιμο ο τύπος! Μη με ρωτήσετε τι λέει το καινούριο πρέπει να πέσω στο κατάλληλο mood για να το ακούσω κι ακόμα δεν έχει συμβεί. Είναι και διπλό,  τι στο διάολο ! Ο τύπος πάει για χέσιμο και γράφει τραγούδια? Μαγκιά του!

Πολύ το είπαν hipsterια εγώ πάλι είδα τη δύναμη του Internet. Όσο κι αν κάποιοι το σνομπάρουν το ηπειρωτικό αίμα που κυλάει στις φλέβες μου δεν με αφήνει να πω κάτι κακό. Κλαρίνο σε πρώτο πλάνο, φρεσκάρισμα της παράδοσης κι ένα μπράβο στους villagers of Ionannina city κι ας μην κατάφερα να μπω στο live τους! Δεν πρωτοπορισανε αλλά το κάνανε καλά και πάνω από όλα με σεβασμό!

Poem ελληνική progressive metal μπάντα που άφησε υποσχέσεις,  αξίζει την προσοχή μας αλλά δεν μας τρέλανε!  Με δουλειά όλα γίνονται.

Killer be killed super μπάντα που ανεβάζει τις προσδοκίες αλλά δεν τις πιάνει. Λίγο soulfly, λίγο mastadon και λίγο dillinger escape plan δημιουργούν ένα μουσικό αχταρμά που καταναλώνεται σε 4-5 κομμάτια. Το υπόλοιπο άλμπουμ θυμίζει την καθημερινοτητα μου!

Εν αναμονή το νέο άλμπουμ τον godsmack. Το teaser που ανέβασαν στο YouTube μου λέει ότι ο κοντός μάλλον ετοιμάζει μαλακία! Άσε που την έχει δει ηθοποιός και πήγε και γύρισε μια b μουβια του κερατά που μπροστά της το plan 9 from outter space φαντάζει κουλτούρα!

Και βέβαια οι tool! Οχτώ χρόνια αναμονής είναι πολλά κι ο φίλτατος meinard δείχνει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους puschifer και τα κρασιά που βγάζει από τον αμπελώνα του! Άσε που θυμήθηκε και τους a perfect circle! Λες να μη βγάλουν τίποτα? Έτσι κι αλλιώς τους άδειασε πολλές φορές τον τελευταίο καιρό.

Viza - Aria

Αγαπημένη μπάντα οι Viza και περίμενα πως και πως να ακούσω την νέα τους δουλειά από τη στιγμή που ανακοίνωσαν ότι ετοιμάζονταν να μπουν στο studio. Η αλήθεια είναι ότι ήμουν περίεργος για το τι θα ακούσω καθώς ο Knoup τον τελευταίο καιρό άρχισε να κάνει κάτι σαν solo καριέρα και αυτό πάντα είναι λίγο επίφοβο. Τελικά οι δυσκολίες ήταν περισσότερες καθώς τα οικονομικά τους δεν ήταν και τα καλύτερα με αποτέλεσμα το άλμπουμ να γίνει ρεφενέ από φίλους που το προ - παρήγγειλαν. Αφήνω λοιπόν την ιστορία να πάω στο άλμπουμ. Ο ήχος τους έχει καθοριστεί από το Made In Chernobyl και το Aria είναι φυσική συνέχεια του Carnivalia μόνο που είναι κατώτερο. Δεν είναι κακό άλμπουμ έχει ωραία μελωδικά τραγούδια ακούγεται ευχάριστα και δεν κουράζει πουθενά, άπλα δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους. Δεν πειράζει , έχουν δυνατότητες και ταλέντο και μέχρι το επόμενο θα απολαύσουμε το Aria!

Ceremony : Distance

Πάντα την πρώτη περίοδο του καινούριου χρόνου ανακαλύπτω άλμπουμ της περασμένης χρονιάς. Αν και το distance των Ceremony βγήκε προς τα τέλη, όποτε άντε να είχα γράψει κάτι για αυτό λίγο νωρίτερα, αν και ντροπή μου, η αλήθεια είναι ότι άργησα να το πάρω χαμπάρι! Ο ήχος του Distance παρουσιάζει μια έκπληξη! Όχι δεν κάνουν κάποια στροφή, τα βασικά στοιχεία του ήχου τους παραμένουν τα ίδια. Λίγος θόρυβος, λίγες fuzzy κιθάρες, λίγη μελωδία, λίγη ατμόσφαιρα,λίγη μελαγχολία.
Ε! Τότε ποια είναι η έκπληξη?
Ότι ακούγονται λίγο περισσότερο όπως οι A Place To Bury Strangers! Και είναι απόλυτα φυσικό, αφού ο Oliver Ackermann έχει βάλει το χεράκι του, δίνοντας λίγη παραπάνω ένταση στο Distance.
Και δεν είναι κακό αυτό?
Προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου, αντιθέτως μου άρεσε πάρα πολύ.
Αν τώρα νομίζεις ότι θα ακούσεις κάποια κοπιά των APTBS και θα χαλαστείς, μην το ακούσεις ρε φίλε!
Αν πάλι δεν είσαι εξοικειωμένος με αυτόν το ήχο και θέλεις να το ακούσεις από περιέργεια, άστο καλύτερα, γιατί μάλλον θα με βρίζεις από το πρωί μέχρι το βράδυ!
Όσοι πάλι δεν ανήκετε σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες, βουρ στο ψαχνό!

Blogovision 2014 (Αποτελέσματα)

Για αρχή θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλή χρονιά με υγεία και ευτυχία αν και πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να ευχόμαστε και για τα βασικά όπως  δουλειά, σπίτι,φαΐ!
Κάλιο αργά παρά ποτέ οπότε κι εγώ αναρτώ τα αποτελέσματα της blogovision αν κι έπρεπε να το είχα ήδη κάνει!

1. Arcade Fire – “Reflektor” (1494)

2. Daft Punk – “Random Access Memories” (1294)

3. Arctic Monkeys – “AM” (1053)

4. National – “Trouble Will Find Me” (1038)

5. Vampire Weekend – “Modern Vampires Of The City” (870)

6. My Bloody Valentine – “Mbv” (855)

7. James Blake – “Overgrown” (798)

8. Savages – “Silence Yourself” (650)

9. Queens Of The Stone Age – “…Like Clockwork” (649)

10. Atoms For Peace – “AMOK” (600)

11. Chvrches – “The Bones Of What You Believe” (565)

12. Boards Of Canada – “Tomorrow’s Harvest” (537)

13. Deerhunter – “Monomania” (528)

14. Knife – “Shaking The Habitual” (524)

15. Jon Hopkins – “Immunity” (520)

16. Darkside – “Psychic” (480)

17. Kanye West – “Yeezus” (478)

18. Justin Timberlake – “The 20/20 Experience” (425)

19. Black Angels – “Indigo Meadow” (425)

20. John Grant – “Pale Green Ghosts” (424)

21. Nick Cave And The Bad Seeds – “Push The Sky Away” (404)

22. Chelsea Wolfe – “Pain Is Beauty” (372)

23. Woodkid – “The Golden Age” (361)

24. Bill Callahan – “Dream River” (360)

25. Sigur Ros – “Kveikur” (346)

26. Fuck Buttons – “Slow Focus” (338)

27. London Grammar – “If You Wait” (321)

28. David Bowie – “The Next Day” (320)

29. Kurt Vile – “Wakin On A Pretty Daze” (297)

30. Girls Names – “The New Life” (294)

31. Deafheaven – “Sunbather” (292)

32. Forest Swords – “Engravings” (277)

33. Disclosure – “Settle” (274)

34. Larry Gus – “Years Not Living” (251)

35. Foxygen – “We Are The 21st Century Ambassadors Of Peace & Magic” (248)

36. HAIM – “Days Are Gone” (247)

37. Parquet Courts – “Light Up Gold” (239)

38. Factory Floor – “Factory Floor” (233)

39. Phosphorescent – “Muchacho” (208)

40. Julia Holter – “Loud City Song” (204)

41. Foals – “Holy Fire” (197)

42. These New Puritans – “Field Of Reeds” (197)

43. Thee Oh Sees – “Floating Coffin” (189)

44. Iceage – “You’re Nothing” (188)

45. Franz Ferdinand – “Right Thoughts, Right Words, Right Action” (186)

46. Still Corners – “Strange Pleasures” (186)

47. MS MR – “Secondhand Rapture” (181)

48. Rhye – “Woman” (180)

49. White Lies – “Big Tv” (171)

50. Pan Pan – “Missing Two Trains On Purpose” (171)

51. The Men – “New Moon” (171)

52. Tim Hecker – “Virgins” (167)

53. Steve Mason – “Monkey Minds In The Devil’s Time” (166)

54. Crystal Stilts – “Nature Noir” (159)

55. Charli XCX – “True Romance” (154)

56. Washed Out – “Paracosm” (151)

57. 65daysofstatic – “Wild Light” (148)

58. Mikal Cronin – “MCII” (146)

59. Primal Scream – “More Light” (146)

60. Goldfrapp – “Tales Of Us” (144)

61. Yeah Yeah Yeahs – “Mosquito” (142)

62. Tricky – “False Idols” (141)

63. Moderat – “II” (139)

64. Laura Marling – “Once I Was An Eagle” (138)

65. Nine Inch Nails – “Hesitation Marks” (137)

66. Unknown Mortal Orchestra – “II” (133)

67. Devendra Banhart – “Mala” (131)

68. Pearl Jam – “Lightning Bolt” (131)

69. Vår – “No One Dances Quite Like My Brothers” (129)

70. Kavinsky – “Outrun” (129)

71. Yo La Tengo – “Fade” (128)

72. Pharmakon – “Abandon” (122)

73. Austra – “Olympia” (122)

74. Hookworms – “Pearl Mystic” (120)

75. Daughter – “If You Leave” (120)

76. The Strokes – “Comedown Machine” (118)

77. Jonathan Wilson – “Fanfare” (117)

78. Lorde – “Pure Heroine” (117)

79. Carcass – “Surgical Steel” (116)

80. King Krule – “6 Feet Beneath The Moon” (115)

81. Mazzy Star – “Seasons Of Your Day” (114)

82. Editors – “The Weight Of Your Love” (109)

83. Moonface – “Julia With Blue Jeans On” (106)

84. Midlake – “Antiphon” (106)

85. Wooden Shjips – “Back To Land” (105)

86. Lady Gaga – “Artpop” (104)

87. Fidlar – “Fidlar” (104)

88. Dirty Beaches – “Drifters/Love Is The Devil” (103)

89. Keep Shelly In Athens – “At Home” (103)

90. Suede – “Bloodsports” (103)

91. Steven Wilson – “The Raven That Refused To Sing (And Other Stories)” (102)

92. Flaming Lips – “The Terror” (102)

93. Black Rebel Motorcycle Club – “Specter At The Feast” (102)

94. Bonobo – “The North Borders” (101)

95. Matt Elliott – “Only Myocardial Infarction Can Break Your Heart” (98)

96. Portugal. The Man – “Evil Friends” (96)

97. Local Natives – “Hummingbird” (96)

98. Ulver – “Messe I.X-VI.X” (96)

99. TORRES – “TORRES” (91)

100. Jim James – “Regions Of Light And Sound Of God” (90)

πηγή : http://gone4sure.wordpress.com/

Monster Magnet - Last Patrol

Να μια παρόμοια περίπτωση με τους Pearl Jam! Δεν συγκρίνω τις δυο μπάντες αλλά παρουσιάζουν κάποια κοινά στοιχεία. Σίγουρα οι Monster Magnet δεν έχουν ούτε την ιστορία ούτε την προσφορά των Pearl Jam στη μουσική αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι μια σημαντική μπάντα και με εμπορική επιτυχία! Οι καλές μέρες και για αυτούς έχουν περάσει κι αν δεν άκουγα το Last Patrol θα έλεγα ανεπιστρεπτί! Ο λόγος είναι ότι οι δυο τελευταίες τους δουλείες όχι απλά δεν έπιασαν τα στάνταρ που μας είχαν συνηθίσει αλλά ήταν κακές.
Με το Last Patrol οι Monster Magnet επιστρέφουν, ηχητικά πάντα, στις εποχές του Powertrip και του God Says No. Όσο ασφαλής και να φαίνεται μια τέτοια επιλογή ποτέ δεν είναι κι αυτό γιατί στη μουσική υπάρχει κάτι μαγικό, η έμπνευση! Μπορεί να γράφεις τραγούδια που να έχουν όλα αυτά τα συστατικά που κάποτε σε κάνανε γαμάτο αλλά να είναι αδιάφορα. Και σε αυτό το κομμάτι το Last Patrol κερδίζει της εντυπώσεις.
Το  Last Patrol θα ικανοποιήσει τη μεγαλύτερη μερίδα των οπαδών του συγκροτήματος. Ένα μικρότερο μέρος της θα τους κατηγορήσει για αναμάσημα ενώ δύσκολο το βλέπω να κερδίσουν καινούριους οπαδούς. Παρ' αυτά είναι μια καλή προσθήκη στη δισκογραφία τους!

Ministry - From Beer To Eternity

Ministry! Να ένα συγκρότημα που είχα ξεχάσει , σχεδόν διαγράψει. Κάπου έπεσα απάνω του και τελικά βρέθηκα να ακούω το νέο τους άλμπουμ From Beer To Eternity πράγμα που όχι δεν μετάνιωσα αντιθέτως μάλιστα. Το From Beer To Eternity είναι το δέκατο τρίτο άλμπουμ των Ministry και κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο του Mike Scaccia o οποίος πρόλαβε να ηχογραφήσει τις κιθάρες. Σύμφωνα με τον Jourgensen αυτό θα είναι και το τελευταίο τους άλμπουμ αλλά δεν νομίζω ότι τον κόβει κιόλας για αυτό!
Η συνταγή δεν αλλάζει αλλά αυτή τη φορά υπάρχει έμπνευση και το αποτέλεσμα δικαιώνει. Επιθετικός ήχος με πολλά heavy riffs και μπόλικα samples από διαφημίσεις , δελτία ειδήσεων και ομιλίες πολιτικών προσώπων (δεν χρειάζεται να αναφέρω την αγάπη που έχει ο Jourgensen στους ρεμπουπλικάνους και στον Μπους). Ο Jourgensen δεν σκοπεύει να μας χαϊδέψει τα αυτιά , επιτίθεται από την αρχή , βρίζει , καταγγέλλει , ειρωνεύεται. Κάπως έτσι κυλάει σε πρώτη φάση το άλμπουμ με πολύ καλά τραγούδια όπως το Permawar, το Perfect Storm και το Punch in The Face.
Κάπου εκεί οι Ministry αποφασίζουν να διαφοροποιήσουν λίγο τον ήχο τους κυρίως προσθέτοντας στοιχεία. Έτσι ξεκινάνε με τα πολύ περίεργα The Horror και το δαιμονιώδους ταχύτητας Side F/X Include Mikey's Middle Finger (TV4) συνεχίζουν με το Lesson Unlearned που με τα σκόρπια καθαρά και μελωδικά γυναικεία φωνητικά μοιάζει με το φλώρικο τραγούδι του δίσκου! Στα καπάκια έρχεται το αγαπημένο μου Thanx but No Thanx το οποίο ξεκινάει με την απαγγελία των στίχων του A Thanksgiving Prayer του Burroughs σε μια ambient ατμόσφαιρα με λίγα στοιχεία reggae μέχρι να μπουν τα ογκώδη heavy riffs της κιθάρας του Scaccia. Και λίγο πριν το φινάλε το Change of Luck με τα λίγα ανατολίτικα στοιχεία.
Δεν ξέρω αν θα είναι τελικά το τελευταίο τους άλμπουμ αλλά σίγουρα είναι ένας καλός τρόπος για να κλείσουν την καριέρα τους.