Ο Sir David Attenborough είναι ένας γνωστος ντοκυμαντερίστας (όχι δεν τον γνωρίζω), άλλα και πηγή έμπευσης για την νέα ελλήνική ταινία της Αθηνά Τσάγγαρη. Δεν είναι λίγοι αυτοί που σχολιάζουν αρνητικά το Attenberg, κτηγοριοποιόντας το στο σινεμά για αυτιστικά. Όσοι δεν συμφωνουν με αυτούς, εκθιάζουν το φιλμ θεωρώντας τό αριστουργημα και άλλον ένα ακρογωνιαίο λίθο του νέου ελληνικού σινεμά. Που βρίσκετε η άληθεια (= η δική μου αντικειμενική γνώμη) θα διαβάστε μόνο σ’αυτη την ανάρτηση.
Αλήθεια είναι ότι ο ελληνικός τα τελευταία χρόνια βρίσκετε σε ανοδική πορία, όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και εισπρακτική. Γιάνναρης, Λάνθιμος, Οικονομίδης, Γκορίτσας, Κούτρας, άλλα και Ζαπατίνας, Βούλγαρης, Πανουσόπουλος κ.α. κάνουν πραγματικά πολυ καλές δουλείςες, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα άπο τον ευρωπαικό κινηματοργάφο. Καλές ιδέες πάντα υπήρχαν, ακόμα και στην «αρνητική»/«μαύρη»/«εσωτερικόστρωφη» περίοδο τις δεκαετίας του 80. Το θέμα είναι ότι μια καλή ίδεα δεν άρκει. Άλλο πράγμα μια καλή ίδεα, άλλο πράγμά ένα καλό σενάριο, άλλο πράγμα η πραγματοποίηση μιας ταίνιας.
Κακά τα ψέματα το Attenberg άνηκει στην κατηγόρια των ταίνιων που σταματά στην καλή ίδεα, το σενάριο είναι ανύπαρκτο και άρα η πραγματοποίηση της ταινίας προβληματική. Γυρίζει τον ελλήνικο σνεμά στην σκοτεινη περίοδο του 80, που το σινεμά αφορούσε 100 άτομα (άντε 101).
Πρέπει να γίνονται τέτοιες ταινίες; Ναι πρέπει αφου αφορούν έστω και λίγα άτομα.
Πολύ φοβάμαι ότι αν η ταίνια δεν είχε πάρει βραβείο στην Βενατία, για την υπεροχή ερμηνία της Ariane Labed, και δεν συμετείχε ο Λανθιμος του Κυνόδοντα στο καστ της (και όχι μόνο), δεν νομίζω ούτε ένας στους εκατό απ’όσους εκθειάζουν το φιλμ θα είχε ασχολήθει με του (εμου συμπεραλαμβανόμενου).
Αρά λανθασμένα σπρώχνουν θεατές να πάνε να δούν μια τέτοια ταινία, που θα έχει ως αποτέλεσμα να τους αποτρέψει να πάνε να δουν άλλες ελληνικές ταινίες.
Παρ’ όλα αυτά θα πρέπει να πω ότι η ταινία θα μπορούσε να αποτελέσει ένα εξαιρετικό παράδειγμα για το τι θα πρέπει ο νεος ελληνικος κινηματοργάφος να αποφεύγει για να επικοινωνήσει με το κοινό. Αλλά και όχι μόνο. Το Attenberg μπορεί να πραγματοποιήσει και μια άλλη λουτουργεία. Λέμε πολλές φορες ότι μια ταινία είναι καλή. Κάλη όμως σε συγκρηση με μια ταίνια; Το μέτρο συγκησής είναι αναγκαίο. Για να πουμε ότο μια ταινία είναι καλή θα πρέπει να έχουμε δει και διαφορές κακές ταινίες. Προσοχή, δεν λέω ασύμαντη ή αδιάφορη, αλλά κακή. Θα πρέπει να υπάρχουν και κακές ταινίες. Αλλιώς πως θα κρίνουμε και θα βαφτίζουμε μια άλλη ως καλή;
Το λέω από πείρα αυτό. Πήγαινε στην Σουηδία και βγες το βράδυ. Όλες είναι μουνάρες. Ψάχνεις όμως να βρεις το μέτρο σύγκρισης, δηλαδή μια άσχημη γυναίκα, και δεν βρίσκεις. Με απότέλεσμα να αρχίζεις να αμφιβάλεις. Το σκέφτεσε. Βρε είναι αλήθεια κουκλάρες όλες αυτες. Μηπως δεν είναι; Ενώ αν υπήρχαν και οι άσχημες τα πράγματα θα ήταν διαφορέτικα και ίσως οι Σουηδέζες λίγοτερο κρυόκολες.
