Θέλω και εγώ διαζύγιο από τον Μπερλουσκόνι.

Ναι, είναι αλήθεια ζηλεύω. Γιατί να πάρει μόνο η Βερόνικα διαζύγιο από τον Σίλβιο. Θέλω και εγώ να χωρίσω από τον Καβαλιέρε. Οκ, μπορεί κάποιος να πει ότι αυτό είναι κατάλοιπο από τα χρόνια που έζησα στην γειτονική χώρα. Εν μέρη είναι αλήθεια, τον έζησα από κοντά τον Μπερλούσκα για μερικά χρόνια, και από την καλή και από την ανάποδη. Αλλά και Ιταλία να μην έχει πάει κανείς νομίζω τα ιδία αντίληψη και γνώμη θα έχει. Και έχω πολλούς λόγους να θέλω να πάρω διαζύγιο. Να σας γράψω μερικούς; Πάρτε τους:

Να αρχίσουμε από τα τελευταία. Θέλει να βάλει στον ευρωψηφοδέλτιο του γυναίκες που να είναι καλλονές. Έχει ξεπεράσει τους δικούς μας που θέλουν να βάζουν ηθοποιούς, τηλεοπτικούς σταρ και τραγουδιστές μονό και μόνο επειδή είναι αναγνωρίσιμοι. Ο ιταλός πρωθυπουργός θέλει γκομενάρες στο ψηφοδέλτιο του. Δεν λέω, η παρουσία όμορφων γυναικών στην πολιτική δεν είναι ελάττωμα, αλλά ούτε και προσόν. Βέβαια για όσους παρακολουθούν λίγο τον Μπερλούσκα θα ξέρουν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που μπλέκει τους διαγωνισμούς ομορφιάς με την πολιτική. Στην τελευταίες εκλογές έχει δηλώσει ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι δεν έχουν γούστο στις γυναίκες, σχολιάζοντας τις υποψήφίες των πολιτικών του αντιπάλων, σε αντίθεση με τους πολιτικούς που προέρχονται από τον δικό του πολιτικό χώρο. Για να μην θυμηθώ την υπεροχή δήλωση τους στην Γουόλ Στριτ για να τραβήξει το επενδυτικό ενδιαφέρων των Αμερικάνων επιχειρηματιών «Έχουμε λιγότερους κομμουνιστές από ποτέ [...] και όμορφες γραμματείς, εξαιρετικά κορίτσια». Αλλά και το  «χαριτωμένο» σχόλιο του ότι ο Μπαράκ Ομπάμα είναι «νέος, ωραίος και μαυρισμένος». Μάλλον έχει μπερδέψει την πολιτική με τα μπούτια.

Και μιλώντας για μπούτια να θυμίσω την υπόσχεση του σε ιερέα, ότι επί δυόμισι μήνες (δηλ την προεκλογική περίοδο) θα τηρήσει πλήρη αποχή από το σεξ! Προφανώς για να έχει όρεξη μετά με τον ιταλικό λαό. Ενώ υπάρχει πάντα το διπλωματικό επεισόδιο όταν δήλωσε πως χρησιμοποίησε τακτικές ...πλέιμποϊ για να πείσει την πρόεδρο της Φινλανδίας.

Λέγοντας διπλωματικό επεισόδιο να μην ξεχάσω και αλλά δυο. Το πρώτο με τους Γερμανούς στο ευρωκοινοβούλιο που ως προεδρεύον της ΕΕ επιτέθηκε φραστικά σε Γερμανό ευρωβουλευτή, λέγοντάς του ότι θα του ταίριαζε να παίξει το ρόλο ναζιστή φύλακα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μετά από αυτό ο γερμανός καγκελάριος (αλλά και χιλιάδες γερμανοί) ακύρωσε τις διακοπές τους στην Ιταλία, ο ιταλός υπουργός τουρισμού δήλωσε ότι δεν θέλει τους βρομιάρηδες, κοιλαράδες και μεθύστακες γερμανούς στις ιταλικές παράλιες (εδώ δεν θέλουν άσχημες γυναίκες στην πολιτική στους τουρίστες θα κωλώσουν;) και μετά άντε να τα μαζέψουν. Χίλια συγγνώμη μοίραζαν πρωθυπουργός και υπουργός (που παραιτήθηκε), ευτυχώς για το καλό του ελληνικού τουρισμού δεν έπιασαν και πολύ. Θα θυμάστε όλοι τις ματιές που έριχνε η Μέρκελ στον Σίλβιο στην τελευταία G8. Μεγαλύτερο διπλωματικό επεισόδιο δημιούργησε η δήλωση του για την Κίνα: «Διαβάστε το μαύρο βιβλίο του κομμουνισμού και θα δείτε ότι την εποχή του Μάο στην Κίνα δεν έτρωγαν τα μωρά αλλά τα έβραζαν για να τα χρησιμοποιήσουν ως λίπασμα στα χωράφια».

Βέβαια μαλακίες δεν λέει μονό στο εξωτερικό αλλά και επί ιταλικού εδάφους. Πρόσφατα είχε πει στους σεισμοπαθείς της Άκουηλα να δουν την προσωρινή διαμονή τους στις σκηνές «σαν ένα Σαββατοκύριακο σε κάμπινγκ». Για την ιστορία να πούμε ότι αυτή η δήλωση έγινε σε γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο και μόνο ένα μικρό ιταλικό, μουσικό μάλιστα, κανάλι την μετέδωσε αμέσως. Οι τρεις μεγάλοι δημόσιοι τηλεοπτική σταθμοί Rai 1, Rai 2 και Rai 3 (κρατικά κανάλια άρα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση), αλλά και οι τρεις τηλεοπτικοί σταθμοί της Mendiaset, δηλ Canale 5, Italia 1 και Rete 4 (κανάλια που ανήκουν στον Μπερλουσκόνι) μετάδωσαν την δήλωση μονό μετά από 3 μέρες και έπειτα από διεθνή και διαδίκτυάκη κατακραυγή. Οι έξη αυτοί σταθμοί καλύπτουν το 90-95 % τις τηλεθέασης στην Ιταλία. Στις επιχειρήσεις του Μπερλουσκόνι ανήκουν επίσης και εφημερίδες, ενώ δεν έχει διστάσει να διώξει δημοσιογράφους και κωμικούς ηθοποιούς από την δουλεία τους στα παραπάνω μέσα, επειδή του έκαναν κριτική. Έτσι η τηλεόραση έχει γεμίσει με τηλεοπτικά σόου, σπορ, σαπουνόπερες, ριάλιτι, τηλεπαιχνίδια, και κου λου που, ενώ ακόμα και οι δημοσιογραφικές ή οι εκπομπές λόγου έχουν γεμίσει ‘γλάστρες’.    

Μερικά χρόνια πριν, στις τελευταίες εκλογές και κατά την διάρκεια τηλεοπτικής εμφάνισης, μια χαμηλόμισθη Ιταλίδα τον ρώτησε πώς να φτιάξει οικογένεια με τέτοια οικονομικά. Τι απάντησε το είδωλο; «Σαν πατέρας, σε συμβουλεύω να παντρευτείς τον γιο του Μπερλουσκόνι ή κάποιον άλλον που δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα». Κάγκελο η γυναίκα! Στην ιδία προεκλογική περίοδο είχε χαρακτηρίσει τους πολίτες που ψήφιζαν τους αντιπάλους του «coglioni», δηλαδή είχε αποκαλέσει «αρχίδια» μόλις 16 εκατομμύρια ψηφοφόρους.

Για όσους αναρωτιούνται, ναι! τις κέρδισε εκείνες τις εκλογές. Μάλιστα την ιδία περίοδο με τις εκλογές είχε και μερικά προβληματάκια με την ιταλική δικαιοσύνη. Έτσι μόλις ξανάγινε πρωθυπουργός μία από τις πρώτες του αποφάσεις/νομοσχέδια ήταν θεσπίζει πλήρη δικαστική ασυλία για τα τέσσερα ανώτατα θεσμικά αξιώματα του ιταλικού κράτους, περιλαμβανομένου του πρωθυπουργικού θώκου. Με αυτό τον τρόπο «πάγωσε» της δίκης του. Και σαν να μην έφτανε αυτό χαρακτήρισε τους δικαστικούς λειτουργούς της Ιταλίας που του επιτέθηκαν «καρκίνωμα».

Τι άλλο έχει κάνει μέχρι τώρα ο φίλος μας; Τις εκλογές βασικά τις κέρδισε με την υπόσχεση ότι θα μειώσει τους φόρους για όλους τους πολίτες. Και το έκανε. Για αυτό των αγαπάνε όσοι των ψηφίζουν. Αλλά.. υπάρχει πάντα ένα ‘αλλά’. Από την μια μείωσε τους φόρους από την άλλη έκοψε τα κονδύλια από τους δημάρχους, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και κου λου που. Και τι έκαναν αυτοί. Αύξησαν τα τους δημοτικούς φόρους για την συλλογή απορριμμάτων, αύξησαν τα δίδακτρα σε σχόλια και  πανεπιστήμια και κου λου που. Όσοι έκαναν έρευνα στα πανεπιστήμια αναγκάσθηκαν να αναζητήσουν χρηματοδότες στην βιομηχανία και στις τράπεζες που είχε ως επακόλουθό να γίνουν έρμαια τους. Με αποτέλεσμα να ασχολούνται μονό και θέματα ‘πιασάρικα’ που μπορούν να φέρουν χρήμα όχι στο πανεπιστήμιο αλλά στην βιομηχανία, κυρίως μέσω των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Αφού ότι κάνει το πανεπιστήμιο ανήκει στους χρηματοδότες. Η ερευνά με κοινωνικό σκοπό που επιφέρει κέρδος στους πολίτες είναι όνειρο απατηλό. Κατά τα αλλά οι ιταλοί πληρώνουν λιγότερους φόρους.

Επιπλέον ο Σίλβιο υποσχέθηκε ασφάλεια και το τέλος της μαφίας. Και τι έκανε μετά την εκλογή του. Έβγαλέ περίπου 2 500 στρατιώτες στους δρόμους τις Νάπολης και της Ρώμης. Τα άρματα δεν τα έχει βγάλει ακόμα. Θεωρεί ότι έτσι οι ιταλοί νοιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια...

Αλλά τι να περιμένει κανείς από έναν πολιτικό που στο συνασπισμό κομμάτων τις κυβέρνησης του συμμετέχει το νεοφαστικό κόμμα της κόρης του Μουσολίνι; Τι να περιμένεις από κάποιόν που δηλώνει «Ο Μουσολίνι ποτέ δεν σκότωσε κανέναν. Αντίθετα έστελνε διακοπές τους πολίτες με έξοδα του κράτους»; Τι να περιμένεις από κάποιόν που δηλώνει θαυμαστής του ηγετικού χαρακτήρα του Μπους; Τι να περιμένεις από κάποιόν που δηλώνει «Μόνο ο Ναπολέων έχει κάνει περισσότερα απ' ότι εγώ. Αλλά οπωσδήποτε εγώ είμαι ψηλότερος»; Τι να περιμένεις από κάποιόν που δηλώνει «Είμαι ένα υπομονετικό θύμα, ανέχομαι τους πάντες, θυσιάζω τον εαυτό μου για όλους» και για αυτό χαρακτηρίζει τον εαυτό του «Ιησού Χριστό της πολιτικής»;

Δεν νομίζω να χρειάζονται περισσότεροι λόγοι, αλλά και να χρειάζονται δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Θέλω διαζύγιο τώρα! Και όχι συναινετικό. Να μην πάρει τίποτα. Δεν θέλω διατροφή, τα θέλω όλα. Και βασικά την ηρεμία μου. Δεν θέλω να τον ξαναδώ...

Αλλά ας του αφιερώσω ένα τραγουδάκι