AC/DC ΟΑΚΑ 28/5/09 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

AC/DC ΟΑΚΑ 28/5/09

Η στιγμή που περιμέναμε για φέτος ήρθε και το θέαμα μας δικαίωσε! Οι AC/DC είναι από τις λίγες πάντες που μπορούν να στήσουν τόσο μεγάλα show και να γεμίσουν γήπεδα. Όχι ότι το show είναι αυτό που θα μας μείνει ή αυτό που μας τραβάει σε μια συναυλία αλλά σίγουρα κάτι μένει και από αυτό! Σίγουρα είναι εμπειρία να παρακολουθείς τέτοιου μεγέθους συναυλίες.

The answer: Ξεκίνησαν να παίζουν κατά τις 8 και κάτι. Είναι ένα συγκρότημα αρκετά αξιόλογο με παλιομοδίτικο hard rock ήχο που θυμίζει αρκετά Led Zeppelin. Σίγουρα ήταν πολύ καλή επιλογή για να ανοίγουν τις συναυλίες των AC/DC. Η εμφάνιση τους ήταν πολύ καλή αλλά όχι και ο ήχος που τους αδίκησε! Είναι κάτι που συμβαίνει πάντα στις μπάντες που ανοίγουν συναυλίες αλλά δεν ξέρω αν θα έπρεπε. Οι ιρλανδοί answer παίξανε για περίπου 45 λεπτά και έκλεισαν με το εκπληκτικό under the sky έτσι για να μας φτιάξουν πριν τους AC/DC!

Η μεγάλη στιγμή: Το σκοτάδι έχει πέσει για τα καλά εγώ έχω μετακινηθεί πιο κοντά προς τη σκηνή (όσο μπόρεσα) και τα μόνα που κυριαρχούν μέσα στο ΟΑΚΑ είναι το κόκκινο στρομπάρισμα από τα κερατάκια που φοράει ο περισσότερος κόσμος και η ανυπομονησία του κόσμου για τους AC/DC. 9:30 η ώρα και το πρώτο video αρχίζει να παίζει στις γιγαντοοθόνες της σκηνής. Ο δυνατός ήχος του τραίνου αντιχει στο σταδιο ο διάβολος Angus παλεύει με κάτι γκόμενες που προσπαθούν να το σταματήσουν το φρένο σπάει και το τραίνο χωρίς φρένα πια εκτροχιάζεται στη σκηνή του ΟΑΚΑ αποβιβάζονταν όλο το συγκρότημα! Run away train και το πάρτυ ξεκινάει. Ο κόσμος χορεύει τραγουδάει φωνάζει αποθεώνει! Οι AC/DC παρα τα χρόνια τους τα δίνουν όλα πάνω στη σκηνή και αυτό μας φτιάχνει ακόμα πιο πολύ! Τα κλασσικά shoot to thrill, dirty deeds, hells bells, the jack, back in black, whole lotta rosie,let there be rock, tnt (κάποια έχω ξεχάσει) μας πωρώνουν και απογειώνουν τη συναυλία! Ο κόσμος παραληρεί εν μέσω κανονιοβολισμών πυροτεχνημάτων και κομφετί! Το encore ήταν αυτό που περιμέναμε highway to hell, for those about to rock! Η συναυλία τελειώνει και όλοι φεύγουμε μαγεμένοι!

Τα highlights: Σίγουρα η εμφάνιση τους και το show ήταν εξαιρετικά αλλά υπήρξαν κάποια σημεία που μας ξεσήκωσαν περισσότερο και μας έμειναν. Κατά τη διάρκεια του τραγουδιού thejack στις γιγαντοοθόνες έδειχνε κοπέλες από το κοινό μέχρι που κάποια έβγαλε τη μπλούζα της αλλά όχι και το σουτιέν παρα τις επευφημίες του κοινού! Ότι δεν έκανε η συγκεκριμένη γυναίκα αποφάσισε να το κάνει ο Angus στη σκηνή. Το στριπτίζ τέλειωσε στο μαύρο σώβρακο με το λογότυπο του συγκροτήματος. Η τεράστια φουσκωτή κούκλα που χόρευε κατά το whole lottarosie ήταν ένα απο τα καλά 

στιγμιότυπα της βραδιάς επίσης καλό αλλά κατέληξε και λίγοκουραστικό στιγμιότυπο ήταν 

το τεράστιο καθαριστικό κρεσέντο του Angus στο let there be rockστο οποίο βρέθηκε να 

σολαρει σε μια πτυσσόμενη εξέδρα μέσα στο κοινό. Επίσης οικανονιοβολισμοί στο for those about to rock 

τα πυροτεχνήματα που συνόδεψαν την έξοδο του συγκροτήματος από τη σκηνή τα καλοφτιαγμένα video που προβάλλονταν από τις γιγαντοοθόνες και η τεράστια καμπάνα που χτύπαγε ο Brian Johnoson στην αρχή του hells bells.

Ο ήχος: Από πολλούς άκουσα παράπονα για τον ήχο Δεν μπορώ να εκφέρω άποψη γιατί εγώήμουν μπροστά και είχα πολύ καλό ήχο. Τους answer που τους άκουσα από πίσω ναι δεν είχανκαλό ήχο. Άκουσα ότι δεν άλλαξε τραγικά στους AC/DC απλά δυνάμωσε λίγο.Από άλλους άκουσα ότι χανόταν η κιθάρα άλλοι είπαν ότι ήταν καλός αλλά όχι αρκετά δυνατός για να ακούγεται πιο πίσω. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα αρχίσω να κράζω ότι ήταν αρπαχτήκ.τ.λ. Απλά είναι δύσκολο να φτιάξεις ήχο σε γήπεδο τόσο μεγάλο. Ο εξοπλισμός που είχαν ήταντρομαχτικός και πέρα από τα ηχεία τις σκηνής είχαν στήσει και 4 πυλώνες με ηχεία για τους πιοπίσω.

Ο χώρος: Σε γενικές γραμμές το ΟΑΚΑ δεν γέμισε. Όχι ότι δεν θα μπορούσε. Σίγουρα ο κόσμοςήταν πολύς. Εγώ με το μάτι υπολόγισα γύρω στις 50000 κόσμο κάποιος φίλος μου είπε ότι τοεπίσημο νούμερο που δόθηκε ήταν 58000. Μη λέμε μαλακίες 58000 κόσμος θεωρείτε τεράστιασυναυλία για τα Ελληνικά δεδομένα. Θα προτιμούσα ένα μικρότερο χώρο που θα φαινόταν πιογεμάτος αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος χώρος για να χωρέσει το κόσμο και τη σκηνή τωνAC/DC. 

ο τυπικός λαθραναγνώστης

Τελικά ποια είναι τα κυρία χαρακτηριστικά του τυπικού λαθραναγνώστη;

Καταρχήν είναι άντρας. Ζητώ συγνώμη από τις κυρίες αλλά πόσες φόρες έχετε δει κυρίες να κάθονται να διαβάζουν εφημερίδες στα όρθια μπροστά στο περίπτερο; Σπανιότατα. Άσε που οι γυναίκες δεν είναι γνωστές για την αγάπη τους στις εφημερίδες. Προτιμούν τα περιοδικά και δη αυτά με τις προσφορές. Αυτά που είναι μέσα στις ζελατίνες και που έχουν τα δωράκια τους ή τις προσφορές τους μπροστά ώστε να μην μπορείς να διαβάσεις ούτε το όνομα του περιοδικού (κάποιος λόγος θα υπάρχει, δεν μπορεί...). Κάποιος μπορεί να πει ότι οι γυναίκες είναι πιο γνώστες λαθραναγνώστριες στα μέσα μαζικής μεταφοράς και καλά κάθονται διπλά σε μια άλλη κυρία που διαβάζει ένα περιοδικό και κάτι παίρνει το μάτι τους. Πάλι θα διαφωνήσω. Πρώτον γιατί όταν κάποιος ανοίγει εφημερίδα στο λεωφορείο αναγκαστικά διαβάζει και ο διπλανός του. Δεύτερον οι γυναίκες προτιμούν να περιμένουν και να δανειστούν το περιοδικό όταν η διπλανή τους κυρία το κλείσει ή να πάνε να το αγοράσουν παρά να βγάλουν τα μάτια τους. 

Έπειτα είναι ποδοσφαιρόφιλος (ή γενικά φίλος του αθλητισμού). Υπάρχουν φορές που πιστεύω ότι όλα άρχισαν από τις αθλητικές εφημερίδες. Για σκέψου αγαπητέ μου λαθραναγνώστη πότε και γιατί άρχισες αυτό το σπορ; Σε νεαρή ηλικία, θα πήγαινες δημοτικό ή γυμνάσιο. Τα πολιτικά τα είχες χεσμένα! Τα αθλητικά σε ένοιαζαν. Κάθε πρωί ενώ πήγαινες στο σχολείο ή στον γυρισμό στεκόσουν μπροστά στο περίπτερο για να μάθεις ποιον θα πάρουμε, πως έπαιξε η ομάδα, πόσους οπαδούς είχαμε στο γήπεδο, ποιο είναι το νέο σύνθημα, τι είπε το αστέρι της ομάδας, τι θα γίνει με τα παλτά που μας φόρτωσαν φέτος, ποτέ είναι το επόμενο παιχνίδι αλλά και να παρακολουθήσεις τι κάνουν και λένε οι αντίπαλες ομάδες και να εξοργιστείς με τις ιδέες και τα λεγόμενα τους. Αυτή η στάση στο περίπτερο ήταν αναγκαία για να μπορείς να συμμετάσχεις στις κουβέντες και του καυγάδες του σχολείου. Μετέπειτα περάσαμε και στις πολιτικές εφημερίδες, χωρίς ποτέ να ξεχάσουμε τις παλιές αγάπες. 

Ακόμη είναι συνταξιούχος ή φοιτητής/μαθητής. Πλέον όχι τόσο πολύ ο φοιτητής/μαθητής κυρίως λόγω internet. Πάντως αν περάσετε έξω από κάποιό πανεπιστημιακό ίδρυμα ακόμα θα δείτε φοιτητές μπροστά στα κοντινά περίπτερα να διαβάζουν τις αθλητικές εφημερίδες. Το άθλημα του λαθραναγνώστη είναι το καλύτερο του κάθε συνταξιούχου που ως γνωστόν έχει άπειρο ελεύθερο χρόνο. Κάθετε με τις ώρες μπροστά στις εφημερίδες και διαβάζει τα πάντα όλα. Και όταν λέμε όλα εννοούμε όλα. Από τα νέα μέτρα τις κυβέρνησης μέχρι τις διαφημίσεις για τις νέες σερβιέτες!!! 

Ο τυπικός λαθραναγνώστης δεν είναι καρμίρης, δεν τσιγκουνεύτε να αγοράσει εφημερίδα. Την αγαπά την εφημερίδα γενικά. Μπορεί να αγοράζει σχεδόν πάντα την ίδια αλλά τις διαβάζει όλες. Πόσες φορές δεν πηγαίνουμε στο super market να αγοράσουμε ένα προϊόν (π.χ. κρασί) και κοιτάμε όλες τις μάρκες αλλά παίρνουμε πάντα την ίδια (ρετσίνα Κουρτάκη π.χ.); Έτσι και ο λαθραναγνώστης, μπορεί να αγοράζει σχεδόν πάντα Εσπρέσσο αλλά διαβάζει μέχρι και τον Ριζοσπάστη στο περίπτερο (ή και το αντίθετο...). 

Τυπική εικόνα στους δρόμους της Αθήνας είναι επίσης ο μηχανόβιος να σταματά στο φανάρι και να πηγαίνει κοντά στο περίπτερο για να λαθραναγνώσει. Πολλές φορές οι αναβάτες μηχανών κατεβαίνουν από την μηχανή και πηγαίνουν να διαβάσουν τα νέα χωρίς να βγάλουν το κράνος. 

Μήπως ξέχασα τίποτα; 

ΥΣ. Στην εποχή του internet έχει δημιουργηθεί ένα νέο είδος λαθραναγνώστη. Αυτού που μπαίνει σε διάφορα block ή forum, διαβάζει, αλλά δεν αφήνει ποτέ σχόλια. 

Αυτά που λες Θανάση

ποιου σταυρού;

Έρχεται η μανά το πρωί και μου λέει ότι σήμερα είναι του Σταύρου?

Ποιου Σταύρου ρε μάνα;

Σήμερα είναι των AC/DC!

Η μέρα τους ανήκει.

το σύνδρομο του baader meinhof – η ταινία

μέρος 5ο 

Κάπως έτσι φτάνουμε και στην ταινία. Αρχικά θα πρέπει να γράψω ότι το σύνδρομο του baader meinhof είναι για μένα η καλύτερη ταινία που είδα φέτος. Αν και μεγάλη σε διάρκεια, είναι μεστή, γεμάτη με ωραίο γρήγορο ρυθμό που δεν κουράζει. Η ιστορία της οργάνωσης παρουσιάζεται με καθαρά κινηματογραφικό υφός και τρόπο. Δεν εμπλέκετε σε πολλές ή ανώφελες λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να κουράσουν τον θεατή, ειδικά τον θεατή που δεν γνωρίζει τίποτα για την ιστορία της οργάνωσης. Έχει πολύ καλές ερμηνείες, ωραία γκανγκστερική αλλά και κοινωνικό-ιστορική ατμόσφαιρα, την μουσική της εποχής που δένει απόλυτα με την ταινία, ντοκυμαντερίστικό μοντάζ και σωστές δόσεις δράσης, αισθήματος, χιούμορ και πνεύματος. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια καθαρή ταινία μυθοπλασίας και ίσως αυτό να έφερνε πολλούς περισσότερους θεατές στις αίθουσες. Η ταινία όμως δίχασε.

Πολλοί θεώρησαν την ταινία political incorrect και την καταδίκασαν ότι παρουσιάζει τους τρομοκράτες ως souper fancy ήρωες. Άλλοι την λάτρεψαν για τον ακριβώς ίδιο λόγο, θεωρώντας την όμως  political correct.

Το μοναδικό ίσως ψεγάδι του φιλμ είναι η wanna be political correct λογική του. Λίγοι θα μπορέσουν να διαβάσουν πίσω από της λέξεις και να αντιληφθούν το γεγονός ότι η ταινία παίρνει το μέρος της γερμανικής κυβέρνησης. Η ταινία φαίνετε να μην κριτικάρει σε κανένα σημείο της την τότε γερμανικής κυβέρνησής. Έκτος ότι δεν αναφέρετε (παρά ελάχιστα) στις επιλογές και στις πράξεις των γερμανών πολιτικών που οδήγησαν σε αυτό το τρομοκρατικό κύμα, στο τέλος του το φιλμ αθωώνει πλήρως την γερμανική κυβέρνηση. Αφού παρουσιάζει τα γεγονότα της νύκτας της 17 Οκτωβρίου 1977, όπου το πρωί της επομένης βρέθηκαν τα τρία ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης νέκρα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Στονχάιμ, ως αυτοκτονίες.   

Η ταινία φαίνετε να ξεχνά αυτό που λέει ο Άρης Χατζηστεφάνου:

‘Αυτό που  τελικά ηρωωποίησε τα μέλη της οργάνωσης δεν ήταν οι δράσεις τους. Αυτές ήταν εξ ορισμού αναποτελεσματικές, όπως κάθε τρομοκρατική ενέργεια. Ήταν οι διώκτες τους.’

τέλος

Αγαπητέ εξωγήινε

Αγαπητέ εξωγήινε,

               Άργησα μεν, αλλά πλέον το κατάλαβα δε. Δεν υπάρχει περίπτωση να ανήκεις σ’ αυτόν το πλανήτη και να διαβάζεις το blog με τέτοια ζέστη. Από άλλο πλανήτη θα είσαι. Δεν ξέρω από ποιόν, αλλά ποσώς με ενδιαφέρει.

Που λες διάβασα σήμερα στο internet ότι στα Μάλια της Κρήτης συλλάβανε 17 βρετανούς τουρίστες να κυκλοφορούν τα βράδια ντυμένοι ως καλόγριες, φορώντας μέσα από τα ράσα, σέξι εσώρουχα, τα οποία επεδείκνυαν στους περαστικούς. Θα το διάβασες και εσύ, δεν μπορεί. Μέχρι και το μαυρογούρουνο διαβάζεις!

Κατέληξα λοιπόν σ’ ένα συμπέρασμα. Είναι γνωστό ότι οι Άγγλοι είναι αφάνταστα καταπιεσμένοι στην χώρα. Ψάχνουν λοιπόν να βρουν μέρη όπου επιτρεπτέ να κάνουν αυτό το που θέλουν και πάνε εκεί δήθεν για τουρισμό. Αλλά στην πραγματικότητα επισκέπτονται αυτά τα μέρη για να πραγματοποιήσουν τις απαγορευμένες επιθυμίες τους. Είχαν κάποιοι το απωθημένο να γίνουν καλόγριες, αν και άντρες. Είπα άγγλοι είναι, δεν χρειάστηκε να αναρωτηθώ γιατί όχι καλόγεροι. Ήθελαν βέβαία να συνεχίσουν τα φορούν τα αγαπημένα τους εσώρουχα. Ακόμα η επιθυμία τους όμως περιλάμβανε σκηνές επιδειξίας. Φοράω τάνγκα και το δείχνω.

Θα διάβασαν τι γίνετε στα ελληνικά μοναστήρια με τους παπάδες, τους καλόγερους τις καλογριές, τις αγίες offshore και κτηματομεσιτικές εκκλησιαστικές εταιρίες αλλά και τα ερωτικά γούστα των ιερωμένων. Επιπλέον θα ενημερώθηκαν ότι ποτέ κάνεις από τους παραπάνω δεν είχε νομικά προβλήματα στην Ελλάδα. Και θα φώναξαν Εύρηκα! Εκεί πρέπει να πάμε να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία μας.

Και έχω αρχίσει και ζηλεύω. Θέλω να βρω και εγώ ένα τόπο να πάω να πραγματοποιώ τις επιθυμίες μου. Σ’ αυτό το σημείο θα ήθελα να σε ρωτήσω για τα νομοθετικά πλαίσια του πλανήτη σου αγαπητέ μου εξωγήινε (μπορώ να σε λέω Θανάση?).

Ψάχνω ένα τόπο που να δεν υπάρχουν οδικές παραβάσεις ώστε κυρίως να μην χρειάζεται να φοράω κράνος και να περνάω τα φανάρια αέρα πατέρα. Να μπορώ να πετάω γιαούρτια σε οποίον πολιτικό ή τηλεοπτικό αστέρα/μαϊντανό θέλω, όταν λέει μαλακίες. Να μπορώ να περάσω πρώτος στις ατελείωτες ουρές των δημόσιων υπηρεσιών και να προσπερνάω όλα τα εμπόδια της γραφειοκρατίας (χωρίς να χρειάζεται να λαδώνω). Να μην χρειάζεται να δίνω εξετάσεις σε γελοία και άχρηστα μαθήματα για να πάρω το δίπλωμα μου. Να μην υπάρχουν ολυμπιακοί (όχι! μάλλον αυτούς κράτα τους. Που θα βρω καλύτερους πελάτες;). Να μην χρειάζεται να κάνω, ντε και καλά, μια δουλεία αν δεν μου αρέσει. Να μην υπάρχουν εισιτήρια για τις ωραίες συναυλίες. Να μην αρρωσταίνουν τελευταία στιγμή οι τραγουδιστές και να ακυρώνονται οι συναυλίες τους. Και γενικά να απαγορεύετε το απαγορεύετε.

Στείλε μου καλά νέα.

      Πλιζζζζζζζζζζζζζζζζ.

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ? ΧΑ!

Δεν μπορώ να πω ότι οι πολιτικές διαφημίσεις είχαν ποτέ κάτι το καλό ή το ενδιαφέρον. Πάντοτε ήταν απαράδεκτες και σε γενικές γραμμές κιτς αλλά από τότε που βγήκε η διαφήμιση με το τζιπ και το φιατακι το κιτς των διαφημίσεων αυτών έχει πιάσει το ταβάνι του! Κάθε χρόνο γίνονται και χειρότερες! Δίνω πόντο στο ΚΚΕ μόνο γιατί πέρα από τις παγιωμένες εδώ και 60 χρόνια πολιτικές του απόψεις παρουσιάζει την ίδια παγιωμένη άποψη όλα αυτά τα χρόνια και στις διαφημίσεις του! Η αυστηρή γυναικεία φωνή που διαμαρτύρεται και καταγγέλλει χωρίς καν μουσικό χαλί με εικόνες από πορείες μάχιμων εργατοπατέρων και με μπόλικο κόκκινο χρώμα στο φόντο είναι το σύνηθες concept στις διαφημίσεις του ΚΚΕ. Δίνω ένα ακόμα πόντο στο ΚΚΕ αλλά και στο ΛΑΟΣ για τις low badget διαφημίσεις που μπορείς να τις χαρακτηρίσεις ως b movies των διαφημίσεων! Βέβαια θα μου πείτε ποιο το νόημα των διαφημίσεων αφού τα κόμματα δεν κερδίζουν ψήφους από τις διαφημίσεις αλλά από άλλες δοσοληψίες που έχουν με τους ψηφοφόρους! Αρα δεν χρειάζεται να πιεστούν έτσι ώστε να βγάλουν κάτι καλό όπως έκαναν οι φίλοι μας στην ελληνοφρένεια!

ΝΟ COMENT

debate όπως μας αρέσει

Με το που άκουσα τα του debate των ευρωεκλογών και έχοντας υπ’ όψιν ότι την ίδια μέρα παίζουν στο ΟΑΚΑ τα μυθικά τέρατα του συγκροτήματος KISS, απογοητευτικά. Μα είναι debate αυτό; Ποιος κανόνισε τους όρους; Άπατο θα πάει. Μια ανία, δυο βαρεμάρες και τρία χασμουρητά δευτερόλεπτο.

Γι’ αυτό είμαστε εμείς οι ανώτεροι άνθρώποι του πνεύματος. Για να δίνουμε λύσεις. Να πως πιστεύω ότι θα πρέπει να πραγματοποιηθεί η τηλεμαχία ώστε να κτυπήσει 100αρια και στα μικρά και στα μεγάλα νούμερα. Μέχρι και οι  KISS θα την δούνε.

1. Το μέρος.  Φτάνει πια με το στούντιο της ΕΡΤ. Προτείνω να εκμεταλλευτούμε τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Ναι! Ένα από τα ολυμπιακά στάδια. Να είναι oi πολιτικοί στην μέση με εμείς ως κοινό γύρω-γύρω στα καθίσματα. Να πάρουμε τα δακρυγόνα μας, τα βεγγαλικά μας, τις ντομάτες μας, τα λεμόνια μας, τα γιαουρτάκια μας και να πάμε. Εκεί να δεις τι σημαίνει βαρβαρότητα...
2. Η ώρα. Μια μικρή αλλαγή. Μια χαρά είναι στις 19.00. Ένα δίωρο θα διαρκέσει το πολύ, άρα προλαβαίνουμε να πάμε και στην συναυλία μετά.
3. Αντιπρόσωποι κομμάτων.  Γιατί να πάνε οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων και να μην πάνε αυτοί που πραγματικά τα αντιπροσωπεύουν και τα επηρεάζουν; Για την ΝΔ και αφού τα μπλε παπαγαλάκια προετοιμάζουν τον δρόμο για την Ντόρα, προτείνω να φέρει, τον καρδιακό φίλο του επίτιμου, τον ιό Τζορτζ Μπους, που ξέρει τα της ευρωπαϊκής ένωσης απέξω και ανακατωτά (αλήθεια ξέρει που πέφτει η Ελλάδα ή θα τον ψάχνουμε στην Αυστραλία;). Σε αυτή την περίπτωση να φοράτε βαριά και μυτερά παπούτσια (κάποιο θα τον πετύχει). Το ΠΑΣΟΚ επειδή ο Ομπάμα είναι πολύ φρέσκος προτείνω να φέρει τον Μπιλ Κλιντον με την Χιλάρη μαζί (καλύτερα ελληνικά θα μιλάνε από τον δικό μας Τζορτζ). Το ΚΚΕ να φέρει τον Πούτιν αν και μπορεί μια χαρά να κάνει πουτινίες και χάρη του Καραμανλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον Λαζόπουλο (μαζί με την Ανθούλα για να του δίνει δύναμη). Το ΛΑΟΣ αν δεν μπορεί να φέρει τον Μέγα Αλέξανδρο ή τον Καραισκάκη ή τον Κολοκότρονη ή τον  και ο Καρατζαφέρης μια χαρά είναι, αρκεί να έρθει μ’ ένα περιστέρι στο κεφάλι ή πάνω σ’ ένα άλογο.
4. Αντιπρόσωποι καναλιών. Και εδώ διαφωνώ. Γιατί να πάνε οι δημοφιλείς δημοσιογράφοι-παρουσιαστές του κάθε καναλιού; Ούτως ή αλλιώς τις απόψεις των μεγαλοπαραγόντων των καναλιών τους εκφράζουν. Αν δεν μπορούν να πάνε οι ίδιοι οι καναλάρχες προτείνω για το Μέγκα να στείλει τον Καμπουράκη ντυμένο με τα ρούχα της Τρέμη (πρέπει να του βρουν και την ανάλογη περούκα για να σηκώνει το τσουλούφι κάθε φορά πριν κάνει ερώτηση). Από τον Αντένα καλόν είναι να πάει η Βική Καγιά και αντίστοιχα από τον Άλφα η Ελένη Μενεγάκη ως γνήσια ελληνικά πρότυπα ελληνίδας νοικοκυράς.  Το Άλτερ να στείλει την Ανίτα Πάνια για έχουμε και λίγο τσαμπουκά, συν ότι μετά τα γεγονότα με την τροχαία κατάλαβε τι πέρασαν οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο το ’73 αλλά και της υποψηφιότητας του Κάτμαν, έχει πλέον εγκυρότερη πολιτική άποψη από τον Χατζηνικολάου. Ο Σκάι θα πρέπει να στείλει τον κυρ Βασίλη τον φιδέμπορα για να ρίχνει κανένα μπικελίκι χωρίς να μπορεί να πει τίποτα το ΕΣΡ. Από το Σταρ πρέπει να πάει στα σίγουρα την Πετρούλα ντυμένη ευρωπαία τουρίστρια σε ελληνική παραλία (να μας τελειώσει όλους!!!). Για τον συντονισμό της τηλεμαχίας, αφού πρέπει να τον έχει η ΕΡΤ, προτείνω τις αδελφές Μαγγίρα. Μετά την Eurovision πρέπει να είναι οι μόνες ελληνίδες που μπορούν να πουν τόσο γρήγορα τα ονόματα όλων των ευρωπαϊκών χωρών και των πρωτευουσών τους. Άσε που από σχόλια σκίζουν. Θα τους θάψουν όλους για να βγάλουν τον Κατέλη πρώτο (αλλά πολύ εύκολα).
5. Τα θέματα. Προτείνω θέματα αμιγώς ευρωπαϊκά. Όπως τι πρέπει να κάνουμε για να ξαναπάρουμε την Eurovision και τι για να κερδίσουμε Champion League ή έστω το Uefa; Τι θα κάνουν ώστε να έρχονται περισσότερα μοντέλα και λιγότερες οικογένειες για τουρισμό στην Ελλάδα; Πως θα κάνουν την καλύτερη δυνατή δημιουργική λογιστική ώστε να παίρνουμε περισσότερα και μεγαλύτερα πακέτα από την ΕΕ (τι στο καλό! Τέτοιά λαμόγια που είμαστε μας αξίζει και η ανάλογη κυβέρνηση...); Πως θα αποφύγουμε τον έλεγχο για την απαγόρευση του καπνίσματος που μας επιβάλει η ΕΕ από 1^η Ιουλίου;

η χειρότερη μπύρα

Όπως θα έχεις καταλάβει μοναδικέ μου αναγνώστη (ένας ιντερνετικός ‘Συνασπισμός’ έχει καταντήσει αυτό το blog – μήπως σε λένε και Θανάση;) είμαι μεγάλος αλκοολικός, χειρότερος και από τον γνωστό μεθύστακα του ελληνικού κινηματογράφου Ορέστη Μακρή. Το οποίο σημαίνει ότι έχω δοκιμάσει τα απίστευτα αλκοολούχα προϊόντα. Σήμερα έφτασε η ώρα να σου διηγηθώ την χειρότερη εμπειρία μου.

Πριν από καιρό και ενώ βρισκόμουν στην σκανδιναβική χώρα που γνωστή για την παραγωγή της σε ψηλές, ξανθές καλλονές πήγα σε ένα super market και πήρα μερικές μπύρες για να έχω στο σπίτι. Ήταν μια εξάδα από την μπύρα που βλέπετε στην φωτογραφία. Το όνομα αυτής Pripps Bla Sommar Special. Που ο Θεός Διόνυσος να την κάνει σπέσιαλ! Τις βάζω στο ψυγείο και το βραδάκι πάω να πάρω μια για να πίνω ενώ διαβάζω. Την βάζω στο ωραίο μου ποτήρι και βλέπω τον ωραίο της αφρό και φτιάχνομαι. Κάθομαι στην καρεκλά μου. Παίρνω το ποτήρι να πιω μια γουλιά και...

Αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα...

Τι είναι αυτό το πράμα; Κάτι δεν πάει καλά. Κάτι έχει αυτή η μπύρα. Ή καλύτερα κάτι δεν έχει. Γυρνάω στην κουζίνα αδειάζω το ποτήρι στο νεροχύτη. Παίρνω μια δεύτερη μπύρα γεμίζω ένα άλλο ποτήρι. Πάνω που είμαι έτοιμος να ξαναδοκιμάσω πέφτει το μάτι μου στο νούμερο που γράφει στο κουτάκι της μπύρας. Γραμμένο με μαύρους αριθμούς σε κίτρινο φόντο διαβάζω 3.5 %. Μαύρο όπως το φόντο του blackpig.blogspot.com. Μαύρο σαν την μοίρα μου εκείνη την μαύρη μέρα. Μα είναι δυνατόν;  Μπύρα με αλκοολικό βαθμό μόλις 3.5 %; Τι νόημα έχει; Είναι σαν να μην έχει αλκοόλ. Το όριο που ο μέσος άνθρώπος αντιλαμβάνεται το αλκοόλ είναι περίπου 4 %. Όποιος δεν με πιστεύει ας την δοκιμάσει (αν έχει τα κότσια!). Μην ακούσω καμιά μαλακία ότι και οι μπύρες χωρίς αλκοόλ ωραίες είναι. Καλύτερα να πιω μουρουνέλαιο.

Και τις άλλες μπύρες πέταξα στα σκουπίδια στον κάδο για τα μέταλλα απορρίμματα, αφού πρώτα τις άδειασα στην τουαλέτα (δηλαδή εκεί που τους αξίζει). Και τα ποτήρια πέταξα στα σκουπίδια στον κάδο για το γυάλινα απορρίμματα. Και για ύπνο πήγα νωρίς-νωρίς. Και ένα σωρό εφιάλτες είδα.

Και το ερώτημα είναι: «Ποιος μαλάκας μάνατζερ, γιατί μανατζαρέος είναι, σκέφτηκε να ονομάσει αυτή την πήρα Special;»      

το σύνδρομο του baader meinhof – το τέλος

μέρος 4ο

Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει μια άλλη περίοδος. Με το σύνθημα «άνθρωπος ή γουρούνι», τόσο η Μάινχοφ όσο και τα άλλα τρία μέλη του ηγετικού κουαρτέτου της RAF, ο Αντρέας Μπάαντερ, η Γκούντρουν Ενσλιν και ο Γιαν-Καρλ Ράσπε, συνέχισαν να παλεύουν και μέσα στη φυλακή για την «τελική νίκη». Ή τουλάχιστον έδειχναν ότι «παλεύουν». Σε καμία περίπτωση πάντως δεν αρνούνται τις ιδέες τους ή τις πράξεις τους. Στις φυλακές του Σταμχάιμ οι τρομοκράτες κρατούνται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες στα γνωστά Λεύκα Κελιά. Οι φυλακισμένοι αρχίζουν απεργία πεινάς διαμαρτυρόμενοι για της συνθήκες απομόνωσης και φυλάκισης. Ο Χόλγκερ Μέινς  δεν τα καταφέρνει και χάνει την μάχη με την ζωή. Η διεθνή κοινότητα διαμαρτύρεται για τα Λευκά Κελιά. Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ τους επισκέπτεται στην φυλακή.

 Η Ουλρίκε Μάινχοφ, θα βρεθεί κρεμασμένη στο κελί της στις 11 Μαϊου 1976. Αυτοκτονία διέγνωσαν οι αρμόδιοι, όμως μια σειρά στοιχείων μαρτυρούσαν για το αντίθετο.

Η δεύτερη γενιά της οργάνωσης, μετά από τις δίκες των ιδρυτικών μελών της που χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ως παρωδίες, απαγάγουν στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 τον πρόεδρο των γερμανών βιομηχάνων Χανς-Μάρτιν Σχλέιερ. Ζητούν την απελευθέρωση των φυλακισμένων μελών τις οργάνωσης. Η κυβέρνηση αποφασίζει να θυσιάσει τον Schleyer (όπως ακριβώς θα κάνει μερικά χρόνια αργότερα η Ιταλική κυβερνήσει με τον Άλντο Μόρο).

Στις 13 Οκτωβρίου 1977 παλαιστίνιοι κομάντος κάνουν αεροπειρατεία σε αεροσκάφος της Λουφτχάνσα και απαιτούν την απελευθέρωση 11 μελών της ΡΑΦ και δύο Παλαιστινίων που κρατούνται στην Τουρκία. Ένας από τους πιλότους δολοφονείται. Το αεροπλάνο προσγειώνεται τελικά στο Μογκαντίσου. Στις 17 Οκτωβρίου οι γερμανικές ειδικές αντιτρομοκρατικές δυνάμεις GSG 9 εισβάλλουν στο αεροπλάνο, σκοτώνουν τρεις τρομοκράτες και απελευθερώνουν 86 ομήρους. Το επόμενο πρωί βρίσκονται νεκροί στα κελιά τους οι Αντρέας Μπάαντερ, Γκούντρουν Ενσλιν και Γιαν-Καρλ Ράσπε. Οι αρχές βεβαιώνουν πάλι ότι πρόκειται για αυτοκτονία, οι «συνοδοιπόροι» της RAF μιλούν για εκτέλεση.

Από τότε πολλά είναι τα ερωτηματικά για αυτές στις «αυτοκτονίες». Που βρέθηκαν τα όπλα στα κελιά μιας φυλακής υψίστης ασφαλείας; Πως ο Αντρέας Μπάαντερ κατάφερε να πυροβοληθεί από πίσω και σε απόσταση 40 εκατοστών στον αυχένα; Πως η Ίρμγκαρντ Μέλερ κατάφερε να δώσει 4 μαχαιριές στον στήθος της; Και τελικά, γιατί βρέθηκε άμμος στα παπούτσια τους; Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι κρατούμενοι βρέθηκαν στο Μαγκαντίσου που η κυβέρνηση τους είχε πάει για να διαπραγματευτεί με τους αεροπειρατές. Τελικά μαζί με τους αεροπειρατές σκότωσαν και αυτούς και μετέφεραν τα πτώματα τους στις φυλακές του Στονχάιμ.

συνεχίζεται...

νέο πόνημα από theo putzu

αγαπημένοι φίλοι και φίλες (γιατί είσαστε αγαπημένοι) το μπλοκ με περηφάνια σας παρουσιάζει το νέο πόνημα του Theo Putzu.

Ο Theo όπως θα θυμάστε από προηγούμενη ανάρτηση (νέος σκηνοθέτης) είναι ο αγαπημένος σκηνοθέτης μας αλλά και ο δεύτερος καλύτερος που γνωρίζουμε.  Χωρίς αμφιβολία ο καλύτερος και πιο έμπειρος, με χιλιάδες ωρών γυρισμάτων σε γάμους, βαφτίσια και κάθε λογής πανηγυριού, είμαι ΕΓΩ!

Τες πα.

Το παρόν φιλμάκι είναι ένα video clip γυρισμένο για τον διαγωνισμό DiBa Clip.

      Του ευχόμαστε καλή επιτυχία.

VINODELFIN - RECONOCER
Uploaded by theonoir. - Music videos, artist interviews, concerts and more.

τα οινικά ροζέ του καλοκαιριού

Το καλοκαίρι έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να το προϋπαντήσουμε, παιδιά… με οίνους ροζέ.

Και τώρα τι πίνουμε; Το ξέρω οι περισσότεροι για το καλοκαιράκι προτιμούν τις μπύρες. Όπως και εγώ άλλωστε.  Όμως μπύρα, μπύρα, μπύρα... στο τέλος την βαριέσαι. Θέλεις κάτι διαφορετικό.

Καταρχήν μην ακούσω ουίσκι. Δεν πάει, δεν ταιριάζει, δεν κολλάει ρε αδελφέ! Αυτά τα πίναμε το 80. Και τότε πάλι λάθος κάναμε. Το ουίσκι δεν είναι για τις ζέστες. Ποσό μάλιστα τα γλυκά ουίσκι (ακούς πανόπτη;). Ούτε με σόδα, ούτε με κόλα, ούτε με πορτοκάλι, ούτε με τίποτα.  Τέλος.

Οι κυριότερες δεύτερες επιλογές είναι συνήθως βότκα με κάτι (αυτό και αν είναι πασέ! ένα ποτό χωρίς προσωπικότητα για μπεκρήδες χωρίς προσωπικότητα), ουζάκι (για τους παππούδες και τις γκόμενες καλό είναι), τσιπουράκι (γουστάρω, αλλά και πάλι προσωπικά το έχω συνδυάσει περισσότερο με το χειμώνα) και κρασάκι. 

Και ας μείνουμε στο τελευταίο. Το Κρασί. Όπως και να το κάνουμε ‘οίνος ευφραίνει καρδίαν’. Τι κρασί όμως να διαλέξεις? Ιδού η απορία. Για αυτό είμαστε εμείς, για να δίνουμε λύσεις. Τα τελευταία χρόνια ξανά-ανακάλυψα τα ροζέ και σύμφωνα με την άποψη μου ταιριάζουν γάντι στο καλοκαίρι. Καλόν είναι βέβαιά να μην πέσετε στο λούκι που πιστεύει ότι τα ρόζε είναι κάτι μεταξύ κόκκινου και λευκού οίνου. Μέγα λάθος που κάνουν πολλοί άπειροι καταναλωτές. Μια από τις μεγαλύτερες οινικές παρεξηγήσεις! Οι ροζέ οίνοι δεν είναι μια γκρίζα ζώνη αλλά μια ξεχωριστή κατηγορία οίνων που έχουν την δική τους προσωπικότητα.

 Ποια είναι όμως τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά των ροζέ οίνων; Το χρώμα τους ωραίο και ζωντανό, προδιαθέτει ευχάριστα. Η μύτη τους (τα αρώματα τους δηλαδή) έντονα φρουτώδες, με ποιο συνηθισμένα αρώματα το κεράσι, φράουλα, μύλο, βύσσινα, φραγκοστάφυλο  αλλά και ανθώδες αρώματα όπως τριαντάφυλλο και βιολέτες. Το στόμα, ότι καλύτερο για το καλοκαίρι, γεμάτο, με νεύρο και φρεσκάδα. Ενώ μπορούν να συνδυαστούν άνετα και με κρεατικά (η χαρά του μπάρμπακιου) αλλά και με ζυμαρικά και με σαλάτες (αρκεί να μην υπάρχει ξύδι) έως τυριά και λαχανικά. Με όλα τα πιάτα του καλοκαιριού. Για να μην πω ότι παντρεύονται καταπληκτικά με πιάτα της Άπω Ανατολής. Με λίγα λόγια οίνοι άκρως καλοκαιρινοί. Εξού και πίνονται στην νιότη τους, δηλαδή έως και 2-3 χρόνια μετά την χρονιά παραγωγής τους (άντε 4 και σε σπάνιες περιπτώσεις 5).

Και ας δώσω μερικά ονόματα. Ανάμεσα στους ελληνικούς οίνους ροζέ που ξεχωρίζω είναι   ο «Βυσσινόκηπος» του Γιώργου Παλυβού (ίσως το κορυφαίο), η ροζέ εκδοχή της «Βιβλία Χώρα» από το Παγγαίο, ο «Ερωδιός» του Μπαμπατζίμ, το «14-18» του κτήματος Γαίας, η «Ακακίες» του κυρ Γιάννη, το ροζέ του κτήματος Αμπελώνες Παπουτσή,

Αλλά και δυο ειδικά κρασιά το wanna be-ροζέ «Ξενόλο» του Γαβαλά από Σαντορίνη, και το ημίξηρο Αβέρωφ ροζέ, οπού λόγω οξύτητας του δεν καταλαβαίνεις εύκολα την λίγα αζύμωτα σάκχαρα του, γεγονός που το κάνει να συνδυάζεται εύκολα με τα περισσότερα πιάτα της Άπω Ανατολής. 

Στην υγειά μας 

ακούσατε-ακούσατε

Αποκλειστικό!

Ο ιός τρομοκράτης από το Μεξικό χτες ήρθε και στην Ελλάδα. Τα μάθατε. Το αποκλειστικό μας νέο δεν είναι αυτό όμως. Αυτό που φοβόταν όλος ο κόσμος πραγματοποιήθηκε στην χώρα μας. Ο ιός άλλαξε μορφή.

Ναι! Προσοχή!!!

Ο ιός άλλαξε μορφή.

Το εργατικό δυναμικό του blog βρήκε τον ιό με την νέα μορφή του στις Ελληνικές παραλίες. Τα άσχημα νέα είναι ότι δυστυχώς το μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού έχει πλέον προσβληθεί. Τα πιο άσχημα ότι θα πληγεί βαθιά ο τουρισμό μας.

Τα καλά νέα είναι ότι οι Έλληνες ως γνήσια παχύδερμα δεν κινδυνεύουν να πάθουν χειρότερα. Η νέα μορφή δεν πρόκειται να αυξήσει την θνησιμότητα μας. Άρα, αν δείτε τον ιό με την νέα μορφή του μην τον φοβηθείτε. Δώστε του ένα σουβλάκι και δεν πρόκειται να ασχοληθεί μαζί σας. Tο εμβόλιο δεν κάνει τίποτα.

Τα συμπτώματα είναι απλά. Ούτε πυρετός, ούτε βήχας, ούτε φταρνίσματα, ούτε κόκκινα μάτια. Το εξής ένα:

Λιγούρα