Τα άλμπουμ που έλιωσα το 2019:The Dirty Saints - Aeon

Τέλος του χρόνου και όλοι καταρτίζουν λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Μόνο που φέτος τελειώνει κι η δεκαετία οπότε οι λίστες είναι δύο . Εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της πρακτικής δηλαδή να κατατάσσω τα άλμπουμ σε κάποια σειρά αναλόγως του πόσο μου άρεσε η όχι κάποιο άλμπουμ , αν θα είναι δέκα ,είκοσι ή μόνο πέντε . Αλλά έτσι για το καλό θα γράψω για τα άλμπουμ που « έλιωσα» τη χρονιά που μας πέρασε , όσα είναι αυτά και με τυχαία σειρά.

Λέω να μην φύγω ακόμα από τα Γιάννενα! Ξέρετε τώρα καφεδάκι στη λίμνη να χαζεύω τα καραβάκια που πηγαινοέρχονται στο νησάκι! Ή μήπως να γράψω για τη μεγάλη επιστροφή? Μάλλον αυτό θα κάνω!
Υπήρξε μια μπάντα που το πρώτο της άλμπουμ έκανε μεγάλη αίσθηση έδειξε ότι έχει δυνατότητες και δημιούργησε προσδοκίες και μετά… εξαφανίστηκε! Γιατί και πώς δεν γνωρίζω! Πριν από μερικά χρόνια κατά τη προσφιλή συνήθεια των τελευταίων χρόνων έκαναν ένα άκρως επιτυχημένο reunion που τελικά οδήγησε και σε ένα άλμπουμ. Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να κυκλοφορήσει αυτό το δεύτερο άλμπουμ έδωσε και το όνομα του σε αυτό ,  aeon!
Τα χρόνια πέρασαν οι ηλικίες άλλαξαν τα ακούσματα άλλαξαν ίσως να καταπιάστηκαν με αλλά πράγματα στον ' αιώνα ' που μεσολάβησε. Μπορεί να μην ακούσεις το γκαραζακι που θα άκουγες εκείνα τα χρόνια αλλά θα ακούσεις κάτι πολύ καλό. Όχι ότι λείπουν τα 60’s από το άλμπουμ αλλά θα συναντήσεις κι άλλα ακούσματα. Τελικά ήταν μια επιστροφή που άξιζε να γίνει!