Ο Γιώργος Σπαγγοραμενίδης είναι ένας πολύ δύστροπος τύπος, που όλη του η ζωή περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά και το χρήμα. Είναι πλούσιος αλλά δεν φαίνεται, είναι πολύ τσιγκούνης και θεωρεί ότι φτωχοί άνθρωποι δεν υπάρχουν, αλλά τεμπέληδες, σπάταλοι και ελαφρόμυαλοι. Όπως είναι φυσικό κανένας δεν τον συμπαθεί και δεν έχει φίλους ή ανθρώπους να τον νοιάζονται. Το λίγο χρόνο που δε δουλεύει, κάθεται σπίτι και ράβει τα λεφτά που συγκέντρωσε όλη μέρα, στο στρώμα, στο μαξιλάρι και σε όποια άλλη κρυψώνα σκαρφίζεται το μυαλό του! Τη παραμονή των Χριστουγέννων όμως θα γίνει κάτι, που θα αλλάξει τη ζωή του!
Είναι βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων και μόλις έχει τελειώσει με το αγαπημένο του άθλημα, να κάνει μασούρια τα λεφτά του και να τα κρύβει μουρμουρίζοντας "λεφτουδάκια μου, όμορφα λεφτά, δεν θα σας πειράξει κανείς". Φανερά εξουθενωμένος από την υπερπροσπάθεια που καταβάλει να τα κρύψει όσο καλύτερα γίνεται, πέφτει για ύπνο συνεχίζοντας να μουρμουρίζει "στρώματα με πούπουλα, στρώματα με νερό, άλλα τίποτα δεν συγκρίνεται με το στρώμα μου από λεφτά!" Σβήνει και το κερί, ρεύμα δεν έχει το θεωρεί μεγάλη σπατάλη, άσε που το πάγιο έχει φτάσει στα ύψη και σαν να μην έφτανε αυτό συμπεριλαμβάνεται και η ΕΡΤ σ' αυτό, και εκείνος βέβαια δεν χάνει το χρόνο του να βλέπει τηλεόραση, και κοιμάται! Ξαφνικά κάποιος θόρυβος τον ξυπνάει,κάτι σαν αλυσίδες ακούγονται! Πετάγεται!
-Ποιος είναι ,παίρνει το όπλο του.
-Εγώ, ο Γιάννης Σφυχτοχέρογλου, ο παλιός συνεργάτης σου!
-Ο Γιάννης έχει πεθάνει! Για τα λεφτά μου ήρθες?
-Είμαι φάντασμα βλάκα, τι να τα κάνω τα λεφτά?
-Τρόμαξα ότι ήθελες πίσω αυτά που μου άφησες!
-Είσαι αδιόρθωτος!
-Τι θέλεις και κόβεις τον πολύτιμο ύπνο μου!
-Αμάν πια αυτός ο πολύτιμος ύπνος σου!
-Αύριο θα ξυπνήσω νωρίς και αν δεν κοιμηθώ καλά δεν θα μπορέσω να αποδώσω σωστά στη δουλειά, άρα θα χάσω χρήμα, άρα ο ύπνος είναι χρήμα!
-Θα με τρελάνεις! Τι είναι αυτά που λες?
-Θα φύγεις να κοιμηθώ?
-Όχι αν δεν σου πω αυτό που θέλω.
-Λέγε και φύγε να ησυχάσω!
-Το βράδυ θα σε επισκεφτούν δύο φαντάσματα.
-Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω τόση ώρα?Με ενοχλείς εσύ και θα στείλεις και άλλους?Έλεος!
-Δεν καταλαβαίνεις?Το κάνω για να σε σώσω!
-Για να με καταστρέψεις το κάνεις!
-Κοίτα εμένα πως κατάντησα!Να σέρνω αιώνια αυτές τις αλυσίδες!
-Αν πληρώνεσαι καλά γιατί όχι!Φαντάζομαι με το μέτρο θα χρεώνεις.
-Αυτές οι αλυσίδες είναι οι αμαρτίες μου. Είναι η κατάρα μου να τις σέρνω!
-Μαλακία σου!Χάλασες από τότε που πέθανες!Όσο ζούσες δεν θα μπορούσε κανείς να στη φέρει έτσι!
-Ε?Μάλλον δεν έχεις καταλάβει. Τέλος πάντων, στη μία θα ρθει το πρώτο και στις δύο το δεύτερο.
-Και θα τους δώσω τον πούλο! Πήγαινε τώρα και κοίτα να μη κάνεις φασαρία πάλι με τις κωλοαλυσίδες.
-Δεν σώζεσαι με τίποτα εσύ...
-Ενοχλείς!
Είναι βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων και μόλις έχει τελειώσει με το αγαπημένο του άθλημα, να κάνει μασούρια τα λεφτά του και να τα κρύβει μουρμουρίζοντας "λεφτουδάκια μου, όμορφα λεφτά, δεν θα σας πειράξει κανείς". Φανερά εξουθενωμένος από την υπερπροσπάθεια που καταβάλει να τα κρύψει όσο καλύτερα γίνεται, πέφτει για ύπνο συνεχίζοντας να μουρμουρίζει "στρώματα με πούπουλα, στρώματα με νερό, άλλα τίποτα δεν συγκρίνεται με το στρώμα μου από λεφτά!" Σβήνει και το κερί, ρεύμα δεν έχει το θεωρεί μεγάλη σπατάλη, άσε που το πάγιο έχει φτάσει στα ύψη και σαν να μην έφτανε αυτό συμπεριλαμβάνεται και η ΕΡΤ σ' αυτό, και εκείνος βέβαια δεν χάνει το χρόνο του να βλέπει τηλεόραση, και κοιμάται! Ξαφνικά κάποιος θόρυβος τον ξυπνάει,κάτι σαν αλυσίδες ακούγονται! Πετάγεται!
-Ποιος είναι ,παίρνει το όπλο του.
-Εγώ, ο Γιάννης Σφυχτοχέρογλου, ο παλιός συνεργάτης σου!
-Ο Γιάννης έχει πεθάνει! Για τα λεφτά μου ήρθες?
-Είμαι φάντασμα βλάκα, τι να τα κάνω τα λεφτά?
-Τρόμαξα ότι ήθελες πίσω αυτά που μου άφησες!
-Είσαι αδιόρθωτος!
-Τι θέλεις και κόβεις τον πολύτιμο ύπνο μου!
-Αμάν πια αυτός ο πολύτιμος ύπνος σου!
-Αύριο θα ξυπνήσω νωρίς και αν δεν κοιμηθώ καλά δεν θα μπορέσω να αποδώσω σωστά στη δουλειά, άρα θα χάσω χρήμα, άρα ο ύπνος είναι χρήμα!
-Θα με τρελάνεις! Τι είναι αυτά που λες?
-Θα φύγεις να κοιμηθώ?
-Όχι αν δεν σου πω αυτό που θέλω.
-Λέγε και φύγε να ησυχάσω!
-Το βράδυ θα σε επισκεφτούν δύο φαντάσματα.
-Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω τόση ώρα?Με ενοχλείς εσύ και θα στείλεις και άλλους?Έλεος!
-Δεν καταλαβαίνεις?Το κάνω για να σε σώσω!
-Για να με καταστρέψεις το κάνεις!
-Κοίτα εμένα πως κατάντησα!Να σέρνω αιώνια αυτές τις αλυσίδες!
-Αν πληρώνεσαι καλά γιατί όχι!Φαντάζομαι με το μέτρο θα χρεώνεις.
-Αυτές οι αλυσίδες είναι οι αμαρτίες μου. Είναι η κατάρα μου να τις σέρνω!
-Μαλακία σου!Χάλασες από τότε που πέθανες!Όσο ζούσες δεν θα μπορούσε κανείς να στη φέρει έτσι!
-Ε?Μάλλον δεν έχεις καταλάβει. Τέλος πάντων, στη μία θα ρθει το πρώτο και στις δύο το δεύτερο.
-Και θα τους δώσω τον πούλο! Πήγαινε τώρα και κοίτα να μη κάνεις φασαρία πάλι με τις κωλοαλυσίδες.
-Δεν σώζεσαι με τίποτα εσύ...
-Ενοχλείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου