Το Persepolis στην ουσία είναι μια αυτοβιογραφία και συγκεκριμένα της ιδίας της δημιουργού του της Μαρζαν Σατραπι. Και ποια είναι η κυρία που δεν τη ξέρει ούτε η μάνα της για να διαβάσουμε τη βιογραφία της? Σημασία δεν έχει ποια είναι αλλά τι έχει περάσει για να μας τα διηγηθεί! Μέσα από τη βιογραφία της στην ουσία περνάει το πιο πρόσφατο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του Ιράν. Η Σατραπι μεγάλωσε τη περίοδο της ισλαμικής επανάστασης η οποία εν τέλει επέβαλε ένα καταπιεστικό θεοκρατικό καθεστώς και ανάγκασε την ίδια να μεταναστεύσει στην Αυστρία όπου και αναγκάστηκε να 'ρθει αντιμέτωπη με τη διαφορετικότητα της από τους υπόλοιπους λόγω καταγωγής. Εν συνεχεία επιστρέφει στο Ιράν και μας περιγράφει τη περίοδο του πολέμου με το Ιράκ. Στην ουσία όλα αυτά είναι που η ίδια θέλει να μας δώσει να διαβάσουμε.
Πέρα από όλα αυτά όμως μη ξεχνάμε οτι είναι βιογραφία και μας δείχνει όλη τη περίοδο της ενηλικίωσης της αλλά και τους εφηβικούς της προβληματισμούς. Εκεί είναι που ίσως για έναν άντρα το βιβλίο να κάνει κοιλιά! Αλλά όλα δίνουν μια σωστή ροή στο βιβλίο για να καταλαβαίνουμε και τις πράξεις της.
Δεν ξέρω τι συμπέρασμα βγάλατε για το βιβλίο με αυτά που διαβάσατε αλλά όσοι νομίζετε οτι είναι μελαγχολικό και βαρετό πέφτετε έξω. Αντιθέτως είναι αρκετά εύθυμο και συναισθηματικό.
Όσο για την ταινία? Πέρα από μερικές σκηνές που δεν ενοχλεί κανέναν που κόπηκαν δεν ξεφεύγει καθόλου από το βιβλίο. Μακρυά απο την τεχνική αρτιότητα των αμερικάνικων ταινιών κινουμένων σχεδίων το σκίτσο είναι το ίδιο με αυτό του βιβλίου πετυχαίνοντας ένα εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα! Πραγματικά μια πολύ όμορφη ταινία γεμάτη λυρισμό!
Όπως καταλάβατε θα πρέπει να διαβάσετε και το βιβλίο και να δείτε και την ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου