Αγανάκτιση ή Μόδα?

Αγανακτισμένοι?Τι θα έκανε ένας αγανακτισμένος?Θα έμπαινε στη βουλή θα ξήλωνε τα έδρανα και θα κυνήγαγε και τους τριακόσιους. Οπότε δεν μοιάζουν με αγανακτισμένοι.
Διαμαρτυρία?Ναι μπορείς να το πεις!Αν και γενικότερα σε μια διαμαρτυρία περιμένεις να δεις περισσότερα πράγματα (και δεν εννοώ συγκρούσεις με τα ΜΑΤ και καμένα καταστήματα).
Μόδα?Το πιθανότερο! Γενικότερα το όλο σκηνικό δείχνει να ξεκίνησε απλά γιατί το κάνανε και οι άλλοι Ευρωπαίοι και ο κόσμος που μαζεύτηκε πήγε περισσότερο γιατί πάνε όλοι και για να τραβήξουν φωτογραφίες τις οποίες θα ανεβάσουν στο facebook με τη λεζάντα ήμουν κι εγώ εκεί!
Αν και μόδα είναι κακό να γίνεται? Φυσικά και όχι! Αλλά μια τέτοιου τύπου διαμαρτυρία δεν δείχνει να αγχώνει κανέναν. Ούτε μια διαμαρτυρία που θα τα εσπαγαν όλα θα άγχωνε κανέναν.Και αυτό γιατί απλούστατα οι πολιτικοί ξέρουν οτι έχουν τιθασεύσει έστω και με πλάγιους τρόπους τη δύναμη του λαού!Δεν θέλω να πω κάτι κακό για την κίνηση αυτή αλλά πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας αν θέλουμε να ξέρουμε πραγματικά που βαδίζουμε.
Για να πιάνει τόπο η όποια διαμαρτυρία συμβαίνει οι κυβερνήσεις θα πρέπει να νιώθουν τη δύναμη του λαού για να τον σέβονται  ή ακόμα και να τον φοβούνται!Δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι και να ξαναψηφίζεις τους ίδιους ούτε να περιμένεις να επωφεληθείς από αυτούς(σε ατομικό επίπεδο πάντα). Όσο λειτουργούμε με αυτόν τον τρόπο όσο δείχνουμε ότι εξαρτόμαστε από αυτούς κανείς δεν θα ιδρώνει όσοι και να συγκεντρωθούν μπροστά από τη βουλή όσα καταστήματα και να καούν όσο ξύλο και να πέσει με τα ΜΑΤ!

Περσεπολις

Καιρό ήθελα να γράψω για το Persepolis αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα. Ίσως να φταίει κάποια από αυτές τις αόρατες δυνάμεις που σε σπρώχνουν να κάνεις ή να μην κάνεις πράγματα ασχέτως του τι θέλεις.
Το Persepolis στην ουσία είναι μια αυτοβιογραφία και συγκεκριμένα της ιδίας της δημιουργού του της Μαρζαν Σατραπι. Και ποια είναι η κυρία που δεν τη ξέρει ούτε η μάνα της για να διαβάσουμε τη βιογραφία της? Σημασία δεν έχει ποια είναι αλλά τι έχει περάσει για να μας τα διηγηθεί! Μέσα από τη βιογραφία της στην ουσία περνάει το πιο πρόσφατο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του Ιράν. Η Σατραπι μεγάλωσε τη περίοδο της ισλαμικής επανάστασης η οποία εν τέλει επέβαλε ένα καταπιεστικό θεοκρατικό καθεστώς και ανάγκασε την ίδια να μεταναστεύσει στην Αυστρία όπου και αναγκάστηκε να 'ρθει αντιμέτωπη με τη διαφορετικότητα της από τους υπόλοιπους λόγω καταγωγής. Εν συνεχεία επιστρέφει στο Ιράν και μας περιγράφει τη περίοδο του πολέμου με το Ιράκ. Στην ουσία όλα αυτά είναι που η ίδια θέλει να μας δώσει να διαβάσουμε.
Πέρα από όλα αυτά όμως μη ξεχνάμε οτι είναι βιογραφία και μας δείχνει όλη τη περίοδο της ενηλικίωσης της αλλά και τους εφηβικούς της προβληματισμούς. Εκεί είναι που ίσως για έναν άντρα το βιβλίο να κάνει κοιλιά! Αλλά όλα δίνουν μια σωστή ροή στο βιβλίο για να καταλαβαίνουμε και τις πράξεις της.
Δεν ξέρω τι συμπέρασμα βγάλατε για το βιβλίο με αυτά που διαβάσατε αλλά όσοι νομίζετε οτι είναι μελαγχολικό και βαρετό πέφτετε έξω. Αντιθέτως είναι αρκετά εύθυμο και συναισθηματικό.
Όσο για την ταινία? Πέρα από μερικές σκηνές που δεν ενοχλεί κανέναν που κόπηκαν δεν ξεφεύγει καθόλου από το βιβλίο. Μακρυά απο την τεχνική αρτιότητα των αμερικάνικων ταινιών κινουμένων σχεδίων το σκίτσο είναι το ίδιο με αυτό του βιβλίου πετυχαίνοντας ένα εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα! Πραγματικά μια πολύ όμορφη ταινία γεμάτη λυρισμό!
Όπως καταλάβατε θα πρέπει να διαβάσετε και το βιβλίο και να δείτε και την ταινία.

Αγαπητε κυριε Στος Καν...

Γνωρίζατε κύριε Στρος Καν οτι :

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική^[1], αλλά κυρίως πολιτική^[2], στρατιωτική^[3] και οικονομική^[4]), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς^[5], με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας και γενικότερα της τάξης του κόσμου, πιστευόταν ότι (επαναλαμβανόμενη, και μάλιστα μετά από προειδοποιήσεις των ίδιων των θεών^[6]) οδηγούσε τελικά στην πτώση και καταστροφή του «ὑβριστοῦ»^[7] (ὓβρις > ὑβρίζω > ὑβριστής).

Αποδίδοντας την αντίληψη σχετικά με την ύβρη και τις συνέπειές της, όπως τουλάχιστον παρουσιάζεται στην αρχαιότερή της μορφή, με το σχήμα ὓβρις→ἂτη→νέμεσις→τίσις^[8] μπορούμε να πούμε ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως μια «ὓβρις»^[9] συνήθως προκαλούσε την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «ἂτην»^[10], δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη α-νοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν»^[11], την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών, που επέφερε την «τίσιν»^[12], δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του. 

Τώρα το μάθατε!

(Τo κομμάτι είναι παρμένo από τη wikipedia)

Ρεμπέτικο (Το Κακό Βοτάνι)

Έχω την εντύπωση πως δύσκολα ένας Ευρωπαίος μπορεί να κατανοήσει τιν ήχο του ρεμπέτικου. Εξαιρέσεις σίγουρα υπάρχουν και μια απ' αυτές είναι και ο David Prudhomme. Αρχικά αυτό που τον τράβηξε ήταν η ζωή των ρεμπετών και αργότερα η μουσική. Στο βιβλίο του παρουσιάζει τη ζωή των ρεμπετών, τη μουσική τους, τη φιλοσοφία τους, όλα όσα τον γοήτευσαν. Καβγάδες, ναρκωτικά, μπλεξίματα με την αστυνομία, νυχτερινές τσάρκες, γυναίκες και μπόλικη μουσική! Αν και πατάει σε πραγματικά πρόσωπα όπως τον Βαμβακάρη, τον Μπάτη, τον Παγιουμτζή, τον Παπαϊωάννου αλλά και σε πραγματικά περιστατικά κατά τα άλλα το βιβλίο είναι προϊόν μυθοπλασίας. Έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία και είναι η μοναδική περίπτωση που θα πω ότι η μετάφραση πρέπει να ξεπερνάει το αυθεντικό κείμενο!

Σκάνδαλο

και πάλι εδώ θα μάθετε όλη την αλήθεια. Ας είναι καλά όλη η γουρουνοπαρέα.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο αδέλφια...

Αναφέρομαι στην σημερινή διπλή ανακοίνωση-υποβάθμιση της Ελλάδας από την Standard & Poor's και την Moody΄s. Μέχρι στιγμής παρόμοιες ανακοινώσεις της έκαναν την Παρασκευή, ένω σπάνια δυό οίκοι εβγαζάν ανακοίνωση την ίδια μέρα. Τί έγινε αυτή την φορά;

Τα πράγματα είναι απλά και η αιτία είναι μια.

Χτές, η αγαπημένη ομάδα του γουρουνίου κατέκτησε το 6ο ευρωπαικό πρωτάθλημα. Απέναντι σε ποιούς; Απέναντι στους εβραίους της Μακάμπι. Έρχετε λοιπόν μια ελληνική ομάδα και ταπεινώνει το πιο σημαντικό εξαγώμενο προιόν του Ισραήλ. Την μπασκετική ομάδα της Μακάμπι. Και μάλιστα όχι μια όποια και όποια μέρα, άλλα μια μέρα γιορτή και εθνικού πέθνους για τους εβραίους.

Οι εβραίοι τα παίρνουν στο κρανίο (όπως είχε γίνει και εναντίον ενός ναπολετάνου ασφαλιστή) και αποφασίζουν να εκδικηθούν. Τώρα ότι οι εβραίοι καρμίριδες, πολύ καλοί στα οικονομικά και ότι έχουν άκρες παντού στην Αμερική είναι παγκοσμίως γνωστό.

Άρα;

Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει...