Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Σάββατο 24 Απριλίου 2010
Πώς να κερδίσετε 12 δις. $ ποντάροντας 100 χιλιάδες στην πτώχευση της Ελλάδας
Ενα ενδιαφέρον post απο τον Πάνο Παναγιώτου (info@ekta1.gr) που εξηγεί ακριβώς τι συμβαίνει με το χρέος μας και πως φτάσαμε εδώ. Διαβάστε παρακάτω:
Το μέγεθος της κερδοσκοπίας εναντίον της Ελλάδας και ο βαθμός στον οποίο τα CDS είναι υπεύθυνα για την ελληνική κρίση είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένα και αυτό γιατί όταν το θέμα εξετάζεται από τους ελάχιστους που το κατανοούν σε βάθος, αυτό γίνεται επιφανειακά, παραλείποντας μερικές εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους.
Τα ελληνικά CDS υποτίθεται πως είναι μία ασφάλεια που μπορούν να αγοράσουν όσοι έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα ούτως ώστε να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο από μία ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας και συνεπώς από μία ενδεχόμενη αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της, πληρώνοντας ένα ασφάλιστρο (το οποίο είναι κυμαινόμενο και ανεβοκατεβαίνει όπως μία μετοχή) στο τραπεζικό ίδρυμα ή το επενδυτικό ίδρυμα που τους τα πουλάει.
Ωστόσο, επιτρέπεται να αγοράσει κανείς CDS και να νομιμοποιείται να λάβει την αποζημίωση σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας χωρίς να έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, δηλαδή χωρίς να έχει την ανάγκη ασφάλισης της επένδυσης του. Σε αυτήν την περίπτωση τα ελληνικά CDS μετατρέπονται σε ένα χρηματιστηριακό στοίχημα, από το οποίο ο κερδοσκόπος μπορεί να κερδίσει με δύο τρόπους: είτε από την άνοδο της τιμής του CDS και την πώληση του ακριβότερα απ’ ότι το αγόρασε, καθώς το ασφάλιστρο αυξάνεται όσο η χρηματοπιστωτική επίθεση στην Ελλάδα συνεχίζεται είτε από την πραγματική πτώχευση της Ελλάδας και τη λήψη της τεράστιας αποζημίωσης.
Η δυνατότητα αυτή, της αγοράς CDS χωρίς την προϋπόθεση της κατοχής ελληνικών ομολόγων, δημιουργεί ένα κερδοσκοπικό κύκλο ασύλληπτων διαστάσεων, καθώς εμπλέκει, πέρα από hedge funds και κάθε λογής κερδοσκοπικά ιδρύματα και τις μεγαλύτερες τράπεζες / δανειστές της Ελλάδας, τις οποίες αναγκάζει να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα εκτινάσσοντας τα επιτόκια τους στα ύψη και επομένως απογειώνοντας το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.
Αυτό, γιατί όταν ένας κερδοσκόπος θέλει να στοιχηματίσει αγοράζοντας ελληνικά CDS, πρέπει να στραφεί, κατά κανόνα, στις μεγάλες τράπεζες που είναι οι νόμιμοι διαπραγματευτές αυτών των προϊόντων. Αγοράζοντας ελληνικά CDS από αυτές, στην ουσία ποντάρει εναντίον τους, καθώς θα είναι αυτές που θα κληθούν να τον πληρώσουν αν η Ελλάδα πτωχεύσει Το άμεσο αποτέλεσμα είναι οι τράπεζες να προχωρούν σε στρατηγικές αντιστάθμισης του επενδυτικού κινδύνου που ανέλαβαν, είτε προχωρώντας σε πωλήσεις ελληνικών ομολόγων είτε λαμβάνοντας θέσεις short εναντίον τους, δηλαδή πουλώντας τα, ποντάροντας στην πτώση τους, με την ελπίδα ότι θα τα αγοράσουν, στο μέλλον, φθηνότερα.
Αυτό συμβαίνει γιατί καθώς οι κερδοσκόποι ποντάρουν στην αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης της Ελλάδας αγοράζοντας όλο και περισσότερα CDS, οι τράπεζες που τους τα πουλούν είναι σα να ποντάρουν όλο και περισσότερο στο αντίθετο ενδεχόμενο, δηλαδή στη μη πτώχευση της Ελλάδας. Καθώς, όμως, οι περισσότερες από αυτές έχουν, ήδη και ελληνικά ομόλογα, βρίσκονται να ποντάρουν διπλά στη μη πτώχευση της Ελλάδας, από τη μία πλευρά με το να κατέχουν ομόλογα και από την άλλη παίζοντας κόντρα στους κερδοσκόπους των CDS. Το αποτέλεσμα είναι η υπερέκθεση τους στην επένδυση υπέρ της Ελλάδας η οποία τις οδηγεί, σχεδόν αναγκαστικά, στην ανάγκη της μείωσης του επενδυτικού τους ρίσκου πουλώντας ελληνικά ομόλογα ή και ποντάροντας στην πτώση τους. Οι τράπεζες που δεν έχουν, ήδη, επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, ώστε να μπορούν να πουλήσουν κάποια από αυτά μειώνοντας το ρίσκο τους, αναγκάζονται να τα δανειστούν από άλλες τράπεζες και να τα πουλήσουν short, ποντάροντας και αυτές στην πτώση τους, ώστε να τα αγοράσουν αργότερα χαμηλότερα για να τα επιστρέψουν στις τράπεζες απ’ όπου τα δανείστηκαν.
Απλοποιώντας το παράδειγμα μπορούμε να πούμε πως όταν πραγματοποιείται μία πράξη αγοράς ελληνικών CDS, ενεργοποιείται και μία πράξη πώλησης ελληνικών ομολόγων, με την τελευταία να έχει ως αυτόματη συνέπεια την αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων (και των spreads τους με τα γερμανικά), δηλαδή την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας. Όσο οι κερδοσκόποι συνεχίζουν να σπρώχνουν την τιμή των CDS υψηλότερα, αγοράζοντας τα, τόσο οι τράπεζες που τους τα πουλούν επενδύουν στην πτώση των ελληνικών ομολόγων, σπρώχνοντας τα επιτόκια τους και το κόστος δανεισμού της Ελλάδας υψηλότερα.
Έτσι, η Ελλάδα έχει γίνει ένα τεράστιο χρηματιστηριακό καζίνο (ανάλογο με εκείνο που οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, πάλι με τη χρήση των CDS), το οποίο παρέχει ευκαιρίες για κέρδη σε κερδοσκόπους και τράπεζες σε όλο τον κόσμο, καθώς οι πρώτοι κερδίζουν όσο η κρίση επιδεινώνεται ενώ οι τράπεζες απολαμβάνουν τα κέρδη από τις προμήθειες που λαμβάνουν από το εμπόριο CDS. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη χειρότερο καθώς τα CDS μπορούν να αγοραστούν με μόχλευση, δηλαδή πληρώνοντας τμήμα, μόνο, της πραγματικής αξίας της τιμής τους. Έτσι, μία επένδυση σε ελληνικά CDS της τάξης του 1 εκ δολαρίων, μπορεί να απαιτεί κεφάλαιο μόλις της τάξης των 100 χιλιάδων δολαρίων.
Η μελέτη της πορείας τιμών των ελληνικών CDS αποκαλύπτει ότι η άνοδος τους ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 2007, ταυτόχρονα με μία σειρά άλλων χρηματοπιστωτικών εξελίξεων, που αποτελούν τα σημαντικότερα κομμάτια στο διεθνές παζλ που δημιουργεί το έξυπνο χρήμα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ίδιου αυτού παζλ για περισσότερο από 2,5 χρόνια από σήμερα. Στο διάστημα αυτό έχει πέσει πάνω της μία χρηματοπιστωτική βόμβα 12204 μεγατόνων, όση, δηλαδή, είναι η ποσοστιαία άνοδος των τιμών των CDS από τις 4,6 μονάδες βάσης, τον Ιούλιο του 2007, στις 566 μονάδες βάσης σήμερα, η οποία και είχε ως αντανακλαστική συνέπεια το ξεπούλημα των ελληνικών ομολόγων, την απογείωση των επιτοκίων τους και την εκτίναξη του κόστους δανεισμού για την Ελλάδα.
Ο κερδοσκόπος που επένδυσε 1 εκ δολάρια ποντάροντας στην πτώχευση της Ελλάδας τον Ιούλιο του 2007, σήμερα βλέπει την επένδυση του να αξίζει 12,204 δις δολάρια. Και το πιθανότερο είναι πως για την αρχική επένδυση του 1 εκ δολαρίων δεν πλήρωσε περισσότερο από το 10%, δηλαδή 100 χιλιάδες δολάρια.
Και καθώς στις χρηματοπιστωτικές αγορές το κέρδος του ενός είναι, κατά κανόνα, η απώλεια του άλλου, το λογαριασμό για τα κέρδη των κερδοσκόπων τον λαμβάνει, μέσω της αγοράς ομολόγων, ο Έλληνας πολίτης (και θα συνεχίσει να τον λαμβάνει για πολλά χρόνια ακόμη). Έτσι, όταν η Ελλάδα κόβει μισθούς, λαμβάνει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα κλπ, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για να πληρώσει τους επιπλέον τόκους που προκύπτουν από την αύξηση του κόστους δανεισμού της, στην ουσία ενεργοποιεί το μηχανισμό εκείνο που, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να συγκεντρώσει τα χρήματα που θα πληρωθούν σε όσους πέτυχαν το τζακ ποτ ποντάροντας εναντίον της στην αγορά CDS.
Και πριν βιαστούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα πως η Ελλάδα έγινε εσκεμμένα στόχος σκοτεινών δυνάμεων, αξίζει να θυμηθούμε πως εξαιτίας των CDS κατέρρευσε η αγορά κατοικίας των ΗΠΑ, οδηγώντας σε μεγάλες απώλειες ή και στην πτώχευση εκατομμύρια Αμερικανών, για να καταλάβουμε πως οι κερδοσκόποι ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και τίποτε άλλο.
Το μέγεθος της κερδοσκοπίας εναντίον της Ελλάδας και ο βαθμός στον οποίο τα CDS είναι υπεύθυνα για την ελληνική κρίση είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένα και αυτό γιατί όταν το θέμα εξετάζεται από τους ελάχιστους που το κατανοούν σε βάθος, αυτό γίνεται επιφανειακά, παραλείποντας μερικές εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους.
Τα ελληνικά CDS υποτίθεται πως είναι μία ασφάλεια που μπορούν να αγοράσουν όσοι έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα ούτως ώστε να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο από μία ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας και συνεπώς από μία ενδεχόμενη αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της, πληρώνοντας ένα ασφάλιστρο (το οποίο είναι κυμαινόμενο και ανεβοκατεβαίνει όπως μία μετοχή) στο τραπεζικό ίδρυμα ή το επενδυτικό ίδρυμα που τους τα πουλάει.
Ωστόσο, επιτρέπεται να αγοράσει κανείς CDS και να νομιμοποιείται να λάβει την αποζημίωση σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας χωρίς να έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, δηλαδή χωρίς να έχει την ανάγκη ασφάλισης της επένδυσης του. Σε αυτήν την περίπτωση τα ελληνικά CDS μετατρέπονται σε ένα χρηματιστηριακό στοίχημα, από το οποίο ο κερδοσκόπος μπορεί να κερδίσει με δύο τρόπους: είτε από την άνοδο της τιμής του CDS και την πώληση του ακριβότερα απ’ ότι το αγόρασε, καθώς το ασφάλιστρο αυξάνεται όσο η χρηματοπιστωτική επίθεση στην Ελλάδα συνεχίζεται είτε από την πραγματική πτώχευση της Ελλάδας και τη λήψη της τεράστιας αποζημίωσης.
Η δυνατότητα αυτή, της αγοράς CDS χωρίς την προϋπόθεση της κατοχής ελληνικών ομολόγων, δημιουργεί ένα κερδοσκοπικό κύκλο ασύλληπτων διαστάσεων, καθώς εμπλέκει, πέρα από hedge funds και κάθε λογής κερδοσκοπικά ιδρύματα και τις μεγαλύτερες τράπεζες / δανειστές της Ελλάδας, τις οποίες αναγκάζει να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα εκτινάσσοντας τα επιτόκια τους στα ύψη και επομένως απογειώνοντας το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.
Αυτό, γιατί όταν ένας κερδοσκόπος θέλει να στοιχηματίσει αγοράζοντας ελληνικά CDS, πρέπει να στραφεί, κατά κανόνα, στις μεγάλες τράπεζες που είναι οι νόμιμοι διαπραγματευτές αυτών των προϊόντων. Αγοράζοντας ελληνικά CDS από αυτές, στην ουσία ποντάρει εναντίον τους, καθώς θα είναι αυτές που θα κληθούν να τον πληρώσουν αν η Ελλάδα πτωχεύσει Το άμεσο αποτέλεσμα είναι οι τράπεζες να προχωρούν σε στρατηγικές αντιστάθμισης του επενδυτικού κινδύνου που ανέλαβαν, είτε προχωρώντας σε πωλήσεις ελληνικών ομολόγων είτε λαμβάνοντας θέσεις short εναντίον τους, δηλαδή πουλώντας τα, ποντάροντας στην πτώση τους, με την ελπίδα ότι θα τα αγοράσουν, στο μέλλον, φθηνότερα.
Αυτό συμβαίνει γιατί καθώς οι κερδοσκόποι ποντάρουν στην αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης της Ελλάδας αγοράζοντας όλο και περισσότερα CDS, οι τράπεζες που τους τα πουλούν είναι σα να ποντάρουν όλο και περισσότερο στο αντίθετο ενδεχόμενο, δηλαδή στη μη πτώχευση της Ελλάδας. Καθώς, όμως, οι περισσότερες από αυτές έχουν, ήδη και ελληνικά ομόλογα, βρίσκονται να ποντάρουν διπλά στη μη πτώχευση της Ελλάδας, από τη μία πλευρά με το να κατέχουν ομόλογα και από την άλλη παίζοντας κόντρα στους κερδοσκόπους των CDS. Το αποτέλεσμα είναι η υπερέκθεση τους στην επένδυση υπέρ της Ελλάδας η οποία τις οδηγεί, σχεδόν αναγκαστικά, στην ανάγκη της μείωσης του επενδυτικού τους ρίσκου πουλώντας ελληνικά ομόλογα ή και ποντάροντας στην πτώση τους. Οι τράπεζες που δεν έχουν, ήδη, επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, ώστε να μπορούν να πουλήσουν κάποια από αυτά μειώνοντας το ρίσκο τους, αναγκάζονται να τα δανειστούν από άλλες τράπεζες και να τα πουλήσουν short, ποντάροντας και αυτές στην πτώση τους, ώστε να τα αγοράσουν αργότερα χαμηλότερα για να τα επιστρέψουν στις τράπεζες απ’ όπου τα δανείστηκαν.
Απλοποιώντας το παράδειγμα μπορούμε να πούμε πως όταν πραγματοποιείται μία πράξη αγοράς ελληνικών CDS, ενεργοποιείται και μία πράξη πώλησης ελληνικών ομολόγων, με την τελευταία να έχει ως αυτόματη συνέπεια την αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων (και των spreads τους με τα γερμανικά), δηλαδή την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας. Όσο οι κερδοσκόποι συνεχίζουν να σπρώχνουν την τιμή των CDS υψηλότερα, αγοράζοντας τα, τόσο οι τράπεζες που τους τα πουλούν επενδύουν στην πτώση των ελληνικών ομολόγων, σπρώχνοντας τα επιτόκια τους και το κόστος δανεισμού της Ελλάδας υψηλότερα.
Έτσι, η Ελλάδα έχει γίνει ένα τεράστιο χρηματιστηριακό καζίνο (ανάλογο με εκείνο που οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, πάλι με τη χρήση των CDS), το οποίο παρέχει ευκαιρίες για κέρδη σε κερδοσκόπους και τράπεζες σε όλο τον κόσμο, καθώς οι πρώτοι κερδίζουν όσο η κρίση επιδεινώνεται ενώ οι τράπεζες απολαμβάνουν τα κέρδη από τις προμήθειες που λαμβάνουν από το εμπόριο CDS. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη χειρότερο καθώς τα CDS μπορούν να αγοραστούν με μόχλευση, δηλαδή πληρώνοντας τμήμα, μόνο, της πραγματικής αξίας της τιμής τους. Έτσι, μία επένδυση σε ελληνικά CDS της τάξης του 1 εκ δολαρίων, μπορεί να απαιτεί κεφάλαιο μόλις της τάξης των 100 χιλιάδων δολαρίων.
Η μελέτη της πορείας τιμών των ελληνικών CDS αποκαλύπτει ότι η άνοδος τους ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 2007, ταυτόχρονα με μία σειρά άλλων χρηματοπιστωτικών εξελίξεων, που αποτελούν τα σημαντικότερα κομμάτια στο διεθνές παζλ που δημιουργεί το έξυπνο χρήμα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ίδιου αυτού παζλ για περισσότερο από 2,5 χρόνια από σήμερα. Στο διάστημα αυτό έχει πέσει πάνω της μία χρηματοπιστωτική βόμβα 12204 μεγατόνων, όση, δηλαδή, είναι η ποσοστιαία άνοδος των τιμών των CDS από τις 4,6 μονάδες βάσης, τον Ιούλιο του 2007, στις 566 μονάδες βάσης σήμερα, η οποία και είχε ως αντανακλαστική συνέπεια το ξεπούλημα των ελληνικών ομολόγων, την απογείωση των επιτοκίων τους και την εκτίναξη του κόστους δανεισμού για την Ελλάδα.
Ο κερδοσκόπος που επένδυσε 1 εκ δολάρια ποντάροντας στην πτώχευση της Ελλάδας τον Ιούλιο του 2007, σήμερα βλέπει την επένδυση του να αξίζει 12,204 δις δολάρια. Και το πιθανότερο είναι πως για την αρχική επένδυση του 1 εκ δολαρίων δεν πλήρωσε περισσότερο από το 10%, δηλαδή 100 χιλιάδες δολάρια.
Και καθώς στις χρηματοπιστωτικές αγορές το κέρδος του ενός είναι, κατά κανόνα, η απώλεια του άλλου, το λογαριασμό για τα κέρδη των κερδοσκόπων τον λαμβάνει, μέσω της αγοράς ομολόγων, ο Έλληνας πολίτης (και θα συνεχίσει να τον λαμβάνει για πολλά χρόνια ακόμη). Έτσι, όταν η Ελλάδα κόβει μισθούς, λαμβάνει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα κλπ, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για να πληρώσει τους επιπλέον τόκους που προκύπτουν από την αύξηση του κόστους δανεισμού της, στην ουσία ενεργοποιεί το μηχανισμό εκείνο που, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να συγκεντρώσει τα χρήματα που θα πληρωθούν σε όσους πέτυχαν το τζακ ποτ ποντάροντας εναντίον της στην αγορά CDS.
Και πριν βιαστούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα πως η Ελλάδα έγινε εσκεμμένα στόχος σκοτεινών δυνάμεων, αξίζει να θυμηθούμε πως εξαιτίας των CDS κατέρρευσε η αγορά κατοικίας των ΗΠΑ, οδηγώντας σε μεγάλες απώλειες ή και στην πτώχευση εκατομμύρια Αμερικανών, για να καταλάβουμε πως οι κερδοσκόποι ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και τίποτε άλλο.
Τρίτη 20 Απριλίου 2010
Θέλετε γρήγορα και εύκολα λεφτά?
Οι καιροί είναι χαλεποί και το να βγάζεις το κάτι παραπάνω (ακόμα κι αν πρόκειται για ψίχουλα) είναι επιθυμητό εως και επιτακτικό. Βέβαια η μαγκιά είναι να βγάζεις λεφτά γρήγορα και ξεκούραστα! Πως το κάνεις? Λοιπόν ανοίχτε τα αυτιά σας να μαθαίνετε τα κόλπα! Έρχονται λοιπόν διάφορες χαζές εταιρίες και αναθέτουν σε κάποιες άλλες έξυπνες να οργανώσουν μια ομάδα προκειμένου να κάνουν μια έρευνα αγοράς για τα προϊόντα που προτίθενται να κυκλοφορήσουν. Οι έξυπνες αυτές εταιρίες βρίσκουν άλλους πιο έξυπνους που γουστάρουν να βγάλουν γρήγορα και ξεκούραστα λεφτά. Το κόλπο για να μπεις σε αυτές τις ομάδες είναι εύκολο. Αρχικά πρέπει να έχεις κάποιο γνωστό να σε βάλει στο κόλπο (ακόμα κι εδώ βύσμα θέλεις! Α ρε Ελλαδάρα!)και το μόνο που έχεις να κάνεις από κει και πέρα είναι να πεις όσα πιο πολλά μάλιστα μπορείς! Δίνω λοιπόν παράδειγμα για να γίνω πιο κατανοητός βασιζόμενος σε ένα πραγματικό γεγονός.
Ντριν!Ντριν!(χτυπάει το τηλέφωνο)
- Παρακαλώ! (όχι ότι δεν βλέπει ποιος είναι από την αναγνώριση κλήσεων αλλά είπαμε το παιχνίδι παίζεται με συγκεκριμένους κανόνες)
- Γεια σου Γιώργο! Είσαι καλά?
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(Πρώτο)
- Γιώργο τον παίρνεις φαντάζομαι?
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(Δεύτερο και έχουμε και συνέχεια)
- Πολύ ωραία Γιώργο έχω μια δημοσκόπηση για λιπαντικά κώλου.
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(τρίτο και πλησιάζει το ρεκόρ)
- Υπέροχα! Λοιπόν Γιώργο εσύ θα πεις ότι χρησιμοποιείς γράσο.
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(Ισοφαρίζει το ρεκόρ)
- Αν χρειαστεί κάποια αναπαράσταση δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα να τη κάνεις?
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(νέο ρεκόρ μάλιστα μόλις σημειώθηκε)
- Αύριο στο γνωστό μέρος στις 19:00 και να έχεις μαζί σου ένα κουτάκι γράσο καλού κακού!
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(το ισοπέδωσε το ρεκόρ)
Και μέχρι στιγμής παραμένει ακατάρριπτο! Πιστεύω να έγινα κατανοητός με το παράδειγμα. Σας έδωσα τα φώτα μου ώρα τώρα να παίξετε το παιχνίδι σωστά και να βγάλετε γρήγορα και ξεκούραστα λεφτά!
Ντριν!Ντριν!(χτυπάει το τηλέφωνο)
- Παρακαλώ! (όχι ότι δεν βλέπει ποιος είναι από την αναγνώριση κλήσεων αλλά είπαμε το παιχνίδι παίζεται με συγκεκριμένους κανόνες)
- Γεια σου Γιώργο! Είσαι καλά?
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(Πρώτο)
- Γιώργο τον παίρνεις φαντάζομαι?
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(Δεύτερο και έχουμε και συνέχεια)
- Πολύ ωραία Γιώργο έχω μια δημοσκόπηση για λιπαντικά κώλου.
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(τρίτο και πλησιάζει το ρεκόρ)
- Υπέροχα! Λοιπόν Γιώργο εσύ θα πεις ότι χρησιμοποιείς γράσο.
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(Ισοφαρίζει το ρεκόρ)
- Αν χρειαστεί κάποια αναπαράσταση δεν πιστεύω να έχεις πρόβλημα να τη κάνεις?
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(νέο ρεκόρ μάλιστα μόλις σημειώθηκε)
- Αύριο στο γνωστό μέρος στις 19:00 και να έχεις μαζί σου ένα κουτάκι γράσο καλού κακού!
- Μάλιστα κυρία Πόπη!(το ισοπέδωσε το ρεκόρ)
Και μέχρι στιγμής παραμένει ακατάρριπτο! Πιστεύω να έγινα κατανοητός με το παράδειγμα. Σας έδωσα τα φώτα μου ώρα τώρα να παίξετε το παιχνίδι σωστά και να βγάλετε γρήγορα και ξεκούραστα λεφτά!
Κυριακή 18 Απριλίου 2010
Για Ρομαντικούς Και Μόνο
Στην προηγουμένη ανάρτηση μου "Περί πνευματικών δικαιωμάτων" ανάφερα ότι πειρατεία υπήρχε και παλιά. Και φυσικά όπως όλοι καταλάβατε αναφερόμουν στην εποχή των κασετών! Μια εποχή που πλέον τη θυμόμαστε με ρομαντισμό και θα ήθελα να αναφερθώ.
Τι να πρωτοθυμηθώ? Ήμασταν πιτσιρικάδες και δεν είχαμε αρκετά λεφτά για να μπορούμε να αγοράζουμε τα πάντα και φυσικά internet δεν υπήρχε. Κάναμε λοιπόν τα κουμαντα μας ανάλογα. Τι μπορούμε να βρούμε να αντιγράψουμε προκειμένου να κρατήσουμε λεφτά για ότι δεν βρίσκαμε και να το αγοράσουμε ή ακόμα να αγοράσουμε κάτι με το οποίο ήμασταν πωρωμένοι είτε σε κασέτα είτε σε βινύλιο (ναι υπήρξε και αυτό το υλικό! Υπήρχαν πολλά μάλιστα δισκάδικα πριν τα κλείσει όλα το metropolis και μάλιστα εξειδικευμένα σε είδη που μαζευόταν ο κόσμος όχι μόνο για να αγοράσει αλλά και για να μιλήσει για μουσική.).
Η διαφορά εκείνης της εποχής ήταν ότι υπήρχε μια ιεροτελεστία γύρω από την εγγραφή μιας κασέτας.
Πρώτα άκουγες να δεις αν σου αρέσει και αν αξίζει να κάνεις την αντιγραφή. Χώρος και λεφτά για περιττά πράγματα δεν υπήρχαν (τώρα οι σκληροί είναι φτηνοί και έχουν και μπόλικο χώρο έτσι ώστε όλοι οι άσχετοι να κάνουν συλλογή gigabytes μουσικής που ούτε έχουν ακούσει ποτέ!). Εαν σου δίνανε κασέτα για να αντιγράψεις έπρεπε να τσεκάρεις αν η εγγραφή της ήταν καλή αλλιώς έψαχνες να τη βρεις από άλλου. Μετά καθόσουν υπομονετικά για να κάνεις την αντιγραφή. Αν ήταν βινύλιο πρόσεχες μη κολλήσει ή πηδήξει η βελόνα ενώ αν ήταν κασέτα τα πράγματα ήταν πιο απλά περίμενες μόνο τη στιγμή να αλλάξεις μεριά εκτός αν το κασετόφωνο μασούσε τη κασέτα (συνέβαινε καμιά φορά και αυτό). Μετά άκουγες και μια τη κασέτα προσεκτικά τόσο για να ευχαριστηθείς το περιεχόμενο της αλλά και για να ελέγξεις την εγγραφή μη μπα και σου ξέφυγε κάτι(το τερπνό μετά του ωφελίμου)! Το τελευταίο στάδιο στο οποίο διέπρεπα ήταν η διακόσμηση της κασέτας. Ψάχναμε από περιοδικά τα εξώφυλλα ή και εικόνες της μπάντας για να φτιάξουμε το εξώφυλλο της κασέτας. Για μένα αλλά και πολλούς άλλους που γουστάραμε τη ζωγραφική φτιάχναμε τα δικά μας εξώφυλλα ή προσπαθούσαμε να φτιάξουμε το αυθεντικό. Το μεγάλο στοίχημα πάντα ήταν τα εξώφυλλα των Maiden. Τι πώρωση ήταν κι αυτή! Και πλέον η κασέτα μας ηταν έτοιμη για να γυρίσει από χέρι σε χέρι (και κανείς δεν γκρίνιαζε για πειρατεία)!
Μεγαλύτερη δε ιεροτελεστία ήταν να γράψεις μια κασέτα με επιλογές όχι μόνο για κάποιο φίλο που μπορεί να σου το ζητούσε αλλά και για πάρτη σου! Η επιλογή των τραγουδιών γινόταν με μεγάλη προσοχή και σχεδόν πάντα στο τέλος ήσουν απογοητευμένος γιατί δεν χώρεσαν κάποια τραγούδια. Ακόμα και η σειρά με την οποία θα γραφόντουσαν τα τραγούδια είχε σημασία και πέρναγε από αυστηρή μελέτη. Η μελέτη έφτανε σε τέτοιο βαθμό ώστε να εκμεταλλευτείς και το τελευταίο δευτερόλεπτο της κασέτας και να βάλεις όσο πιο πολλά τραγούδια μπορούσες. Ήταν απαράδεκτο να κόβεται τραγούδι! Έστω και οι τελευταίες νότες του! Και μετά ξεκίναγε η διαδικασία σταμάτα ξεκίνα πήγαινε μπροστά πίσω και πάει λέγοντας. Όσο αναφορά τα εξώφυλλα αν είχες όρεξη κάτι έφτιαχνες αλλιώς τα άφηνες στην ευχέρεια του μελλοντικού κατόχου της κασέτας. Προσωπικά πολλές φορές άκουγα τη κασέτα να διαπιστώσω αν όντως έχω κάνει καλή δουλειά.
Νωρίτερα ανέφερα ότι το κασετόφωνο καμιά φορά μασούσε τις κασέτες αλλά και σε αυτή τη περίπτωση κάτι μπορούσες να κάνεις. Μη μου πει κανείς ότι δεν έχει ανοίξει κασέτα και δεν την έχει κολλήσει? Εγώ τουλάχιστον το έχω κάνει πολλές φορές. Βέβαια αυτό γινόταν για να σώσουμε τη κασέτα τουλάχιστον μέχρι να τη ξαναβρούμε αλλά και για ιδεολογικούς λόγους. Πόναγε η ψυχή μας! Για αυτό προσέχαμε και που τις δανείζαμε. Απαιτούσαμε όσοι δανείζονταν τις κασέτες μας ή και τα βινύλια μας να τα προσέχουν σα τα μάτια τους και αν διαπιστώναμε ότι δεν το κάνανε ... δεν ξανάπερναν ούτε μασημένη κασέτα από εμάς!
Τελικά δεν ξέρω πόσο καλύτερες ήταν εκείνες οι εποχές αλλά σίγουρα είχαν την ομορφιά τους! Και διαπιστώνω ότι πολλοί είναι αυτοί που τις θυμούνται όπως και εγώ! Αν και έχουμε προσαρμοστεί και χρησιμοποιούμε στο έπακρο τη σύγχρονη πραγματικότητα. Θέλω να πιστεύω πάντως ότι μερικά κατάλοιπα εκείνης της εποχής μας έχουν μείνει και έχουν καθορίσει την προσωπικότητα μας τουλάχιστον στο τομέα της μουσικής ώστε να μας κάνουν να ξεχωρίζουμε κάπως!
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Κάποιος μας δουλεύει ψιλό γαζί ή Sonisphere Festival (δεύτερο μέρος)
Όπως είχα γράψει, στην πρώτη ανάρτηση για το Sonisphere Festival, επανέρχομαι με τα στοιχεία και για τις υπόλοιπες ημερομηνίες του φεστιβάλ, όσον αφορά τα ονόματα και τις τιμές εισιτηρίων.
Πρώτα όμως η Ελλάδα.
Για την Ελλάδα λοιπόν η ημερομηνία είναι 24 Ιουνίου, το line up περιλαμβάνει 7 ονόματα (Metallica, Slayer, Megadeth, Anthrax, Stone Sour, Bullet For My Valentine, Mastodon) και οι τιμές είναι 85 ευρώ τα πρώτα, τα επόμενα και στο ταμείο 95 ευρώ, ενώ τα VIP 150 ευρώ.
Για την Ισπανία το φεστιβάλ είναι διήμερο (9 και 10 Ιουλίου), το line up περιλαμβάνει 11 ονόματα (Ramnstein, Slayer, Megadeth, Faith no more, Alice in chains, Coheed and Cambria, Headcharger, Anthrax, Heaven & Hell, Volbeat), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 85 ευρώ για το 2ήμερο μέχρι τις 15 Απριλίου (για αργότερα δεν υπάρχουν πληροφορίες).
Για την Τουρκία το φεστιβάλ είναι τριήμερο (25, 26 και 27 Ιουνίου), το line up περιλαμβάνει 14 ονόματα (Metallica, Ramnstein, Slayer, Megadeth, Manowar, Alice in chains, Anthrax, Heaven & Hell, Volbeat, Stone Sour, Foma, Hayko Cepkin, Mastodon, Blacktooth), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 26, 52, 65, 83 και 108 ευρώ για μία μέρα.
Για την Ρουμανία το φεστιβάλ είναι τριήμερο (25, 26 και 27 Ιουνίου – ναι, είδες με την Τουρκία), το line up περιλαμβάνει 11 ονόματα (Metallica, Ramnstein, Slayer, Megadeth, Manowar, Alice in chains, Anthrax, Heaven & Hell, Volbeat, Stone Sour, Mastodon), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 31 ή 48, 57 ή 76 και 91 ευρώ για μια μέρα και ανάλογα με την μέρα και την ζώνη. Για το 3ήμερο οι τιμές είναι 91, 128 και 143 ευρώ, ανάλογα με την ζώνη.
Τέλος, για την Βουλγαρία το φεστιβάλ είναι διήμερο (22 και 23 Ιουνίου), το line up περιλαμβάνει 10 ονόματα (Metallica, Ramnstein, Slayer, Megadeth, Manowar, Alice in chains, Anthrax, Stone Sour, Mastodon, Heaven & Hell), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 31, 41, 46 και 51 ευρώ για μια μέρα ανάλόγα με την ζώνη. Για το 2ήμερο οι τιμές είναι 46, 62, 67 και 72 ευρώ, ανάλογα με την ζώνη.
Αν πας μάλιστα σε ένα από αυτά τα κοντινά μέρη, συμφέρει να πας με κανά αυτοκίνητο, αφού τόσο η βενζίνη όσο και πλήθος άλλων αγαθών είναι πιο φτηνά (ακόμα και τα Ελληνικά).
Κοπήκατε;
Πρώτα όμως η Ελλάδα.
Για την Ελλάδα λοιπόν η ημερομηνία είναι 24 Ιουνίου, το line up περιλαμβάνει 7 ονόματα (Metallica, Slayer, Megadeth, Anthrax, Stone Sour, Bullet For My Valentine, Mastodon) και οι τιμές είναι 85 ευρώ τα πρώτα, τα επόμενα και στο ταμείο 95 ευρώ, ενώ τα VIP 150 ευρώ.
Για την Ισπανία το φεστιβάλ είναι διήμερο (9 και 10 Ιουλίου), το line up περιλαμβάνει 11 ονόματα (Ramnstein, Slayer, Megadeth, Faith no more, Alice in chains, Coheed and Cambria, Headcharger, Anthrax, Heaven & Hell, Volbeat), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 85 ευρώ για το 2ήμερο μέχρι τις 15 Απριλίου (για αργότερα δεν υπάρχουν πληροφορίες).
Για την Τουρκία το φεστιβάλ είναι τριήμερο (25, 26 και 27 Ιουνίου), το line up περιλαμβάνει 14 ονόματα (Metallica, Ramnstein, Slayer, Megadeth, Manowar, Alice in chains, Anthrax, Heaven & Hell, Volbeat, Stone Sour, Foma, Hayko Cepkin, Mastodon, Blacktooth), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 26, 52, 65, 83 και 108 ευρώ για μία μέρα.
Για την Ρουμανία το φεστιβάλ είναι τριήμερο (25, 26 και 27 Ιουνίου – ναι, είδες με την Τουρκία), το line up περιλαμβάνει 11 ονόματα (Metallica, Ramnstein, Slayer, Megadeth, Manowar, Alice in chains, Anthrax, Heaven & Hell, Volbeat, Stone Sour, Mastodon), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 31 ή 48, 57 ή 76 και 91 ευρώ για μια μέρα και ανάλογα με την μέρα και την ζώνη. Για το 3ήμερο οι τιμές είναι 91, 128 και 143 ευρώ, ανάλογα με την ζώνη.
Τέλος, για την Βουλγαρία το φεστιβάλ είναι διήμερο (22 και 23 Ιουνίου), το line up περιλαμβάνει 10 ονόματα (Metallica, Ramnstein, Slayer, Megadeth, Manowar, Alice in chains, Anthrax, Stone Sour, Mastodon, Heaven & Hell), ενώ αναμένονται να ανακοινωθούν επιπλέον ονόματα και οι τιμές είναι 31, 41, 46 και 51 ευρώ για μια μέρα ανάλόγα με την ζώνη. Για το 2ήμερο οι τιμές είναι 46, 62, 67 και 72 ευρώ, ανάλογα με την ζώνη.
Αν πας μάλιστα σε ένα από αυτά τα κοντινά μέρη, συμφέρει να πας με κανά αυτοκίνητο, αφού τόσο η βενζίνη όσο και πλήθος άλλων αγαθών είναι πιο φτηνά (ακόμα και τα Ελληνικά).
Κοπήκατε;
Κυριακή 11 Απριλίου 2010
Περί πνευματικών Δικαιωμάτων...
Με αφορμή την ανακοίνωση της ΑΕΠΙ για τον τερματισμό λειτουργίας του gamato.info(δεν πρόκειται να την αναδημοσιεύσω μπορείτε να τη διαβάσετε στο site της ΑΕΠΙ αλλά και σε άλλα όπως το avopolis) γράφω μερικές σκέψεις μου. Και βασικά το κάνω γιατί δεν πιστεύω, αλλά και η ανακοίνωση δεν μου δίνει την εντύπωση, ότι η ΑΕΠΙ λειτουργεί για λογαριασμό των δημιουργών, αλλά για τις δισκογραφικές. Κατά τα άλλα η ΑΕΠΙ καλά κάνει και λειτουργεί έτσι γιατί αυτή είναι η δουλειά της, να προστατεύει τα δικαιώματα των δημιουργών. Βέβαια αν διαβάσετε προσεκτικά τα όσα γράφει περί πνευματικών δικαιωμάτων θα δείτε ότι πρακτικά δεν έχουν νόημα. Συγκεκριμένα απαγορεύετε η αναπαραγωγή δημιουργιών με σκοπό το κέρδος. Δηλαδή αν εγώ παίζω μουσική σε ένα μικρό μαγαζάκι είτε ως dj είτε ως μουσικός παίρνοντας απλά ένα χαρτζιλίκι είμαι παράνομος αν δεν έχω πάρει πρώτα την άδεια από την ΑΕΠΙ! Τι νόημα έχει για την τέχνη και τον δημιουργό της να μη φτάνει στο κοινό? Μήπως αυτό δεν είναι διαφήμιση? Για φανταστείτε τι θα γινόταν αν κανένα μαγαζί δεν έπαιζε μουσική! Μήπως από τα club δεν βγαίνουν επιτυχίες? Βέβαια η ΑΕΠΙ δεν πρέπει να ασχολείται με αυτή τη μορφή πειρατείας γιατί μάλλον συμφέρει τους πάντες. Όσοι μάλιστα γνωρίζουν από δημιουργία ξέρουν ότι είναι μεγάλη χαρά για έναν δημιουργό η τέχνη του να φτάνει στο κοινό και να έχει καλή αποδοχή. Μάλιστα τώρα με το internet είναι πολύ εύκολο στον οποιοδήποτε να δείξει τη δουλειά του κάτι που δεν μπορούσε να συμβεί κατά το παρελθόν. Και εδώ είναι που το παιχνίδι φεύγει από τις δισκογραφικές και στην ουσία αλλάζουν τα πάντα! Η δυνατότητα που θα έχουν οι δημιουργοί πρώτα από όλα να ακουστούν αλλά και να κριθούν κατευθείαν από το κοινό και όχι από το οποιοδήποτε άσχετο στέλεχος μιας δισκογραφικής είναι μια πολύ σημαντική αλλαγή που φέρνει το internet και το ελεύθερο downloading. Στην ουσία λοιπόν αυτό που θα αλλάξει είναι ότι τα πάντα θα διατίθενται τσάμπα και οι καλλιτέχνες θα κερδίζουν με διαφορετικό τρόπο λεφτά από τη τέχνη τους αφήνοντας απέξω τους διάφορους μεσάζοντες. Αυτό βέβαια ισοπεδώνει τη κερδοφόρα βιομηχανία που έχουν στήσει οι δισκογραφικές. Το μεγαλύτερο κέρδος που μπορεί να προκύψει από αυτή την αλλαγή είναι η απελευθέρωση της τέχνης. Μη ξεχνάμε ότι οι δισκογραφικές έχουν διαγράψει από το χάρτη μουσικά είδη που δεν έχουν μεγάλη κερδοφορία ούτε μπορούμε να ξεχάσουμε πως κατασκευάζει δημιουργούς και τραγουδιστές πως διαμορφώνει ή πως εκμεταλλεύεται τα ακούσματα του κοινού! Πειρατεία υπήρχε έτσι κι αλλιώς κύριοι των δισκογραφικών από παλιά αλλά τότε δεν ασχολουσασταν γιατί? Στην υγειά σας λοιπόν!
ΥΓ: Να πω ότι αναφέρομαι στις μεγάλες δισκογραφικές και κυρίως τις πολυεθνικές και όχι στις μικρές και ανεξάρτητες που παλεύουν να διατηρούν κάποια μουσικά είδη και τους εκπροσώπους τους όσο μπορούν στο χώρο!
ΥΓ: Να πω ότι αναφέρομαι στις μεγάλες δισκογραφικές και κυρίως τις πολυεθνικές και όχι στις μικρές και ανεξάρτητες που παλεύουν να διατηρούν κάποια μουσικά είδη και τους εκπροσώπους τους όσο μπορούν στο χώρο!
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
«Αυγά»
Να ‘ταν η ζήλια ψώρα...Μας είδαν που λέτε αυτοί που μας «αγαπάνε» να περνάμε καλά το Πάσχα, να τρώμε, να πίνουμε, να χορεύουμε, να κάνουμε διακοπές και να σπάμε αυγά και τρελάθηκάν! Μα είναι δυνατόν αυτοί να μας τα έχουν πρήξει ότι πάμε βουρ για το ΔΝΤ και εμείς το χαβά μας;
Εξ ου και αποφάσισαν ώστε μετά τις γιορτές, όπως σπάμε εμείς αυγά, αυτοί να μας σπάσουν τα αρχίδια. Αλλά δεν ξέρουν δυο σημαντικές αλήθειες. Ότι τα αρχίδια μας και πολύ δυνατά είναι και προστασία επιπλέον έχουν αφού τους έχουμε γραμμένους εκεί. Επιπλέον ξεχνάν ότι αν κάτι πάει στραβά και πτωχεύσει η Ελλάδα, την επομένη μέρα οι οικονομολόγοι και οι γκουρού των τραπεζών-αγορών θα αρχίσουν να πέφτουν από τα παράθυρα, αφού δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτα άλλο από την άϋλη δουλειά τους. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα πάμε κανονικά στην δουλεία μας...
Ας τους πει κάποιος επιτέλους ότι δεν σπάνε όλα τα «αυγά» και ότι η ομελέτα που θέλουν να φτιάξουν είναι «αρχίδια-ομελέτα»!
Εξ ου και αποφάσισαν ώστε μετά τις γιορτές, όπως σπάμε εμείς αυγά, αυτοί να μας σπάσουν τα αρχίδια. Αλλά δεν ξέρουν δυο σημαντικές αλήθειες. Ότι τα αρχίδια μας και πολύ δυνατά είναι και προστασία επιπλέον έχουν αφού τους έχουμε γραμμένους εκεί. Επιπλέον ξεχνάν ότι αν κάτι πάει στραβά και πτωχεύσει η Ελλάδα, την επομένη μέρα οι οικονομολόγοι και οι γκουρού των τραπεζών-αγορών θα αρχίσουν να πέφτουν από τα παράθυρα, αφού δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτα άλλο από την άϋλη δουλειά τους. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα πάμε κανονικά στην δουλεία μας...
Ας τους πει κάποιος επιτέλους ότι δεν σπάνε όλα τα «αυγά» και ότι η ομελέτα που θέλουν να φτιάξουν είναι «αρχίδια-ομελέτα»!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)