Pieta

Δεν ήταν από τις ταινίες που σκόπευα να πάω να δω αλλά μια που μου προτάθηκε να πάω και μάλιστα από άτομο που δεν το περίμενα ποτέ να προτείνει τέτοια ταινία είπα γιατί όχι. Ο Kim Ki Duk δίνει από τον τίτλο το στίγμα της ταινίας. Pieta στα ιταλικά σημαίνει έλεος. Κοιτάζοντας όμως  και την αφίσα είναι εμφανείς η αναφορά του στο γλυπτό του Μιχαήλ Άγγελου που απεικονίζει την Παναγία να  κρατάει το νεκρό σώμα του Ιησού. Σκληρός ωμός και βίαιος παίρνει τη κάμερα στο χέρι κι ακολουθεί τον πρωταγωνιστή στα κλειστοφοβικά δρομάκια της παραγκούπολης στη σύγχρονη Σεούλ να σακατεύει και να σκοτώνει κόσμο με σκοπό την είσπραξη των χρημάτων που τους δάνεισε. Επικεντρώνεται κυρίως στον πόνο και στη θλίψη των ανθρώπων που χάνουν κάποιον δικό τους και στις κοινωνικές ανισότητες της σύγχρονης Κορέας , από τη μια οι τεράστιες πόλεις με τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους και τους εντυπωσιακούς ουρανοξύστες κι από την άλλη οι μικρές παραγκουπόλεις με τα χαμόσπιτα , τους στενούς κακοφτιαγμένους δρόμους και τους ανθρώπους που παλεύουν να επιβιώσουν (κάτι πολύ επίκαιρο για εμάς στην Ελλάδα). Συχνά αναρωτιέται τι είναι το χρήμα και απαντάει πόνος , θάνατος , εκδίκηση , η πηγή όλων των κακών! Εκεί κάπου εμφανίζεται μια γυναίκα που ισχυρίζεται ότι είναι η μητέρα του ήρωα που τον παράτησε όταν ήταν μικρός. Παρά την αρχική του δυσπιστία πείθεται και τότε αρχίζει να αντιλαμβάνεται αξίες που τόσο καιρό αγνοούσε. Αν και το φιλμ κυλάει με αρκετό ενδιαφέρον στο πρώτο μέρος του η πραγματική του μαγεία ξετυλίγεται στο δεύτερο. Ακολουθώντας τη κλασσική φόρμα της αρχαιοελληνικής τραγωδίας κορυφώνει το δράμα προς το τέλος μέχρι να έρθει η κάθαρση για τον ηρώα! Τελικά καταφέρνει να σε πλημμυρίσει συναισθήματα , να σε σοκάρει , να σε κάνει να σκεφτείς.