Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Green Carnation

Οι Green Carnation είναι από τις καλύτερες μπάντες που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Τα κακά νέα είναι ότι πλέον δεν υφίστανται! Αλλά ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Οι Green Carnation μας έρχονται από τη Νορβηγία και αρχικά κινούνταν στο χώρο του doom metal. Το πρώτο τους album Journey to the End of the Night  κυκλοφόρησε το 2000 αν και το συγκρότημα υπήρχε από το 1990 και είναι άτεχνο τραχύ και καθόλου μελωδικό στην κυριολεξία δεν ακούγεται! Το 2001 κυκλοφόρησε το Light of Day, Day of Darkness και είναι η αιτία της γνωριμίας μου με τη μπάντα. Το album δεν είχε καμία απολύτως σχέση με ότι μέχρι τότε είχε δείξει η μπάντα. Ένα φοβερό concept album ένα τραγούδι 60 λεπτών (δεν είναι χωρισμένο σε tracks) που μουσικά δεν μπορείς να το τοποθετήσεις πουθενά. Τα στοιχεία που συναντάς είναι πάρα πολλά για να πεις κάτι συγκεκριμένο! Η συνέχεια δείχνει να απογειώνει τη μπάντα. Το 2003 κυκλοφορεί το  A Blessing in Disguise και ο ήχος τους περνάει σε άλλο μοτίβο. Μια μίξη progressive rock-metal στοιχείων με μπόλικη δόση μελαγχολίας! Ενώ το 2005 οι Green Carnation κάνουν νέα στροφή στον ήχο και κυκλοφορούν το πολύ καλό αλλά και πιο εύπεπτο μουσικά The Quiet Offspring. Χωρίς να σνομπάρουν ότι είχαν κάνει τα προηγούμενα χρόνια οι Green Carnation γυρίζουν τον ήχο τους σε πιο hard rock μονοπάτια και γράφουν τραγούδια πιο εύκολα στο άκουσμα τους. Είναι μια εποχή που η μπάντα πραγματικά πετάει και η επόμενη της κίνηση αποδεικνύει ότι δεν σταματάει πουθενά και δεν μασάει να κάνει κάτι διαφορετικό και πάλι. Αποτέλεσμα αυτού είναι  το The Acoustic Verses που κυκλοφόρησε το 2006. Ένα αριστούργημα ακουστικών τραγουδιών που μόνο οι Green Carnation θα μπορούσαν να γράψουν. Οι εντυπώσεις που αφήνει το album αυτό είναι φοβερές και έχει σαν κατάληξη την κυκλοφορία του dvd  A Night Under the Dam  το οποίο ηχογραφήθηκε σε μια εκκλησία 30 μέτρα ψηλή χτισμένη το 1939 χαμένη κάπου στα νορβηγικά βουνά παρουσία πολλών guests. Στο booklet του Acoustic ο Tchort προαναγγέλει τη κυκλοφορία δυο νέων album που μαζί με το Light of day θα αποτελέσουν την τριλογία The Cronicles Of Doom. Το κακό όμως δεν άργησε να γίνει. Κάποιος ατζέντης κανόνισε μια περιοδεία της μπάντας στην Αμερική και όταν το συγκρότημα έφτασε εκεί διαπίστωσε ότι επρόκειτο για απάτη με αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή τους αλλά και τη διάλυση τους δυστυχώς!






Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Μαλώστε την Ελλάδα, αλλά σεβαστείτε την

Ενα άρθρο που δημοσίευσε ο Mark Mazower των Financial Times και νομίζω οτι είναι άκρως ενδιαφέρον για όλους μας , για να καταλάβουμε που πατάμε και πως βρεθήκαμε εδώ...
το βάζω όπως το έλαβα στο εμαιλ μου με την επιμέλεια της Μαριλένας Φραγκιάδη




Να καταλάβουν τις βαθύτερες αιτίες του ελληνικού προβλήματος και να επιδείξουν βαθιά αλληλεγγύη καλεί τους Ευρωπαίους ο γνωστός Βρετανός ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ σε ένα συγκλονιστικό όσο και διδακτικό άρθρο του στους Financial Times.

Του Mark Mazower* (FINANCIAL TIMES, 9/3/2010)


Η συμπόνια για τους Έλληνες βρίσκεται σε ανεπάρκεια. Αλλά οι ευρωπαίοι εταίροι τους πρέπει να δείξουν μεγαλύτερη ανταπόκριση κι αυτό απαιτεί να έρθουν σε επαφή με τις βαθύτερες ρίζες της ελληνικής περιπλοκής. Δεν αναφέρομαι στον ευρύτερα διαδεδομένο ισχυρισμό ότι η Ελλάδα είναι κατά συρροήν ασυνεπής. Η δημοσίευση της έρευνας (του Κένεθ Ρογκόφ από το Χάρβαρντ) πάνω στην οποία βασίστηκε αυτή η ιδέα, υπαινίσσεται ότι το ποιόν της Ελλάδας τα τελευταία 100 χρόνια δεν είναι εντυπωσιακό. (Η μόνη περίπτωση που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στον 20ο αιώνα ήταν το 1931-32, μια εποχή όπου δεν ήταν η μόνη που αντιμετώπισε δυσκολίες).

Η μόνη σταθερά στην σύγχρονη ελληνική ιστορία είναι ο ακραίος βαθμός της ξένης επέμβασης στα εσωτερικά της. Ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας (ένας Βαυαρός) της είχε επιβληθεί, ενώ τα πρώτα της πολιτικά κόμματα πήραν το όνομα τους απλώς από τις τρεις δυνάμεις που είχαν αναμειχθεί περισσότερο στα θέματα της. Η αγριότητα της ναζιστικής κατοχής -με δεκάδες χιλιάδες να πεθαίνουν από λιμό σε ένα μόνο χειμώνα και εκατοντάδες χωριά καμμένα- ήταν η πιο ακραία του πολέμου.

Ακόμη πιο συνηθισμένη, αλλά λιγότερο γνωστή, είναι η έκταση στην οποία πρώτα οι Βρετανοί και μετά οι Αμερικάνοι προσπάθησαν να ελέγξουν τα ελληνικά υπουργεία, τις υπηρεσίες πληροφοριών, τον στρατό και τη βασιλική αυλή μέσω διπλωματών, αποστολών και συμβούλων. Το άγγιγμα αυτού που οι Έλληνες ονομάζουν "ξένος δάκτυλος" έγινε αισθητό μέχρι και τη δικτατορία του 1967. Ένας τρόπος για να κατανοήσουμε την εδραίωση της δημοκρατίας, όπως συνέβη μετά την κατάρρευση του καθεστώτος το 1974, είναι σαν να προσπαθούμε να αποκαταστήσουμε την αυτονομία σε μια χώρα που την έχει γνωρίσει ελάχιστα.

Αυτή η διαδικασία απέδωσε καλύτερα απ' ότι θα μπορούσε κανείς να περιμένει. Για περισσότερα από 20 χρόνια, ένα είδος δικομματικού συστήματος είχε λειτουργήσει ομαλά και ο στρατός είχε περιθωριοποιηθεί ως πολιτικός παράγοντας: οι κινδυνολογίες των τελευταίων εβδομάδων για την επιστροφή των τανκς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα.

Η ειρωνεία ωστόσο είναι ότι η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει ταυτόχρονα βοηθήσει και δημιουργήσει προβλήματα. Ανέβασε το βιοτικό επίπεδο και ομαλοποίησε την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αλλά η εισροή κεφαλαίων επέτρεψε στους Έλληνες να αγνοήσουν δομικά οικονομικά προβλήματα. Η ξένη βοήθεια δεν ήταν από μόνη πρόβλημα: στα τέλη της δεκαετίας του '40 η Ελλάδα πήρε το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν μερίδιο από το Σχέδιο Μάρσαλ από κάθε άλλον στην Ευρώπη, η παραγωγικότητά της εκτοξεύθηκε, η παραγωγή επεκτάθηκε και η ανάπτυξη εκτινάχθηκε. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του '80 το εργατικό κόστος και τα ξένα χρέη άρχισαν να ανεβαίνουν κατακόρυφα. Μεταξύ 1979 και '85-το συνολικό χρέος ανέβηκε από 8 σε 42 τοις εκατό του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Το πραγματικό πρόβλημα του χρέους για την Ελλάδα είναι σχετικά πρόσφατο και συνδεδεμένο με την ενσωμάτωση της στην Ευρώπη.

Η εγκαθίδρυση της δημοκρατίας μετά το 1974 χρησίμευσε για να υπογραμμίσει την αχίλλειο πτέρνα του ελληνικού κράτους -τη χρόνια στενότητα του δημοσιονομικού δυναμικού της. Από τη μακρινή εποχή της ανεξαρτησίας του 1830, τα δημόσια οικονομικά έχουν βασιστεί στην υψηλή έμμεση φορολογία, σε ασύλληπτα αθέατα κέρδη και προσφυγή σε δανεισμό. Θα μπορούσαμε να κατηγορήσουμε τα βουνά γι' αυτό, ή την εμπειρία της οθωμανικής κυριαρχίας. Αλλά με λίγες αξιέπαινες εξαιρέσεις, οι πολιτικοί εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν τις προσλήψεις στον δημόσιο τομέα σαν δανεικό δίχτυ ευημερίας και μέσο χειραγώγησης. Τα πλουσιοπάροχα ευρωπαϊκά κεφάλαια ενεργοποίησαν έναν διακεκομμένο κύκλο δανείων που έκανε τις ελληνικές κυβερνήσεις να τρέχουν ασθμαίνουσες στην Ευρώπη για έκτακτη βοήθεια, επιβάλλοντας δρακόντεια μέτρα σταθεροποίησης σε αντάλλαγμα και χαλαρώνοντας τα λουριά όταν αυξανόταν η πίεση της εκλογικής αναμέτρησης.

Αυτή τη φορά η κατάσταση γύρισε μπούμερανγκ. Αλλά η πολιτική αμφισβήτηση είναι τεράστια και όσοι διαμαρτύρονται στην Ελλάδα εναντίον των προγραμματισμένων περικοπών έχουν να επικαλεστούν από ιστορική άποψη μια μεγαλειώδη σειρά αναμνήσεων. Για να αναφερθούμε στην πιο λεπτή απ' αυτές, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος αναρωτήθηκε πώς οι Γερμανοί μπορούν να κάνουν ηθικοπλαστικό κήρυγμα στους Έλληνες, ενώ αποφεύγουν την ιστορική ευθύνη να αποζημιώσουν τη χώρα για τις καταστροφές του πολέμου. (Θα μπορούσε εξίσου να αναφέρει ότι η περιορισμένη αποζημίωση που πληρώθηκε πριν 50 χρόνια, ήταν μέρος μιας συμφωνίας με τη Βόννη, μέσω της οποίας διέφυγαν της δικαιοσύνης ναζί εγκληματίες πολέμου που είχαν επικηρυχτεί στην Ελλάδα). Η πικρία είναι πραγματική, ακόμη κι αν το επιχείρημα και η επιλογή της χρονικής στιγμής δεν είναι πειστικά.

Αυτή η κρίση έχει πλήξει άσχημα την εικόνα της Ευρώπης σε αυτή τη χώρα που ήταν παραδοσιακά, ανέκαθεν ταγμένη υπέρ της Ευρώπης. Στην τρέχουσα οικονομική παραζάλη η Ευρώπη έφτασε να εξομοιώνεται όχι με την κοινωνική αγορά, τη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία ή την ειρήνη, αλλά με την προάσπιση του ενιαίου νομίσματος και το αυστηρό αποπληθωριστικό καθεστώς που το στηρίζει. Οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι μπορεί να πρέπει να συνηθίσουν να πληρώνουν με περικοπές και να έχουν έναν μακρύτερο εργασιακό βίο. Αλλά η κυβέρνηση έχει περισσότερες πιθανότητες να τους κάνει να το δεχτούν, αν η Ευρώπη πάψει να φαίνεται σαν την τελευταία μεγάλη δύναμη που προσπαθεί να ελέγξει τη μοίρα της Ελλάδας. Στο παρελθόν η υπόσχεση της ένταξης στην Ε.Ε. βοήθησε τη δημοκρατία να εμπεδωθεί πρώτη ανάμεσα στο νότιο χείλος της Ευρώπης και μετά στην πρώην κομμουνιστική Ανατολή. Αλλά αν δεν θέλουμε να υποσκάψουμε την πολιτική αυτονομία σ' αυτές τις χώρες με τους πειθαρχικούς κανόνες του ευρώ, θα πρέπει να βρεθεί μια πιο αλληλέγγυα προσέγγιση για την υπεράσπιση της.


*Ο Μάρκ Μαζάουερ είναι Βρετανός ιστορικός και δημοσιογράφος, ιδιαίτερα γνωστός στη χώρα μας για την ενασχόληση του με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, αλλά και για τις φιλελληνικές διαθέσεις του. Διδάσκει στο πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης και αρθρογραφεί στους Financial Times.

Απόδοση: Μαριλένα Φραγκιάδη

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Όχι Ρε Πούστη!

Κατάρα!!!!!!!!!!!!!!!! Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως έχασα μια τέτοια ευκαιρία. Ποιος? Εγώ ο εφευρέτης της σαμπάμιας αυτού του υπέρ-προϊόντος δεν σκέφτηκα τη σούπερ-διαφήμιση (Πανάγο ακούς?). Βλέπω το dvd της Αλεξανδρατου και κοπανάω το κεφάλι μου στο τοίχο! Τι ευκαιρία έχασα ο μαλάκας? Πως το λαμπρό και διεστραμμένο μου μυαλό δεν μπόρεσε να το σκεφτεί? Μόνο το χαρακίρι μπορεί να σώσει την υπόληψη μου (Πανάγο πάρε ένα σπαθί να μου κόψεις το κεφάλι όπως ορίζει η παράδοση των σαμουράι)! Φαντάζεστε αν αντί για σαμπάνια η Τζούλια χρησιμοποιούσε σαμπάμια τι προβολή θα έπαιρνε η θεϊκή έμπνευση μου? Θα έπαιζε σε όλα τα μεσημεριανά θα γινόταν το πιο trendy  προϊόν θα πουλιόταν ακόμα και στα sex shops! Τι να πω αυτές οι ευκαιρίες εμφανίζονται μια φορά στη ζωή σου αν τις χάσεις ... κλαύτα!

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Karnivool:Sound Awake



Να μια ψιλοενδιαφέρουσα πρόταση που μας έρχεται απο την Αυστραλία. Οι Karnivool  είναι μια σχετικά νέα μπάντα που δείχνει να έχει αρκετές δυνατότητες! Το Sound Awake ειναι το δεύτερο μόλις άλμπουμ τους και η βελτίωση που έχουν από το παρθενικό Themata  είναι εκπληκτική! Το κακό με τους Karnivool είναι οτι παρά τη βελτίωση και τις δυνατότητες που έχουν ακόμα δεν έχουν αποκτήσει το δικό τους ήχο. Έναν ήχο που θα τους χαρακτηρίζει ως μπάντα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν έχουν καταφέρει να αφομιώσουν τις επιρροές τους και να φτιάξουν κάτι δικό τους με αποτέλεσμα αυτές να είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς και το χειρότερο όλων είναι οτι μέσα στο ίδιο άλμπουμ παρουσιάζουν πολλά διαφορετικά πρόσωπα. Συγκεκριμένα κινούνται στο χώρο του progressive rock. Βασική επιρροή τους είναι οι αγαπημένοι μου Tool  αλλά δεν λείπουν στοιχεία και από επίσης αγαπημένες σε μένα μπάντες και καταξιωμένες στον ήχο αυτό όπως οι Porcupine Tree και οι The Mars Volta (έχοντας απορρίψει τα στοιχεία ψυχεδελειας)! Άλλα συστατικά του ήχου τους είναι κάποια Nu-metalιστικα στοιχεία στις κιθάρες αλλά και κάποια πιο mainstream  στοιχεία. Το Sound Awake  διχάζεται ανάμεσα στα δυο αυτά πρόσωπα το πιο σκληρό και ποιοτικό και το πιο ανάλαφρο και εμπορικό. Δεν χάνετε κάτι να τους ακούσετε όλο και κάτι θα βρείτε ενδιαφέρον στον ήχο τους και πάντα με την ελπίδα οτι στο μέλλον θα μας εκπλήξουν!

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Φτιάξτο Aircondition ρε!

Μια ταινία, μια ολόκληρη κινηματογραφική σκηνή!!!Τι να πρωτοδιαλέξεις και τι να αφήσεις από το σπιρτόκουτο του Γιώργου Οικονομίδη. Τον αξέχαστο και αξεπέραστο πρωταγωνιστή - θύμα Ερρίκο Λίτση, την υστερική γυναίκα του και τον αδερφό της, την Κική με τον τσαμπουκά της, τον Λουκά με την παρτούζα του ή τον Βαγγέλη με την γκαστρωμένη Λίντα?Επέλεξα την σκηνή με το aircondition, τον Λουκά και τα μπινελίκια της Κικής.
Απλά απολαύστε:

Φτιάξτο Aircondition ρε!

Λουκάς - Θες να πηδήξεις ρε?

Κική - Παρτον Πούλο Κατερινάκι