Deus Ex Machina Κύτταρο 22/02/2014

 Άλλη μια ευκαιρία για τους Deus να τα σπάσουν. Έχουν κάνει το live επιστήμη. Αν και το Αν είναι για μένα το φυσικό τους περιβάλλον, καθώς ο χώρος βοηθάει περισσότερο τόσο το κοινό όσο και την μπάντα, πάρα αυτά δεν κωλώνουν πουθενά. Ούτε στο κύτταρο το Σάββατο το βράδυ δησκολεύτηκαν να τα κάνουν πουτάνα. Ο Σταύρος όπως πάντα ζούσε το κάθε τραγούδι έντονα, έχωνε το μικρόφωνο στο κοινό, σκαρφάλωνε στη σκηνή, βούταγε, μέχρι που στο τέλος ανέβασε τον κόσμο πάνω. Σε γενικές γραμμές έχοντας και ένα νέο δίσκο μέσα στο '13 ,καταναλώθηκαν περισσότερο σε καινούρια τραγούδια. Αλλά δεν έλειψαν και οι σταθερές αξίες inspiration , chase me ( με γυναικεία παρουσία στο μπάσο και τα τύμπανα!) , motorpsycho, execute ( δεν τελειώνει συναυλία τους αν δεν ακουστεί) και iraq 'n' roll. Απαραίτητα πλέουν έχουν γίνει τα μπασταρδοκρατία και 38mm που συνοδεύονται από τον συνηθισμένο χαμό , ενώ ακούστηκαν και τα different, insight και lovesong. Μέχρι την επόμενη φορά... 

Kylesa An Club 14/2/2014

Πολύ θα ήθελα μετά το τέλος της συναυλίας να τους κάνω μια και μόνη ερώτηση! Τι πρόβλημα έχουν με τους μπασίστες? Τι ρατσισμός είναι αυτός? Εντάξει μωρέ είναι δύο ερωτήσεις όπως ήταν δύο οι κιθάρες, δύο οι φωνές, δύο οι ντράμερ και ένας ο μπασίστας    (η μοναξιά του μπασίστα)! Αν και οι Kylesa δεν φημίζονται για τα φωνητικά τους, ακόμα διχάζομαι για τον αν ήταν σωστό ή λάθος που ο ηχολήπτης τα ψιλό έθαψε αν και ο ήχος γενικότερα δεν ήταν καλός (νομίζω ότι τα τύμπανα, κυρίως, ήταν λίγο πιο πάνω από ότι έπρεπε). Γενικότερα η παρουσία τους ήταν πολύ καλή. Υπήρξαν στιγμές που όλο το Αν      (γέμισε, μόνο πίσω από τις κολώνες δεν είχε κόσμο) σειόταν.
Όσο για τα support, μου φάνηκαν λίγο αδιάφορα και περισσότερο με κούρασαν. Δεν θέλω να το παίξω αυστηρός, αλλά αυτά που άκουγα ήταν χιλιοπαιγμένα. Καλή η προσπάθεια, αλλά καλό είναι να γνωρίζουν που πατάνε και να βελτιώνονται!

Ceremony : Distance

Πάντα την πρώτη περίοδο του καινούριου χρόνου ανακαλύπτω άλμπουμ της περασμένης χρονιάς. Αν και το distance των Ceremony βγήκε προς τα τέλη, όποτε άντε να είχα γράψει κάτι για αυτό λίγο νωρίτερα, αν και ντροπή μου, η αλήθεια είναι ότι άργησα να το πάρω χαμπάρι! Ο ήχος του Distance παρουσιάζει μια έκπληξη! Όχι δεν κάνουν κάποια στροφή, τα βασικά στοιχεία του ήχου τους παραμένουν τα ίδια. Λίγος θόρυβος, λίγες fuzzy κιθάρες, λίγη μελωδία, λίγη ατμόσφαιρα,λίγη μελαγχολία.
Ε! Τότε ποια είναι η έκπληξη?
Ότι ακούγονται λίγο περισσότερο όπως οι A Place To Bury Strangers! Και είναι απόλυτα φυσικό, αφού ο Oliver Ackermann έχει βάλει το χεράκι του, δίνοντας λίγη παραπάνω ένταση στο Distance.
Και δεν είναι κακό αυτό?
Προσωπικά δεν με χάλασε καθόλου, αντιθέτως μου άρεσε πάρα πολύ.
Αν τώρα νομίζεις ότι θα ακούσεις κάποια κοπιά των APTBS και θα χαλαστείς, μην το ακούσεις ρε φίλε!
Αν πάλι δεν είσαι εξοικειωμένος με αυτόν το ήχο και θέλεις να το ακούσεις από περιέργεια, άστο καλύτερα, γιατί μάλλον θα με βρίζεις από το πρωί μέχρι το βράδυ!
Όσοι πάλι δεν ανήκετε σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες, βουρ στο ψαχνό!