Serj Tankian : Harakiri

Λατρεμένος καλλιτέχνης ο Serj. Tο Harakiri είναι η τρίτη κυκλοφορία της προσωπικής του καριέρας και μετά το ιδιαίτερο Imperfect Harmonies βάζει τις καρδιές μας στη θέση τους.Αυτό γιατί αποφασίζει να ξεσπάσει τις καλλιτεχνικές του αναζητήσεις σε διάφορα side projects και να μας χαρίσει ένα άλμπουμ στα στάνταρ που περιμένουμε. Δηλαδή όμορφες μελωδίες που αναδεικνύουν τη φωνή του,κοινωνικά, πολιτικά και οικολογικά μηνύματα, ροκ ήχο,ιδιαίτερα τραγούδια όπως το Ching Cime αλλά και πιο δυναμικά όπως το πανκικο Uneducated Democracy και το Wave on. Και για μια ακόμα φορά το κάνει καλά. Ο Tankian έχει τον πλήρη έλεγχο των τραγουδιών του και του τελικού αποτελέσματος που θέλει να βγάλει. Ίσως όμως αυτό να είναι και ελάττωμα. Η συμμετοχή μουσικών που θα μπορούσαν να δώσουν μια πινελιά έμπνευσης στη μουσική πιστεύω θα απογείωνε το Harakiri!

Ο κόσμος αυτοκτονεί...λέγαμε ότι όταν θα φτάσει ο κόμπος στο χτένι ο έλληνας θα ξεσηκωθεί γιατί δεν αντέχει να τον πατάνε στο λαιμό και άλλες τέτοιες παπαριές (αντιθέτως ο έλληνας όσο τον πατάς στο λαιμό τόσο γουστάρει, γιατί κατά βάθος γουστάρει να τον λες καταπιεσμένο, το έχει ταυτίσει με τον ηρωισμό, νομίζει ότι του δίνει δύναμη να ξεσηκώνεται...νομίζει)...επίσης λέγαμε (ήδη δύο χρόνια το ακούω) κάτσε να έρθει ο Σπεπτέμβρης και θα δεις ο κόσμος...ερχόνταν ο Σεπτέμβρης, τίποτα...κάτσε να έρθουν τα Χριστούγεννα και θα δεις...πέρασαν και τα Χριστούγεννα...ήρθε η άνοιξη το καλοκαίρι και ξανάμανα....Η χώρα δεν πάει κατά διαόλου έχει ήδη πάει στο διάολο και καίγεται στην κόλαση και οι πολίτες της ακόμα περιμένουν να ξεσηκωθεί ο κόσμος...οι αγανακτισμένοι χμμμ...προφανώς ήταν αγανακτισμένοι αλλά διόλου πεινασμένοι, απέτυχαν και το μεγαλύτερο ποσοστό πήγε σπίτι του, όσοι δεν είχαν σπίτι να γυρίσουν ετοιμάζουν ήδη το σχοινί...οι πεινασμένοι δεν κανουν πορείες σε αυτή τη χώρα...αυτοκτονούν, το ίδιο και αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη...αυτοκτονούν, δεν κανουν πορείες!!!! Μην ονειρεύεστε ξεσηκωμούς επίδοξοι επαναστάτες, όταν θα κόψουμε λόρδες και θα ξεσπιτωθούμε....άλλη πορεία θα πάρουμε!!!

Rockwave Festival 2012 (2η μέρα)

Καθυστερησά, το ξέρω. Αλλά η παράδοση επιτάσσει να γράψω κάτι για την δεύτερη μέρα του φετινού Rockwave festival. Τι καθορίζει την επιτυχία ενός φεστιβάλ η προσέλευση του κόσμου η απόδοση των συγκροτημάτων ή η ατμόσφαιρα? Δεδομένου ότι ήταν η πρώτη φορά που το φεστιβάλ έγινε στην μικρή σκηνή του Terre vibe δεν μπορούμε να μιλάμε για το πιο πετυχημένο φεστιβάλ των τελευταίων χρόνων αλλά μάλλον το αντίθετο. Εντάξει τα χουμε πει χιλιάδες φορές για την κρίση για τα ελαττώματα του χώρου αλλά μήπως έπαιξαν ρόλο και τα ονόματα? Παρακολούθησα τα τρία τελευται συγκροτήματα και έχω να πω τα εξής: Οι Paradise Lost έχουν κάνει αρκετά περάσματα από την χώρα μας και παίζει να κάναν την χειρότερη εμφάνιση τους. Δίκαιες οι διαμαρτυρίες για τον ήλιο που δεν βοήθησε την μπάντα και κατέστρεψε την ατμόσφαιρα της μουσικής της. Σχεδόν αδιάφορο το κοινό και οι Paradise έφυγαν άρον άρον από τη σκηνη μην ολοκληρώνοντας το set τους. Λίγες οι καλές στιγμές τους. Για μένα και τα τραγούδια από το νέο τους άλμπουμ ήταν ένας παράγοντας που λειτούργησε αρνητικά.

Ο ήλιος έπεσε η ζέστη άρχισε να γίνεται υποφερτη τα φώτα άρχισαν να δημιουργούν το απαραίτητο εφέ και οι Machine Head έχοντας το δικό τους κοινό μπήκαν δυναμικά. Γνωρίζοντας ελάχιστα για την μπάντα κατάλαβα ότι η σκηνική τους παρουσία ήταν αρκετά καλή και το set των τραγουδιών που παίξανε άρεσε στον κόσμο που επιδόθηκε σε ανελέητο crowd surfing. Παρακολουθώντας τη μισή συναυλία από τα πλαγιά της σκηνής στο άνοιγμα από όπου έφευγαν οι surfers εντυπωσιάστηκα από ένα παλικάρι που πέρασε τρεις φορές! Αλήθεια υπήρχε καποιο βραβείο για αυτόν που θα πέρναγε τις περισσότερες φορές?
Ο Ozzy μπορεί να έπαιξε και πέρσυ αλλά το μέγεθος του είναι τεράστιο και τελικά μόνο τέτοια ονόματα μπορούν να ξεσηκώσουν το κοινό. Είχε βέβαια και βοήθεια! Terry butler,Zak Wild,Slash και Gus G. βοήθησαν με την παρουσία τους. Η ζωντανή δυσφήμηση της υγιεινής ζωής ανέβηκε στη σκηνή με πολύ κέφι αλλά ξέχασε στο καμαρίνι τα λαρύγγια του. Το πρώτο set με τον Gus G περιελάμβανε τραγούδια από την προσωπική του καριέρα ενώ προς το τέλος του set είχαμε εμείς την ευκαιρία να θαυμάσουμε solo δεξιοτεχνίας κιθάρας και τυμπάνων ενώ ο Ozzy να πάρει ένα βελτιωμένο κοκτέιλ που θα βελτιωνε λίγο τη φωνή του. Επιστροφή με Butler και Slash και τραγούδια των Sabbath. Last but no least στη σκηνή εμφανίσθηκε ο Zack Wild συνεχίζοντας με τραγούδια των Sabbath κι αν θυμάμαι καλά μόνο το mama I'm coming από τις καλές ημέρες του με τον Ozzy. H συναυλία έκλεισε με όλους πάνω στη σκηνή παίζοντας το paranoid και αφήνοντας τελικά μια ευχάριστη ανάμνηση κι απ' αυτό το φεστιβάλ!
Α! Και μια συμβουλή για τα αλάνια με τις μυρωδιές. Μάγκες,είναι αγένεια να μην γυρίζει!