Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια?

Όλοι το ξέρουμε οτι κατά 99% είναι η γάτα. Άντε στη χειρότερη και μηδαμινή πιθανότητα να είναι κάτι που μιμείται τη γάτα για να μας παραπλανήσει. Αλλά αν το κωλόγατο αράξει στα κεραμίδια και νιαουρίζει για μερόνυχτα δε θα σου τα πρήξει? Δε θα ανέβεις στα κεραμίδια να τη κατεβάσεις? Στο ποδόσφαιρο όλοι είχαμε καταλάβει τι περίπου παιζόταν και από ποιους αλλά παρότι είχε παρατραβήξει η κατάσταση κανείς δεν έκανε τη κίνηση να κατεβάσει τη γάτα απο τα κεραμίδια! Τώρα τι άλλαξε? Πολλοί πιστεύουν οτι η κυβέρνηση μας πετάει ένα καρότο να το ακολουθήσουμε την ίδια στιγμή που ψηφίζουν το μεσοπρόθεσμο. Άλλοι πάλι πιστεύουν οτι η κατάσταση στην Ελλάδα έχει ξεφύγει γενικότερα και πλέον οι πιέσεις είναι μεγάλες. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι αλλά αν το αφήσεις θα βρομίσει ολόκληρο όπως και έχει γίνει στην Ελλάδα. Μπορεί πολλοί να αδιαφορούν για ότι γίνεται στο ποδόσφαιρο καθώς υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα αλλά αν η κάθαρση ξεκινήσει έστω κι από κει γιατί να μην ελπίζουμε ότι θα προχωρήσει και παραπάνω. Ίσως τα πράγματα να αλλάζουν σιγά σιγά ίσως και να καταλήξουμε στα ίδια οι έρευνες να σταματήσουν και να κάνουν το θέμα γαργάρα ή να τη πληρώσουν μερικοί ασήμαντοι παράγοντες και να τη βγάλουν λάδι οι σημαντικοί! Το μέλλον θα δείξει!

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Πρόβλεψε Ο Μπάροουζ Τη Κατάσταση Στην Ελλάδα?


Γράφει λοιπόν ο Μπάροουζ στο Γυμνό Γεύμα:
Ο πατέρας αποφασίζει πως ήρθε η ώρα ο λεβέντης του να δοκιμασει το πρωτο του κωλαράκι. Το αγόρι είναι ξαπλωμένο στο γκαζόν και διαβάζει κομιξ, ο πατέρας του βγαίνει έξω και του λέει: "Γιε μου, να παρε εικοσι δoλάρια θέλω να πας να βρεις μια καλή πουτάνα και να, της ξεσκισεις τον κώλο". Οπότε μπαίνουν στο αυτοκίνητο και πάνε σε ένα λουξ πηδηχταδικο και  λέει ο πατέρας στον γιο: "Λοιπόν, γιε μου. Από δω και πέρα βγάλ' τα πέρα μόνος σου. Χτύπα το κουδούνι και όταν έρθει η γυναίκα δώσ' της είκοσι δολάρια και πες της ότι θες να την ξεσκίσεις".
"Μείνε ήσυχος, μπαμπάκα".
Μετά από ένα τέταρτο το παιδί βγαίνει έξω:
"Τι έγινε αγόρι μου, την ξέσκισες;"
"Ναι. Μου 'ρθε η καριόλα στην πόρτα και της λέω ότι θέλω να την σκίσω και της στάζω την εικοσαρού. Ανεβαίνουμε στο δωματιάκι της και  βγάζει τα σκουτιά της. Τότε εγώ ανοίγω τον σουγιά και της κόβω μια φετάρα από τον κώλο και αυτή μανουριάζει, οπότε βγάζω κι εγώ το κατσα­ρι και της κάνω το κεφάλι αλοιφή. Μετά τη γάμησα κιόλας, έτσι για πλακα!
Ξέρω τι σκέφτεστε!Τι πήρε πάλι ο καμένος! Όχι δεν είναι έτσι . Όπως κάθε προφητεία έτσι και αυτή δεν είναι ξεκάθαρη πρέπει να εντοπίσετε τους συμβολισμούς. Λοιπόν πατέρας είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου που θέλει να κάνει το γιο του μπήχτη σα και του λόγου του! Εννοείται οτι ο γιος είναι ο Γιώργος Παπανδρέου. Προσπαθεί να ασχοληθεί με πράγματα που κάνουν οι άντρες αλλά που να ξέρει μόλις έβγαλε το κεφάλι του από το κόμικ, όχι οτι του κόβει και πολύ! Πάνε λοιπόν στο πηδηχτάδικο - Ελλάδα και ο μικρός βρίσκει τη πουτάνα - λαός. Δίνει τα ψίχουλα - εικοσαρού και ο λαός του δίνει κώλο! Έλα που όπως είπα δεν του κόβει και πολύ του μικρού και τα κανει ρόιδο! Καταφέρνει και κάνει το λαό να μανουριασει μαζί του και αντί να καταλάβει συνεχίζει μέχρι να τον εξοντώσει.Και τώρα το κομμάτι της προφητείας που δεν έχει πραγματοποιηθεί. Αφού θα μας αποτελειώσει θα μας γαμήσει κιόλας έτσι ... για πλάκα!Τι μας περιμένει!



Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Θανάσης Παπακωνσταντίνου : Ο Ελάχιστος Εαυτός

Μπορεί ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου να ξεκίνησε ως τραγουδοποιός αλλά πλέον έχει εξελιχθεί σε συνθέτη! Όσο καλός ήταν ως τραγουδοποιός άλλο τόσο καλός είναι και ως συνθέτης και δικαίως αυτή τη στιγμή θεωρείται ο καλύτερος!Το χαρακτηριστικό του ως συνθέτης είναι οτι δεν εφησυχαζεται και προσπαθεί να παράγει συνεχώς κάτι καινούριο.Τα γνωστά λαϊκά, παραδοσιακά και rock στοιχεία που είχαν τα τραγούδια του έχουν πλέον περιοριστεί και αφομοιωθεί στον σύγχρονο πιο ευρωπαϊκό ήχο του.Ο Ελάχιστος Εαυτός είναι ίσως το δυσκολότερο (ακουστικά) album του Θανάση Παπακωνσταντίνου και χρειάζεται να του δώσεις πίστωση για να τον καταλάβεις.Δεν λείπουν βέβαια και κάποια πιο εύκολα στο άκουσμα τραγούδια να μας θυμίσουν τον παλιό του εαυτό. Στιχουργικά δεν μας εκπλήσσει γιατι δεν απομακρύνεται πολύ από τον τρόπο που γράφει και από τη θεματολογία του, αλλά οι στίχοι του είναι πάντα όμορφοι. Πολύ καλή είναι η συμμετοχή του Ορφέα Περιδη και η ενορχήστρωση του Φώτη Σιωτα που καταφέρνει να ελέγξει τον γαλαξία των μουσικών οργάνων που ακούγονται.