Neil Young : Le Noise

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια για να πούμε ότι ακούσαμε κάτι πραγματικά σπουδαίο από τον Neil Young. Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε κι ο γερόλυκος τα κατάφερε να τραβήξει το ενδιαφέρον μας. Το Le Noise μοιάζει με ένα δίσκο αφιερωμένο στον εαυτό του! Απογυμνωμένα τα τραγούδια από όλα τα μουσικά όργανα και μόνο αυτός και η κιθάρα του υπάρχει. Και πως μπορεί ένας τέτοιος δίσκος να μην είναι κουραστικός? Απλά προσλαμβάνεις τον Daniel Lanois! Καταφέρνει με τη παραγωγή του να συμπληρώσει το κενό τον οργάνων που λείπουν να βοηθήσει τα κατά τα άλλα εμπνευσμένα και ωραία τραγούδια του Young και τέλος να τα πάει και παραπέρα. Και όλα αυτά με τη κατάλληλη διακριτικότητα ώστε ο παραγωγός να μην σκεπάζει τον καλλιτέχνη. Πάντα πρωταγωνιστής είναι ο Neil Young, μάλιστα σε μια ηλικία που κανονικά θα έπρεπε να κάθεται μαζί με τα άλλα μπαρμπάδια στο καφενείο παίζοντας πρέφα και πίνοντας τσίπουρα! Παρά την ηλικία του φαντάζει ακόμα νέος!

Paper Memories

O Theo όχι μόνο ξαναχτυπά αλλά κερδίζει! (τι? ας περιμένουμε μερικές μέρες...)

Άντε και στις Κάννες!

Να τα βλέπουν μερικοί-μερικοί που νομίζουν ότι η γουρουνοποίηση είναι τέχνη...

PAPER MEMORIES from Theo Putzu on Vimeo.

Machete

Ο Robert Rodriguez επιστρέφει και συνεχίζει από κει που σταμάτησε! Μετατρέπει το trailer που προηγείται του planet terror στο Grindhouse σε ολόκληρη ταινία σε μια B-movie του κερατά! Μια καθαρή ταινία βίας με τη γνωστή ευρηματικότητα του Rodriguez τις δυνατές σκηνές τη καλή μουσική το μαύρο χιούμορ λίγη πολιτική και μπόλικες εκπλήξεις. Κάνει πρωταγωνιστή τον Danny Trijo γνωστός από τρίτο-τέταρτους ρόλους. Βάζει γνωστούς ηθοποιούς να τον πλαισιώσουν όπως τον Robert De Niro (έχει γεράσει αρκετά) τη Jessica Alba (Θεέ μου που υπάρχουν τέτοιες γυναίκες) τον Steven Seagal (και εδώ ατσαλάκωτος) και άλλους. Ξεθάβει τον πρώην σκληρό του Μαΐάμι Don Johnson (λες να ξαναρχίσει τη καριέρα του?). Δε μασάει μια και φτιάχνει μια ταινία που είναι όμως μόνο για fan (Παναγιώτη μη μπεις στο κόπο να τη δεις) και μυημένους!

KLAXONS : SURFING THE VOID

Αν και είναι το πρώτο album της μπάντας που ακούω μπορώ να πω ότι μου έκανε καλή εντύπωση! Παρά τα όποια ποπ στοιχεία που μπορεί να εντοπιστούν(είναι γνωστό ότι δεν είμαι fan της ποπ). Βέβαια δεν είναι ποπ ο δίσκος. Alternative να τον πεις ? progressive να τον πεις? Μπορείς εύκολα! Όπως και να τον πεις είναι καλός. Αξίζει να του ρίξετε ένα άκουσμα.

Μας κάνουν πλάκα

Φέτος που η Ελλάδα έγινε ένα «παιδί του σωλήνα» η Σουηδική Ακαδημεία αποφάσισε να απονέμει το Νομπέλ Ιατρικής στον γιατρό που ανακάληψε την τεχνική των παιδιών του σωλήνα. Τυχαίο; Δεν νομίζω!
Ας του, και μας, αφιερώσουμε λοιπόν το γνωστό τραγουδάκι του Τζιμάκου.



Αν όμως θέλουν πραγματικά να αποδείξουν ότι έχουν χιούμορ ας απονήμουν το Νομπέλ οικονομίας στον Τζορτζ...