Σου έτυχε ποτέ να ταξιδεύεις αλλά να αισθάνεσαι ότι είσαι πάντα στο ίδιο μέρος.
Τις τελευταίες δέκα μέρες ταξίδεψα χρησιμοποιώντας τα αεροδρόμια Αθηνών, Πράγας, Μάντσεστερ, Λονδίνου, Βερόνας, Παρισιού και Φρανκφούρτης. Μπήκα σε αεροπλάνα των Czech Airlines, British Airlines, Air France, Lufthansa, Dolomiti Air και Aegean. Διέμεινα σε μεγάλα ξενοδοχεία στην Βερόνα, το Μάντσεστερ και την Φρανκφούρτη. Κόλλήσα στην κίνηση των περιφερειακών αυτοκινητόδρομών του Μάντσεστερ, του Παρισιού, της Φρανκφούρτης, της Βερόνα, της Αθήνας. Δούλεψα σε demo εργαστήρια αναλυτικής χημείας των μεγάλων πολυεθνικών Thermo Fisher, Applied Biosystem και Waters. Έφαγα σε καλά εστιατόρια σε όλες τις πόλεις.
Όλα ίδια. Καμία εμφανή διαφοροποίηση μεταξύ τους.
Όλα τα αεροδρόμια λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και έχουν πανομοιότυπα καταστήματα, εστιατόρια, καρέκλες, αίθουσες αναμονής, τουαλέτες, λεωφορεία, φισούνες, διαφημίσεις κτλ.
Όλες οι αερογραμμές προσφέρουν τις είδες υπηρεσίες με την ίδια σειρά και τον ίδιο τρόπο.
Τρία διαφορετικά ξενοδοχεία σαν να ήταν ένα. Τσεκ ην, όροφοι, διάδρομοι με μοκέτα, ασανσέρ, δωμάτιο με ψυγείο που έχει τα ίδια προϊόντα, σαμπουάν, σαπούνι, προστατευτικό για να μην βρέξεις τα μαλλιά, ίδιο αριθμό από πετσέτες, τηλεόραση, αφύπνιση, τσεκ άουτ.
Περιφερειακοί αυτοκινητόδρομοι ο ένας νοητή συνέχεια του προηγούμενου. Τα αντίθετα ρεύματα εμφανώς και καλά χωρισμένα. Δύο λωρίδες, συν την αλέα, για κάθε ρεύμα. Τα ταξί σχεδόν ίδια. Μόνο οι συμπεριφορά και ο χαρακτήρας του ταξιτζή άλλαζε. Άκουσα από κλασική μουσική (Παρίσι), και ποπ (Φρανκφούρτη), μέχρι σκληρό ροκ (Μάντσεστερ). Οκ! διαφορετική ήταν και η αναποδιά των άγγλων στο τιμόνι και την πορεία.
Όλα τα εργαστήρια παρόμοια, με εργαζόμενους ντυμένους με κουστούμια και γραβάτες. Κανένας δεν φορούσε ποδιά εργαστηρίου (απαραίτητο σε κάθε εργαστήριο χημείας για λόγους ασφαλείας) άλλα φορούσαν γάντια ακόμα και όταν απαγορεύεται για λόγους ασφάλειας (όταν χρησιμοποιείς τον υπολογιστή). Όργανα ίδιου τύπου, που στηρίζονται στην ίδια τεχνική, έχουν το παρόμοιο μέγεθος και σχήμα, παρόμοιες επιδόσεις, τα ίδια προτερήματα, τα ίδια ελαττώματα.
Εστιατόρια με μενού φτιαγμένο με την ίδια λογική χωρίς ίχνος φαντασίας και τέχνης άλλα με τέλεια τεχνική ώστε το πιάτο να μπορεί να παραχθεί εκατομμύρια φορές σε διαφορετικά μέρη και από διαφορετικά άτομα με το ίδιο αποτέλεσμα.
Και όλα αυτά γιατί; Για να μην μπερδεύομαι; Για να νοιώθω ασφάλεια; Για να μην φοβάμαι μην βρεθώ προς εκπλήξεως απέναντι σε κάτι που δεν ξέρω; Για να νοιώθω σαν το σπίτι μου;
Επίγειοι και αέριοι θύλακες τεχνητής ευδαιμονίας αποκλεισμένοι από κάθε διαφορετικότητα.
Η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης.
Αυτό είναι το μέλλον μας; (ή μέρος αυτού);
Τις τελευταίες δέκα μέρες ταξίδεψα χρησιμοποιώντας τα αεροδρόμια Αθηνών, Πράγας, Μάντσεστερ, Λονδίνου, Βερόνας, Παρισιού και Φρανκφούρτης. Μπήκα σε αεροπλάνα των Czech Airlines, British Airlines, Air France, Lufthansa, Dolomiti Air και Aegean. Διέμεινα σε μεγάλα ξενοδοχεία στην Βερόνα, το Μάντσεστερ και την Φρανκφούρτη. Κόλλήσα στην κίνηση των περιφερειακών αυτοκινητόδρομών του Μάντσεστερ, του Παρισιού, της Φρανκφούρτης, της Βερόνα, της Αθήνας. Δούλεψα σε demo εργαστήρια αναλυτικής χημείας των μεγάλων πολυεθνικών Thermo Fisher, Applied Biosystem και Waters. Έφαγα σε καλά εστιατόρια σε όλες τις πόλεις.
Όλα ίδια. Καμία εμφανή διαφοροποίηση μεταξύ τους.
Όλα τα αεροδρόμια λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο και έχουν πανομοιότυπα καταστήματα, εστιατόρια, καρέκλες, αίθουσες αναμονής, τουαλέτες, λεωφορεία, φισούνες, διαφημίσεις κτλ.
Όλες οι αερογραμμές προσφέρουν τις είδες υπηρεσίες με την ίδια σειρά και τον ίδιο τρόπο.
Τρία διαφορετικά ξενοδοχεία σαν να ήταν ένα. Τσεκ ην, όροφοι, διάδρομοι με μοκέτα, ασανσέρ, δωμάτιο με ψυγείο που έχει τα ίδια προϊόντα, σαμπουάν, σαπούνι, προστατευτικό για να μην βρέξεις τα μαλλιά, ίδιο αριθμό από πετσέτες, τηλεόραση, αφύπνιση, τσεκ άουτ.
Περιφερειακοί αυτοκινητόδρομοι ο ένας νοητή συνέχεια του προηγούμενου. Τα αντίθετα ρεύματα εμφανώς και καλά χωρισμένα. Δύο λωρίδες, συν την αλέα, για κάθε ρεύμα. Τα ταξί σχεδόν ίδια. Μόνο οι συμπεριφορά και ο χαρακτήρας του ταξιτζή άλλαζε. Άκουσα από κλασική μουσική (Παρίσι), και ποπ (Φρανκφούρτη), μέχρι σκληρό ροκ (Μάντσεστερ). Οκ! διαφορετική ήταν και η αναποδιά των άγγλων στο τιμόνι και την πορεία.
Όλα τα εργαστήρια παρόμοια, με εργαζόμενους ντυμένους με κουστούμια και γραβάτες. Κανένας δεν φορούσε ποδιά εργαστηρίου (απαραίτητο σε κάθε εργαστήριο χημείας για λόγους ασφαλείας) άλλα φορούσαν γάντια ακόμα και όταν απαγορεύεται για λόγους ασφάλειας (όταν χρησιμοποιείς τον υπολογιστή). Όργανα ίδιου τύπου, που στηρίζονται στην ίδια τεχνική, έχουν το παρόμοιο μέγεθος και σχήμα, παρόμοιες επιδόσεις, τα ίδια προτερήματα, τα ίδια ελαττώματα.
Εστιατόρια με μενού φτιαγμένο με την ίδια λογική χωρίς ίχνος φαντασίας και τέχνης άλλα με τέλεια τεχνική ώστε το πιάτο να μπορεί να παραχθεί εκατομμύρια φορές σε διαφορετικά μέρη και από διαφορετικά άτομα με το ίδιο αποτέλεσμα.
Και όλα αυτά γιατί; Για να μην μπερδεύομαι; Για να νοιώθω ασφάλεια; Για να μην φοβάμαι μην βρεθώ προς εκπλήξεως απέναντι σε κάτι που δεν ξέρω; Για να νοιώθω σαν το σπίτι μου;
Επίγειοι και αέριοι θύλακες τεχνητής ευδαιμονίας αποκλεισμένοι από κάθε διαφορετικότητα.
Η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης.
Αυτό είναι το μέλλον μας; (ή μέρος αυτού);
